Yalnýz adam. Yalnýz kalmayý beceremedin.. Oysa.. Bu sonbahar senin yalnýzlýðýna kadeh kaldýracaktý kalemler. Küstüler… O da küstü.. Ve bu sonbahar yazamadý sana.. Nereden baþlayacaðýný bilemedi. Bir cam fanusun içinde yanan ateþ gibi usulca yandý, yandý.. Söndü.. Oysa geçen sonbahar neonlarýn her tonuydu. O da bir þey anlayamadý senin gibi. Ya da anlamaz göründü, gitti…

Düþünce yollu þu arkadaþlýðý da olmasa, hepten liderdi. Ama emretti düþünceleri: Þifreyi çözmeliydi. Sana deðildi bütün kaygýlarý. Bir gece kýsýk kýsýk uluyan aç köpek seslerini duyunca, karanlýðý da gördü. Küçükken korkardý, karanlýktan ve sarhoþlardan.. Artýk büyüdüm dedi. Tablaya on üçüncü sigarayý da basýnca, kapýya uzandý eli. Þifre neydi? Elindeki ünlemlere baktý korkunçtu. Karanlýk yýldýrmadý.. Ayaklarýna býraktý kendini. Gerçeklere gitmeyi umut ediyordu..

“..yalnýz ve yalnýz herkesin derdi, kaygýsý.. bir gürültü.. boþluk.. kayboluþ, bulanýk kimlik arayýþlarý içinde koþtukça koþtukça gerileyen gerçekler, gerçekler, mutlaka gerçekler, anlamlandýramadýðým sen, sen'ler, herkes, bilincin cahilliði.. darmadaðýn ettiðim gazete sayfalarý, kitaplardaki binlerce düþünce dizinleri, ve’ler, veya’lar, neden’ler, niçin’ler karmaþasý, maviler, kýrmýzýlar, ama mutlaka sarýlar, sarýlar.. düþler, anýlar.. güçlüler, zayýflar ve yaralýlar.. siyah-beyaz fotoðraflar, mektuplar, þiirler, þarkýlar, öyküler, eskiler, yeniler, ve hiç eskimeyenler.. sevilenler, sevilmeyenler… özlenenler, hep özlenenler.. hiç oynanmamýþ oyuncak bebekler, gýcýr gýcýr biriktirilen bilyeler… sýnav sorularý, sorular.. sorular.. ilaçlar.. hayatýn þýklarý.. sokak lambalarý… gece ve yýldýzlar.. gece kadar kara yalnýzlýklar.. yorgunluklar.. ve hep uykular.. derin uykular… -yolun yarýsýnda, derin bir nefes alýp durup düþünenler, yolun kýyýsýna oturup bekleyenler, yola koþarak devam edenler, yolunu deðiþtirenler.. derin uykularda yeniden emeklediðini görenler… düþlerinin bahçelerinde gezenler.. ve artýk hiç uyanmak.. ve yürümek istemeyenler..-”

-Bana sarhoþlar gerçekleri söyler dediler, gerçek nedir?
-Yol-un çok uzun…

Yine sancýlý yollar, yolculuklar çýkmýþtý önüne…

Tahammülünün sýnýrlarý içinde deðildi deliliðin düþünüþü.. Bakýþlarý yaþlandý, yaþamý yaþlandý.. Ve anlatmak istediklerini,

