Bu kaçýncý kent erken saatlerine tanýklýk ettiðim. Bu kaçýncý ayaz yüzümü yalayan.
Buðulu otobüs camlarýndan sonra umuda indiðim. Kediler ve rüzgâr gecenin cinnetini daðýtýr boþ kaldýrýmlara. Biraz sonra -güneþ doðacaktýr dan az önce- çöpçüler
—ellerinde süpürgeleri - kentin sokaklarýna daðýlýr... Sahte gülüþler gibi önce azalýr sonra kararýr sokaklarda lambalar. Sahte gülüþler. Kaçtýðým.
Sabahçý kahvelerinde ýsýttým ruhumu. Benim de izim var lekeli bardaklarda. Erkenciler. Yorgun bakýþlarý. Ýstiflendikleri en dipteki masadan, kaçamak baktýlar. Alýnlarýndaki derin çatlakta, yankýlandý sesleri.
Biz bu hikâyeyi biliyoruz.

Hikâyem!
Yorgunum diyordum nasýlsýn diyene.
Kilitledim kapýyý.
Kepenkler açýk kaldý.
Aðýr metal indirirken çocuk gibi aðlardý.

Ýlk gün
Gümüþlük’e giden ilk minibüsün içinde sýrt çantam kucaðýmda, in dediðinde þoför ineceðim. Neden sadece araba_ cep telefonu, beyaz eþya__ modelleri ýþýk hýzýyla yayýlýr ülkemde.
Viranþehir. Ayný minibüsün içinde. Ford bilmem ne hangi seneyse iþte. Son sefer olduðundan, yol kenarýnda el kaldýran yolcuyu þoför mahallinin en soluna oturtuyor þoför, saðýndaki üç yolcuyu biraz daha sýkýþtýrýp. Yolcunun elinde ayaklarý birbirine baðlý iki kýnalý horoz. Arkaya bakmadan horozlarý üstümüze fýrlatýyor. Uçuþan tüylerin ters kokusu ter ve tütün kokusuna sülük gibi yapýþýyor. Sýrayla herkesin burnunu ziyaret edip en son benim burnuma yerleþiyor.
Beyaz renkli Renault marka arabalarýn içinde Þener Þen’ler geçiyor sýk sýk. Bir deðil bin tane Þener Þen. En az o kadar maraba.
Ani bir frenle durdu minibüs. Kaþýyla sol taraftaki toprak yolu gösterdi þoför. Sýrt çantamý ne zaman açtým ne zaman içinden döküldü anýlar farkýnda deðilim. Þoförün kýzgýn bakýþý yolcularýn cýk cýklarý arasýnda anýlarýmdan bir kýsmýný minibüsün içinde býraktým. Hepsini atmaktý niyetim yola çýkarken. Bir çuvala týkýp hepsini kedi yavrusu gibi, atýp kaçmak. Geri dönmeyecekleri bir yere. .
Yeni hayat.
Gümüþ kanatlarýyla karþýladý beni martýlar. Çöplüðü çok sonra gördüm; tepenin ardýnda. Martýlarýn aðzýndaki leþi paylaþmaya çalýþtýklarýný nereden bilebilirdim_.Çýðlýklarý karþýlama töreni sandým, buna inandým. Bu yolculuða mistik bir anlam yükledim hemen. Biraz da bu yüzden toprak yolda uzun yýllar sonra ilk defa Dayrülzeferan’a giderken duyduðum ibadi -heyecan hissini yaþadým. Gülün adýný yeni okumuþtum o günlerde. Ýki kilometrelik toprak yolun sonunda sýcaðýn, tozun arkasýndaydý manastýr. Dünyanýn yuvarlak olduðunu inanasý gelmiyor insanýn. Tepsi gibi düm düz bir ova. Toprak ve gökyüzü birbirine tutkuyla baðlý ama yasak olduðundan mesafeli iki âþýk, sonsuza kadar da karþýdan bakacak gibi duruyor birbirine. Güneþ nasýl doðuyor burada, ya nasýl batýyor bir daðýn ardýna saklanmadan. Ýlk sahipleri güneþe tapanlar manastýrýn. Tapmamak mümkün mü? Mavi gözlü rahip. Eprimiþ giysilerinin içinde sonsuzluðun ve yoksulluðun ilahi aktörü. Gözlerinde güneþin tanrý olduðu günlerden kalma bir ýþýk, saçlarýnda kaybedilmiþ günlerin solan grisi…
____Taþ duvarlardan içeri gir.
Çalýnacak bir kapý olmamasý ne iyi. Geldiðim yerde kapý açýk olmalý. Toprak yol yeniden ikiye ayrýlýyordu. Yine mi?
Yol ayrýmlarý.
Kavþaklar hatta. Bilerek mi seçtim çýkmaz sokaklarý.
Sezaryen masasýnda normal doðumum ben. Annem minik bir kadýn. Büyüðüm sezaryen.
Masa hazýrlanýrken acele edip dar boðaza atmasaydým kendimi, bir ebenin elinde doðurmazdý kardeþimi annem. Hata. 14 yýl. Suçluluðum bu yüzden.

Çocukluðum eksik
Eksik düþlerim
Çocukluðum nefti yeþil
Çocukluðum buzlucam
Elinden tutup kardeþimi yürürdüm düþlerimde.
Kardeþi sakat diyen yaþlý çirkin teyzeye inat
Baðýrýrdým yýrtýlýrdý sesim
Ýþte yürüyor kardeþim.
Lavanta kokusu belirledi bu kez yönümü. Çarkýfelek. Ahþap kulübeye sarýlmýþ etrafý seyretmekte. Düþümde mi görmüþtüm bu kulübeyi, yoksa bir dergide mi. Özlemiþim. Ýnsan tanýmadýðýný özler mi. Biriyle sarýldým hatta. Kimdi?
Ahlat aðaçlarý sararmýþ otlar. Haziran ortasý. Göç mevsimi. Göç mevsimim.

Nerede baþladý?
Neredeyim?

Sýrt çantamda tüm eþyam
Kime neye bilmediðim bir inat
Gidip gelmekteyim
‘Bu kýzýn sonu kötü’
demiþti zavallý babam

Bir iz peþindeyim.

Ben, yaralý bir hayvan,
Okþanýnca kanayan
Boþluða çýðlýk atan

Þimdi, sabah sökerken
Uzak bir tepede
Geceyim, koynunda rüzgâr saklayan.
Yapraklar korkuyor benden-
‘Aðacýmýzý koruyalým’ diye fýsýldaþýyorlar
Gövdemiz
Onu koruyalým.

Ýçim ürperiyor-
Kafamda bir kör döðüþü
Geçmiþim.

Ben?
Yanýtý olmayan soru.
Ne çok uðraþtým.
Ne çok geldi.
Ben.
Yeniden.
‘Normal þartlar altýnda’
Yapýlan her deneyi aksatan bir yanlýþ algýlama.
Sanki bir ‘ hassas terazi’ yanlýþ tartýyor beni
Ve her deneme
Birikiyor çöplüðümde.
Sen kurtulmaya çalýþýrken
Boyuna biriktirme.

Ýþte_
Ben_
Günü geldiðinde
hesap zamaný
Ya arýnma, temizlenme
Ya da
Artýk_
Biriktirme.