Ýnsanlarý insan olmanýn da ötesinde daha bir anlamlý kýlan en yüce deðer sevgidir.Sevgisiz yürekler, anlamsýzlýðýn girdaplarýnda soluk alacak her hangi bir menfez de bulamadan, diplerin en dibine doðru iniþtedir.Bu yürek, öldürmenin, üzmenin, yakmanýn, yýkmanýn ve bil umum kötülük olarak adlandýrabileceðimiz fiilin patronu olmaya adaydýr artýk.O artýk tam anlamýyla bir yürek de deðildir adeta taþlamýþ bir makinedir.Onun bir emri, dünyanýn yok olmasýný saðlayabilecek tahribat gücüne sahiptir..
Nefret, kin ve bütün kötü duygularýn doðurduðu; terörler, savaþlar, zulümler iþte o taþlaþmýþ kalplerin en verimli ve bir o kadar da acý mahsülleri deðil midir?Binlerce yýldýr “sevgi önemlidir, hoþgörü gereklidir” deyip tüm insanlýðý barýþa davet eden Yunus Emreler, Mevlânalar, Hacý Bektaþ-ý Veliler boþuna mý yazmýþlar o koca koca kitaplarý?Ömürlerini boþuna mý tüketmiþler sevgi uðruna?
Tamir etmek elbette tahrip etmekten daha zordur..Bir kibritle bir orman tamamen yanýp kül olabilir ama o ormaný oluþturabilmek binlerce sebebin bir araya gelmesiyle mümkündür ancak..Evren fabrikasý ve onun bütün unsurlarý, bütün bir orman hatta o ormandaki her bir aðacýn her bir çiçeði için seferber olmuþlar ve çalýþmaktadýrlar..Bir elma meyvesini oluþturabilmek için dünya, güneþin etrafýnda fýrýl fýrýl dönerken; güneþ de harý harýl yüzeyindeki kimyasal reaksiyonlarý harekete geçirmekte, galaksiler, nebulalar, samanyollarý iþte o meyve uðruna birer Mevlevi gibi devasa boyutlarýn sýnýrsýzlýklarýnda dolaþýp durmaktadýrlar.Sonuç ise oldukça tatlýdýr..Elma oluþmuþtur tombul bir kurtçuðu da içinde misafir ederek..
Sevgi gözlükleriyle kainata baktýðýmýzda, her þey ne kadar da güzel ve ne kadar da anlamlý görünüyor deðil mi?Ýþte bizim düþünmeyi istesek de istemesek de þuuraltýmýzýn en görünmez kýlcal damarlarýnda saklý olan medeniyetimiz, tarihimiz, kültürümüz, inançlarýmýz bize her zaman, “sev, hoþgör, komþuna iyi davran” gibi iyiliði buyuran birer tetikleyici konumundadýrlar.Ne kadar istesek de bu deðerlerimizden kopmamýz, onlarý bir kenara fýrlatýp atýp yolumuza devam etmemiz mümkün olmamýþtýr.Ýþte yaklaþmakta olan þu Ramazan ayý da bütün bu güzel duygularýmýzý tetikleyen en tatlý dokunuþlardan birisidir hem de ruhumuzun tellerini türlü türlü naðmelerle harekete geçiren bir dokunuþtur bu..
Papa 16.Benedikt gibi bazý Hýristiyanlarýn Ýncil’in “düþmanýný sev” emrini duymazdan gelerek Müslümanlarýn Peygamberine kötü yakýþtýrmalarda bulunduklarýný da görüyoruz.Bu durumun bir tahribat olduðu oldukça açýktýr.Ama bu iþin kolayýdýr.Medeniyetler çatýþmasý yangýnýný da körükleyecek küçük bir kývýlcýmdýr bu.Aslýnda bu kývýlcýmý da söndürecek yine bizim yüreðimizdeki sevgiden baþka bir þey de deðildir.Ýþte bu Ramazan ayý da tüm dünyaya yüreklerimizdeki sýnýrsýz sevgiyi göstereceðimiz nadide fýrsatlardan birisidir.
Peki bu sevgiyi dünyaya göstereceðiz de çocuklarýmýz, eþimiz, dostlarýmýz, öðrencilerimiz sevgimizden mahrum mu kalacak?Tabii ki hayýr..Tüm çevremize en yakýndan en uzaða ama tüm çevremize sevgimizi göstermeliyiz.Öfke, yalan, dedikodu gibi kötülüðü körükleyen bütün yanlýþlardan da kaçýnmalýyýz.Ramazan ayýný bir kavga ayý deðil de bir sevgi ayý olarak algýlamak ve onu bu manaya uygun olarak yaþamak, tüm dünyanýn muhtaç olduðu barýþa da büyük bir hizmet olacaktýr.Öncelikle kendi iç barýþýmýzý saðlamalýyýz..Belki de bu iç barýþý saðladýktan sonra “Yurtta barýþ, dünyada barýþ” vecizesi, daha bir anlam ifade edecektir bizim için.
Kýsacasý “Yaradýlanlarý hoþ görmeliyiz Yaradan’dan ötürü”
Ýþte o zaman Ramazan gerçekten “Hoþ Gelir”
Ýþte o zaman tüm dünya insanlarý kavgaya, kine deðil, sevgiye, barýþa, dostluða yönelir.
Ve iþte o zaman bizler “gerçek birer insan” oluveririz.