beni hatýrlamazsýn
geldiðimizde göz göze
durup ta vitrin önünde
çocuklar gibi diretircesine
istedim ki aklým yerinden çýksa
ve bölünse tüm benliðim habbelerce
yarýlan göðsüm içindeki kýrmýzý nar
evet türerdi bu hislerden destanlar
ve gece dönebilirdi güne
ay güneþe, su þerbete
yolunda geçsem de daðlar içinden
ardým sýra dolansa da yalanlar
beni hatýrlamazsýn diye
boþvermek lazým gelir teþebbüslere
durup ta dýþ kapýsýnda aþkýn
korkak tavýrlar eþliðinde
savrulmalý nice küfürler
benlik ve sensizlik
nasýl bir araya gelirse yerle gök
ve nasýl dilimden düþerse söylencen
iþte imkanýn sýnýrlarý ve iþte
silinme ihtimali gözlerinin zihnimden
beni hatýrlamazsýn
çünkü eksik kalýr kelam
yetersizdir her türlü dil sistemi
ne de þairlerin binbir dizeleri
adým sýðmaz hiç bir manaya
ben güzellere uzaktan bakan
istediðim için görmesin kimseleri
vermek zamaný þimdi gözlerimi
emanet öykülerde ama kahramanlara
duymaktansa baþka sesleri
týkarým kulaklarýmý bal mumuyla
beklerim uzak diyarlarda ellerin çözsün
salasýn bu minik, kanatlý, sevecen yaratýðý
beni hatýrlamazsýn
ben seni gördüðümden bu yana
hatýrlayamaz oldum kendimi
evet kayboldum uðrunda
haritam bir tek gözlerin
yeþil tarlalarda durmadan gezer
beklerim seni hatýrlamasan da beni