Içine tünemiþ kuþlardan hesap sorarsýn,
Açmadan gönlüne uçacaklarý sema.
O kuþlar ki,
Ne kadar mahpus sana.
O kuþlar ki,
Her gün umutla bekler.
Paslanmýþ kanatlarý, uçmuþ renkleri…
Sendeki kaygý,
Sendeki yoksunluk,
Sendeki edilgenlik…
Kanserli hücreler gibi sararken ruhunu,
Kanatlarýndan her gün sayýsýz tüyler düþer.

Kuþlar,
Ne zamana kadar yaþarlar.
Ne zamana kadar direnirler,
Daralan mekanlara.
Kuþlar uçmak isterler.
Sor onlara, sor onlara!

Içine tünemiþ kuþlardan hesap sorarsýn,
Kýzarsýn, en kolayý.
Cesaretin kadar geniþler için,
Cesaretin kadar uçurabilirler seni,
Daðlara, ormanlara, istersen bulutlara!

Kuþlar uçmak isterler
Yer aç içinde, gökyüzünden bir avuç çal onlara…