Ey kalbim! Pes mi dedin !
Susuþunda bir hâl var,
Rüzgârda eðilen baþaklar gibi
Duruþunda bir lâl var…

Aðrý daðý… Aðrý daðý !
Kalbim kadar üþür müsün ?
Gözlerinde sisli bukaðý
Aðladýðým sabahlara üzülür müsün ?
“Þehr-i þahane”dir yüreðimin vurduðu
Namert sevdalarýn ardý sýra
Pýrýltýlý salyangoz izlerinden
Sen olsan yürür müsün ?
Yanmaz mý ayaklarýn
Yüreðin incinmez mi
Gezdirmez misin baþýný aðrýlý bir taç gibi
Gelip vurmaz mý yüreðini tam ortasýndan
Acýya sallanan bir sarkaç gibi…

Kalbim pes mi dedin!
Kederden sevinç devþirdiðin
Kýyýlarýna haramiler mi durdu
Ömrüm sebebi aþktýr dediðin
Sevdalarýna ayaz mý vurdu ?

Göðsünde býçak saplý Ankara
Kalbim kadar üþür müsün ?
Saçlarýmda hüzünlü kýraðý
Beni aþklarýnda büyütür müsün ?
Küstürülmüþ kýrlangýçlar
Bak kalbim kederlerin yataðý…
Ýçimde kanatýlmýþ eski bir yara
Sokak oyunlarýnda
Saklandýðým duvar dibi
Unuttuðum bir sýr gibi
Beni çoçukluðuma götürür müsün ?

Kalbim pes mi dedin !
Gülüþünle açan güllerin solar
Eylül sarýsý deðer þiirlerine,
Eski bir yolcudur düþlerine
Gözlerinden yürüyen
Kýlýç izi, kan kýnasý sevdalar
Avuçlarýma bir damla düþürür müsün?

Ahh uykusuz geceler þimdi nerdedir
Kalbimin kýyýsýnda þarap içtiðin,
Yaðmurlu akþamlarda benim þehrimdir
Karanfiller içinde kýpkýzýl geçtiðin…

Varsýn yüzün, yaz sonu hüzünlü bahçe
Varsýn ellerin, kanadý kýrýk serçe
Uçurum mevsimi gözlerin
Rüzgârýnda kalbimi üþütür müsün?

Su biter tuz kalýr ellerinde
Ömrümün baharýnda vakitsiz eylül müsün?
Gemiler gider sonsuza doðru
Güvertesine yýldýzlar düþer
Sen ki o gemilerin tek yolcusu
Omuzlarýn yakamoz içinde
Gözlerinde bir katre buðu
Kimbilir gecenin üçünde
Aðlamadan beni düþünür müsün ?

Ey kalbim! Alnýnda gümüþ hançer
Gayrý uçurumlar gül içer     
Kalbimin sularýný yara yara
Iþýklý bir siluet halinde
Ýstanbul oyy Ýstanbul geçer !…