Genç adam gecenin karanlýk örtüsünde ruhunun hazin yankýsý çýðlýk kopartarak sahilde yürüyordu. Dilinde dökülen özlem ve söylemler uzaklýðýn kanlý deresine itilmiþti. Diþinde sýkýþan kýrgýnlýkla hayallerinin fotoðrafý karanlýðý ýsýrmýþtý.
Seni diyordu genç adam ‘ - Seni geleceðimin atlasýna gül olarak ekmiþtim, günlerin baþaklarýnda seni görmüþtüm, caným seninle cananlýða kavuþmuþtu. Þimdi ise yüreðimin dileðine çýkýlan hayal merdivenlerinden düþtüm. Gözlerimde ve gönlümde hüzün yaðmuru döktüm...’

Ruhunun hazin kamcýsý acýyla döverek baþý düþmüþ, dizleri eðilmiþ olarak aðýr aðýr yürümeye devam etmiþti. Kulaklarýný þaklatan dalgalarýn sahile vuran sert tokadý, kalbini yaralayan dert sakatý her yanýný sarmýþtý, her aný ruhunu týrmalayarak artmýþtý. Boðazý ýþýklarýyla öpen karþý kýyýnýn betonuna gözleri takýldý.
Genç adam ‘ - Ýþte sevdiðim þu evlerin kör penceresinde ikamet ediyor. Acý aþklarýn fýsýltýsý duvarlarýný ýslatmýþ Kýz kulesinin üstünde bulunuyor. Tarih kokan, heybeti ile Haydar paþayý tutan, boðazýn maviliðine gülümseyen kýþlanýn yakýnýnda, Selimiye mahallesinde sevdamýn ayaklarýný vurduðu yerdir ‘... Baþýnda hüzün yaðmuru akar, soðuk ürpertiyle denizin aðlamasý bakar. Ýntizarýn hicranýnda ufuklar karanlýk balçýkla kararak gönlü sararmýþ, umutlarý sönmüþ, hayalleri yýkýlmýþ olarak geleceðin perdesini kav la tutuþturarak yakar. Hüzün yaðmuru þiddetlenmiþti... Kederin kader alnýnda terlemeye baþlamýþtý. Ruhunu ýslatan hüzün yaðmuruyla sarsýlmýþ ve kederle terleyen kalb titremiþ olarak sahilin çapaðý olan taþýn beline yýðýldý. Baþýný ayaklarýnýn arasýna sýkýþtýrarak söylenmeye baþlar
‘ Ey aþk acýsý, ey gönül yarasý, ey derdin karasý... Sana sýðýnýrým, Sevgimin adýný düþlerim... Onun yokluðunda sürgün kaldým, günlerim onsuzlukla zindan oldu. Bir çýkýþ ver, bir ferahlýk ser. Hani gözleri gözlerime kilitleniyordu, hani sözleri sözlerimi sarýyordu bir zamanlar’... Zihnine film þeritleri yayýlýr, anýlarýn sahnesi açýlýr. Ela gözleri karanlýðý yýrtan ayla kendisine bakmýþ, siyah saçlarý denizin dalgasýnda ellerine düþmüþ, oval çenesi ufuklarýn köþesinden bakarak gözlerine çökmüþ, güzel yüzü sahilin ýssýz belinde kafa odasýný kýrmýþtý. Derbeder durumda sürüklenip duruyordu, sevda ölümünün soluðunu yutarak hüzün yaðmuruyla: Duygularý kanlanýþ, sözleri kurumuþtu.
Dudaklarýna yapýþan hüzün melodisi tütsülenir, karanlýk siyah saçýn dalgasýna. Öylece durup izler sevdiðinin hayalini...Ýkametgahý gözlerine batarak gölgesi yaný baþýnda buluþmuþtu. Gölgeye sorar ‘ Ey hayal sulületi karanlýðýn aynasýndan çýkarak ellerimi tutsan, geleceðimizin inþasýný beraber kursak‘... Hayal sulület donuk kalýr, aðzýndan tek kelime, gözlerinde bir gram bakýþ görülmez gözleri kapalý, hayattan kopuk, cansýz et yýðýný gibi durur. Genç adam yaklaþýr, hayal geriye çekilir. Genç adam adýmlarýný hýzlandýrýr, hayal de gerisin geri hýzlanýr. Daha çabuk kavuþma özlemiyle kollarýný açar, feryat koparýr. ‘- Ey caným benim niye kaçarsýn benden, niye uzak kalýrsýn yardan. Gel ellerimi tut, gel gönlümü nefesinle yýkat’... Hayal cesedi Boðazýn dalgasýný yararak Selimiye’nin duvarlarýna sokularak kaybolur. Karabasanlar bedenini tutarak kahkahalarýný kafasýnda yankýlandýrýrlar. Hafakanlar ayaklarýna serilerek denizin çaðýran sesine itekler. Hüzün yaðmuru ýslattýðý gibi denizin çaðýran kollarý gözlerine çarparak: Gel diyordu. - Senin yangýnýný söndüreyim, hüzün yaðmurundan kaç, esaret ayaklarýný bana dokundur, senin bedenini karanlýk derinliðimde kapatayým. Aþkýn keder kalemi yüreðine bir kere yazýldý mý iz kalýr, kalbinde hep sýzýsýný hissedersin. Genç adam öylece durur düþüncelerin dehlizinde dolaþýr. Karanlýðýn alnýnda çaðýran ses, kalbinin acý nefesi buhramlara atarak çýkmazlarda bocalýyordu. Hüzün yaðmuru artmýþ artýk meçhulün adresine sürüklüyordu ‘ Ya ölümün vuslatýnda hayata son vermek, yada yeni bir hayatýn menzillerine uzanmak. Baþý kah denizde batýyordu, kah sahil yolunun uzaklýðýna çevriliyordu. Bir kedi gelir ayaklarýna dolanýr, kedinin mýrýltýsý silkeler kendisini. Yorgun ayaklarýný isteksiz sürükleyerek sahilin karanlýk aðzýna girerek kaybolur. Sahilin tokadý artar, kedinin mýrýltýsý denizin tokadýna yanýt verir

Özkan Karaca