Uzun bir yürüyüþün ardýndan evine dönmüþ olmak ile Melisa müthiþ bir huzur duydu yüreðinin en derinlerinde. Seviyordu aslýnda dýþarda; -insanlarýn arasýnda olmayý ama tilki misali dönüp dolaþýp evcazýna geri dönmüþtü iþte! Her ne kadar aklýnýn bir köþesi hala uzaklarda bir yerde kalmýþ olsa da...
Yaptýðý ilk þey otomatik bir hareketle müziði açmak oldu. Müziksiz yapamazdý. Bu sýrf evde bir ses olsun yada laf olsun diye açýlmýþ alelade bir radyo kanalý deðildi.
-Melisa’nýn çok kolay baðlanabilen bir yapýsý vardý- baðýmlýsý olduðu bu ses evin içine usul usul yayýlýrken kafasýndan yýðýnlarca cümle geçiyordu. Düþündükçe dudaklarýnýn kenarýna muzip bir gülüþ gelip yerleþiverdi. Aynanýn karþýsýna geçti ve kendi kendine sordu;
-Ýnsan kendisine bu kadar iþkence etmeyi nasýl olur da baþarabilir?      
Düþündü...düþündü...
kendisini mutsuz edebilecek bir þey bulamadý hayatýnda! Aslýnda yaþadýklarý herkesin baþýna gelebilecek ufak tefek sorunlardan ibaretti. Tüm yaþamýný etkileyecek bir yýkým yada travmatik bir olay yoktu aklýna gelen. Buna sevinin mi üzülsün mü birden bilemedi; çünkü mutlu deðildi iþte...bunun baþka bir açýklamasý yok.
-Yani bu demek oluyor ki ben ...u ...na mutsuzum. Bari bi nedeni olsaydý...Hýh! Mutlu olmak benim elimde öyle mi?
ayný anda aynaya yansýyan görüntüsüne bakýp küçük çocuklar gibi dil çýkardý.
Hayat sana sunulanlarla yetinebilme sanatýdýr!
Aklýna bu cümle geldi birden... þu hayatýn deðerini bilebilmek ve aný yakalayabilmek için binlerce öðüt veren kitaplardan birinde okumuþtu ama hangisinde olduðunu çýkaramadý.
-Ne önemi var ki! Zaten hepsi bu türden birbirine benzer cümlelerle dolu deðil mi? ha þu söylemiþ; ha bu söylemiþ... sanki kendileri uygulayabiliyor da!
Uzun yürüyüþleri boyunca gözlemlediði insanlarýn yüzündeki sahte gülüþler; mutluymuþ gibi davranýþlarý gözünün önüne geldi... o kadar açýk seçik belliydi ki her þey.
Aynanýn karþýsýndan çekildi ve mutfaða yöneldi. Kendisine þöyle güzel bir kahve hazýrlamak için...
-Ama herkes içindekileri karþýsýndakine belli etmemeye çalýþýyor. Ýnsanoðlu yalnýz kalamaz çünkü. Mutlaka yanýnda birilerinin varlýðýný hissetmek ister. ancak o þekilde güven içinde yaþamýný sürdürebilir...mýþ gibi yaþamak pahasýna...bu da pek ucuz bir bedel sayýlmaz hý! Sessiz sessiz aðladý bir süre! Sanki saklayacak birileri var da aðladýðýný görmesin diye baþýný öne eðdi. Gözyaþlarý yanaklarýndan süzülüp gidiyordu ve ayný zamanda kendisi hiç farkýnda deðildi ama gülümsüyordu...
müptelasý olduðu ses ise o sýrada gülerek aðlamanýn çok güzel olduðunu fýsýldýyordu Melisa'nýn kulaðýna...