Güneþ toz duman,
altýnda gözleri yaþlý,
kent kapýlarý;
sarmaþýk çiçekleri
hanýmeli kokusunda
Bir orospu nazýnda çekiyor
yüreðim arsýz
Bulutlar içinde demlenmekte
Gece
Gündüz
ulumakta
limanda vapur
son akþam iskelede
El sallýyor sabah
Ateþlere düþmekte sesi
Saz çalýyor balýkçýlar balýkçýl kuþlarýna
Kelepçede seðiren gözlerim
Bir çift göçebe turna
Ürkekliðinde
yarýn geç diyor
þimdi
þimdi
güneþ parçalanmakta
toz duman içinde deryalar üstünde
Hadi sevgili
Hanýmeli kokuyor kent
kapýsý orospu nazýnda
ulumakta vapur ve yüreðim
þimdi diyor
gözlerim, toz duman içinde
yüreðim sevdalý
yarýn çoook geç
balýkçýllar kýyýda
kayalýklara saklandý

kýyýda sýrt üstü
karaya vuran sevda
Yarýn çook geç diyor

Bak;
Þimdi sevgili
hoþcakal diyor vapur dönmemek üzere
hanýmeli kokusu inlemekte, yaðmalanmakta
þimdi
þimdi
yarýn çook geç
güneþ batmakta dönmemek üzere.

Turgay Delibalta