Uykulu gecelerde dinlenilen bir masaldý hayat, yýldýz olup rüyalara giren... Cücelerle baþladý bir varmýþ bir de yokmuþlar, küçük bedenlerimiz devlerden korktu hep. Kurtlar sofrasý en karmaþýk serüvendi, önümüze sunulan hayat pek farklý degilmiþ aslýnda. Sýrlarý boldu, sýnýrlarý yoktu; ne garipti hayat!
Unutulmuþ efsanelerin üzerine kurulmuþtu bu koca þehirler. Unutulmuþ hayatlarla doluydu hayat bulduðumuz mekanlar. Masaldý hayatlarýmýz, sonunu umutla beklerken gün tohumlarýyla süslediðimiz ve bazen baþka yüreklere umut olup düþtüðümüz koca bi masal... Dünyanýn dönüþüne inattý yerçekimi kanunu, dolunaylar, yeni doðan günler...

Uykulu gecelerden kalmaydý hayat, sabahýn bi türlü olmadýðý...

Virgülden sonra gelen cümlelerdi bizi büyüten, yaralarýmýzdý olgunlugumuzun sebepleri.Bi sevgi düþmüþtü yüregimize iþte bu yüzdendi derin sancýlarýmýz.Mutlulukla mutsuzluk arsýndaki o ince çizgide tükeniyordu ömür. Tükendikçe anlam buluyordu yaþananlar.Adýný bilmediðim bir yolculuktan geriye kalanlardý valizimin içine sakladýklarým.Bir boþlukta mutluluk büyütmekti en kahraman düþlerim. Nefes alýp hayat veriyorduk her seferinde, geçen her güne bi parça ömür ekledik yýlmadan, bi parça ömür tüketerek...

Ne garip bir masalmýþ hayat!

Bir peri masalýnýn gölgesinde derin uykulara dalarken ne hýzlý büyümüþtük daha misketlerimiz cebimizdeyken.