“..anlatamýyorum, olmuyor.. Sonbahar Haritasý'yla çýktýðým bu yolda ne senin sen, ne de benim ben olabileceðimi hiç düþünmediðimi düþündüm ve baþýmý gökyüzüne kaldýrdýðýmda kuþlarýn görünmediðini –geçen sonbahar saklambaç oynuyorlardý; bir varlardý, bir yoklar, bir varlardý, bir yoklar..-, çocuklarýn parkta top oynadýklarýný -salýncak mevsimi deðildi onlar için, yine güzeldiler-, ve hiç yokmuþçasýna bir sen’in geçtiði bu yollarýn tek varislerinin sararmýþ kuru yapraklar olduðunu, geride sadece onlar kaldýðýnda anladým.. Senin de anlamaný istediðimi sanma.. Ýstedim.. Sonralar-ýn sonrasý-nda, kayýp sözcükleri, kayýp cümleleri olan eski, çok eski bir yazýnýn hangi satýrlarýnda saklý olduðunu, hangi mevsimde kaybolduðunu hatýrladýðýmda çözdüm.. ve þifreyi unuttum.. -hayýr aðlamayacaksýn, unutma sonbaharda yaðmurlar soðuk yaðar..-

..giderek üþüyordu ellerim.. eve mi gitmeliydim, yoksa fakülteye mi dönmeliydim; sahi günlerdir, aylardýr, yýllardýr "yok" yazýlýyordum, belki de giderek kayboluyordum.. böyle olsa her þey daha kolay olacaktý, oysa iþte ben bütün yokluðumdan ve kayboluþlarýmdan çýkardýðým -baþka bir- mevcut (vücut) bir'le buradaydým, yine bu küçük parkta.. bankta oturuyordum, yalnýzdým, yaðmur çiseliyordu, ve ben.. sonbaharýn bitmesini bekliyordum.. Son yaprak elimdeki Sonbahar Haritasý'nýn üzerine düþtü… Tam istediðim yere: maviliklere… Aldým onu, önce biraz sevip okþadým –yüreðimde ince bir sýzý, acý mýydý yoksa?..- sonra defterimin beyaz sayfalarý arasýna özenle yerleþtirdim.. Sonbaharý böyle uðurladým.. Haritayý banka býraktým, kalktým, nereye gideceðimi bilemeden yürüdüm.. yürüdüm.. yürüdüm…-biraz.. ü..þü-düm...”

…bu sonbahar yazamadý sana. Þifreyi çözemedi… Kýþ geldi… Sonunda olacaðý buydu iþte.. Tek satýrla özetledi:
- Bütün beyazlarýn suçlusu sensin!.. Þerefine!..

22.11.1993

(Fotoðraftaki eser, Belçikalý heykeltýraþ Geo Verbanck’a aittir. Belçika'nýn Gent þehrindeki bir sergi ziyaretinde sanatçýnýn eserlerinden oluþan bir koleksiyonun fotoðraflarý tarafýmýza hediye edilmiþtir.)

Kötü Ýçerik Bildir
Gerekçe: Okumuþ olduðunuz metnin ÝzEdebiyat Yayýn Ýlkelerine aykýrý içerik barýndýrdýðýný ya da baþka bir sorun içerdiðini düþünüyorsanýz lütfen bize bildirin. Bildiriminiz anonim tutulacaktýr ve en kýsa zamanda editörlerce incelenecektir.

Söyleyeceklerim var! Bu yazýda yazanlara katýlýyor musunuz? Eklemek istediðiniz bir þey var mý? Katýlmadýðýnýz, beðenmediðiniz ya da düzeltilmesi gerekiyor diye düþündüðünüz bilgiler mi içeriyor? Yazýlarý yorumlayabilmek için üye olmalýsýnýz. Neden mi? Ýnanýyoruz ki, yüreklerini ve düþüncelerini çekinmeden okurlarýna açan yazarlarýmýz, yazýlarý hakkýnda fikir yürütenlerle istediklerinde diyaloða geçebilmeliler. Daha önceden kayýt olduysanýz, burayý týklayýn.

 

---

ÝzEdebiyat yazarý olarak seçeceðiniz yazýlarý kendi kiþisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluþturmak için burayý týklayýn.

---

Yazarýn bireysel kümesinde bulunan diðer yazýlarý...
	Zézé'ye Mektup*
Yazarýn diðer ana kümelerde yazmýþ olduðu yazýlar...
	Matrix ve Felsefe [Eleþtiri]