Her sabah yaptýðýmý yapýyorum. Yataktan kalkar kalkmaz pencerenin önüne dikiliyorum. Havayý gözlüyorum.. nasýl diye ! Yapacaðým o kadar çok þey varki ..içeride..dýþarýda . O denli önemli benim için...dýþarýdaki hava. Çünkü ona göre yönlendireceðim kendimi. Acelem yok. Artýk eskisi gibi hýzlý deðilim, olmama da hiç gerek yok. Kahvaltýmý da çok aðýr sürdürüyorum, çayýn tadýný çýkararak.. gazeteyi okurken bile.
Ýþte yine öyle bir sabah. Ancak bana göre diðerlerinden farklý. Çünkü iki, üç gündür hava durumunun yaðmur geliyor raporuna karþýn ýþýl ýþýl, güneþli bir sabah.
Þimdi acelem var, çabuk giyinip sokaða atýyorum kendimi. Bahçelerde gül fidenlarý yine eskisi gibi, pembe, beyaz, kýrmýzý güller.. kimisi solmuþ, bazýsý da yeni açýyor, açmaya çalýþýyor. Ýçlerinde tomurcuklar var küçüklü, büyüklü. Mevsim ýlýk gidiyor ya.. Pastýrma Yazý bu olmalý diyorum. ÇÝçekler þaþýracak.
Aslýnda doðada kötü iþaretler de var. Gazetede dün okudum, Ankara'da kestane aðaçlarý çiçek açmýþ.
Atmosferin sera etkisinden haberim var da konuyu deðiþtirmek istemiyorum.
Balkonlarda kýrmýzýnýn deðiþik tonlarýnda açmýþ sardunyalar da göz okþuyor. Yürüyerek parka ulaþtým. Tahta masalarýmýzdan birine oturdum. Birazdan kulübün görevlisi sýcak sabah çayýmý getirecek. Ýkinci çayýmý burada içeceðim. Çam aðaçlarýnýn altýnda. Sigarayý býrakmamýþ olsaydým diyorum bir tane tüttürürdüm ama býraktým.
Yalýn çay, sade kahve de iyi gidiyor. Ýnsanýn alýþmadýðý þey mi var. Yalnýzlýk, ölüm.. gidenleri arayýþýmýz ne kadar boþunaysa kalanlarý yani gençleri selamla, saygýyla karþýlamamýz da ne kadar yerinde ve gurur verici benim için. Yarýnlarýmýz onlarýn ellerinde.
Güneþ, eskisi gibi ýsýtmasa da bu güzel günün bitmesini hiç istemiyorum. Nasýlsa kýþ bastýrýnca yine kapanacaðýz evlere, odalara. Hava açýk ve aydýnlýk olunca kuþlar da sevinçli, cývýldaþýyorlar ya da karýnlarýný doyurmak için aðaçtan aðaca uçuyorlar. Serçeler, çoðunlukta ve en yakýn dostlarýmýz gibi. Kargalar bile dolaþýyor çevrede. Bazan o kalýn sesleriyle, üçü beþi bir araya gelince sanki bir sorunlarý varmýþ gibi geliyor bana. Ara sýra yazdan kalma bir kelebek uçmuyor mu baþýmýn üstünde deli gibi oluyorum. Bir an kendimi genç biri gibi duyumsuyorum ama deðilim. Az ilerideki duvarýn dibinden nanenin kokusu geliyor, þu bizim çaycý ekmiþ olmalý. Birden baþýma birþey düþtü. Boþ bulundum ama korkulacak birþey deðilmiþ. Ben sonbaharým diye baðýran rüzgarýn iþi. Bir ardýç yapraðýný düþürmüþ baþýma. Ýþte en güzel tarafý da bu olmalý diyorum. Mevsimlerin iç içe geçtiði günler de varmýþ meðer! Kaçýmýz farkýnda acaba bunun ?
Yaþasýn Pastýrma Yazý diyerek bir çay daha söyleyeceðim kendime. Birazdan !