Herþeyi hazýrlamýþtý, bugün yapacaktý. En zor kýsmý karar vermek olmuþtu. Hazýrlýklar beklediðinden çok daha kýsa sürmüþtü. Özellikle zehri bulmanýn zor olacaðýný sanýyordu ama internet düþündüðünden çok daha fazla yardýmcý olmuþtu. Geriye sadece zehri içeceðe katmak ve izlemek kalýyordu. Kolay gibi görünüyordu ama hemen sonuca varmayacaktý, önce denemeliydi. "Baþlamazsan bitmez" hep böyle söylerdi babasý. Aklýna babasýnýn bu sözü gelince hafif bir þekilde gülümsedi. Hayatý teorik yaþayanlardandý. Hani o herþeyi aklýnda kurup, düþünüp, olasý sonuçlarý görüp gerçek hayata geçirmeyenlerden. Ama bu sefer farklýydý bu sefer baþlayacak ve bitirecekti.
Düþüncelerinden sýyrýlmaya çalýþarak kafasýný iki yana salladý ve ayaða kalktý. Bir kaç haftadýr ilk defa annesini ve babasýný ziyarete gidecekti. Ev arkadaþýna veda etmek için yanýna gitti. Fazla þüphe uyandýrmak istemiyordu fakat elinde deðildi, gerçekten sevdiði bir arkadaþýný belki son kez görüyordu. Sarýldý ve yanaklarýndan öptü arkadaþý biraz þaþýrmýþtý ama bazen böyle garip þeyler yaptýðýný biliyordu, altýnda fazla bir anlam aramadý.
Yolda da aklýna hep babasý geliyordu. Babasýnýn kendisine özgü bir motive yöntemi vardý, her zaman kardeþiyle kendisini doldurmaya çalýþýrdý. Mesela önemli sýnavlarýndan önce genellikle geçemeyeceklerini söyler, yeteri kadar çalýþmadýklarýný vurgular ve hakketmeden baþarýlý olamayacaklarýný yinelerdi. Her zaman babasý yüzünden her iþe bir adým geriden baþladýðýný düþünürdü. Sanki kalkýþtýðý hiç bir iþi baþaramayacaðýný biliyor ve bu nedenle kendini hiç bir iþe tam olarak veremiyordu. Gerçi bu alýþkanlýk onu çok büyük bir yükten kurtarýyordu, hayal kýrýklýðý. Hayatýnda belki hiç hüsran yaþamamýþtý çünkü beklentileri hiçbir zaman yüksek olmamýþtý. Herþeyden alabildiðini alýyor kendini hiçbirþeye baðlamýyordu. Babasýnýn çok küçük bir davranýþ biçiminin onda ne kadar çok karakter özelliði oluþturduðunu düþünüp þaþýrdý. Yine hafif bir þekilde gülümsedi.
Eve vardýðýnda (hala burayý evi olarak adlandýrmayý seviyordu) kapýyý annesi açtý, kucaklaþtýlar. Babasýyla da öpüþüp konuþmaya baþladýrlar. Bu tarz aile buluþmalarýndaki sevgi gösterilerini hep sahte bulurdu. Sanki herkes zorunda olduðu için sarýlýp öpüþür ya da hiç umurunda olmasada birbirlerine nasýl olduklarýný sorardý. Aslýnda o gerçekten merak ediyordu nasýl olduklarýný ama yinede bu izlenimden bir türlü kurtulamýyordu iþte. Uzun bir süre sohbet ettikten sonra babasý birer kahve yap ta içelim demiþti. O anýn planý için mükemmel olduðunu düþünmüþtü. Herkesin gözü önünde yapacaktý. Bir an fikrinin güzelliðine kendini kaptýrýp gülümsedi. Sonra babasý fikrini deðiþtirmeden kahveleri yapmaya gitmenin iyi olacaðýna karar verdi. Mutfaða gidip kahveleri hazýrladý tabi bardaklardan birinede daha önceden hazýrladýðý zehri boþalttý.
Ýlk yudumlarýný aldýklarý sýrada babasý ona hayatýnda neler olduðunu iþinin nasýl gittiðini soruyordu. Anlatmayý fazla sevmediði þeylerdi bunlar çünkü baþarýlý deðildi. Tabiki babasýnýn içini rahatlatmak için bazý þeyleri farklý anlattý. Gerçeðin öbjektif olduðunu düþünürdü. Babasýnýn, iþlerinin iyi gittiðini düþünmesi bunu babasý için doðru yapýyordu. Yani teknik olarak yalan söylemiyordu. Ýþiyle ilgili sohbet bir süre devam etti.
Babasý öksürmeye baþladýðýnda kendini gülmekten alamdý. Kahkaha atmýyordu, gülüyordu. Huzurlu ve rahat bir þekilde, sanki yýllardýr taþýdýðý bir sorumluluðu üzerinden atmýþtý. Uzun süredir taþýdýðý çok aðýr bir yükten kurtulmuþtu. Babasýnýn öksürüklerinin sesi yükselince içeri odadan annesi koþtu, merakla ne olduðuna bakmaya gelmiþti. Annesi mutfaktan bir kaç çeþit ilaç getirdi. O sadece izliyordu hiç müdahale etmeden gülüyor ve izliyordu. Bir süre sonra öksürükler kesilmeye baþladý onun yerine çok sesli bir þekilde nefes almaya çalýþýyordu babasý. Tam bu sýrada babasýnýn yanýna gitti, gülümseyerek babasýnýn kulaðýna "elveda" dedi ve annesine göstermeden babasýnýn cebine içinden zehri boþalttýðý þiþeyi koydu. Bir süre sonra telefona gitti ve ambulansý aradý. Sesini biraz aðlamaklý yapmaya çalýþarak þunlarý söyledi : "Babam bir çeþit nöbet geçiriyor, nefes alamýyor. Bir ambulans gönderin, adresimiz....."