Sahne:
Eski bir masa. Masada dolunay. Kadehlerde dalga sesleri. Fanusta iki kýrmýzý kalp yanmaya hazýr. Ýki yüzlü ortasý sýrlý bir ayna. Aynanýn karþýsýnda bir kadýnla bir adam. Yüzleri birbirine dönük bakýþlarý aynada.
Açýldý perde.
Adam:
—Kaç yýl oldu çið kokusu duymayalý.
Kaç yýl oldu bir çýnar yapraðý görmeyeli.
Kuruduk aðaçlardan sonra biz’
Kadýn:
—Martýlarýn gözyaþýdýr yaðan ilkbaharda
Nasýl doðar güneþ unuttum
Batýþýný bilirim kadehlerde

—Neredeydin dedi kadýn
—Neredeydin dedi adam.
Bulutlara çýktý kadýnla adam, aynada
Yaðmur olup indiler sonra.
Yakamozlardý_ yýldýz tozlarý yani_
vücutlarýndan dökülen, ter yerine.

Ayna:
—Ýçinde boþluk olan
bir kadýnla bir adam
kandýrmýyorsa birbirini
kandýrýr kendini’

Buydu sýrrý aynanýn.
Dökülmeye baþladý.

‘O deðil’ dedi adam.
‘O deðil’ dedi kadýn.
Çift taraflý gereksinim
Eksik imgelem.

‘Küçük bir çocuktum.
Elinden düþürüp kalbimi
kýrdý babam’
dedi kadýn.

‘Ellerimde papatya petalleri
Benziyor benzemiyor fallarýnda
Baþka eksik çiçeklerdi annemin elleri
Ya dikenler yaktý canýmý
Ya yaseminler aðladý’
dedi adam.

Kan sýzýyordu eski çatlaktan.

Bir kadýnla bir adam,
Ellerinde kendi kalpleri
Terk ettiler sahneyi.