Yaralýydým...Yorgundum... Çok ama çok yýpranmýþtým... Sonsuzluðun içinde sonlarýn yüküyle,deli gibi aþklarýn içinde aþksýzlýðýn aðýrlýðýyla boynum bükülmüþtü...Yolumdan geçen onca güzel yolcudan hiç birisi ben kalýyorum dememiþti... Hepsi dokunup dokunup yüreðime gitmiþti...Gülüp geçiyordu her biri küçücük yüreðimden taþan sevgilere... son acýmý da yaþarken delicesine kan kaybede gözyaþý döke döke,o kapkaranlýk gecenin sabahýna doðru bir baþka aydýnlanmaya baþladý gökyüzü.. Bir baþka pembeleþti,aðýr aðýr, renklerine doyura doyura....Ben yine aldanmalar yaþarken insanlar da benle aldanýrken, bir umuttur diyerek saldýrdýðým tuþlardan aldýðým komik cevaplarla gülerken,bir gözkýrpmasý ile hayatýmýn deðiþeceðinden habersiz öylece sabahýn doðuþunu izliyordum... Ama artýk sadece gülüyordum, alay ediyordum yazýlanlarla çizilenlerle,birisi vardý paylaþtýðým iki üç satýr,ama o da dosttu... Dosttan yar olmaz ya hani... Ben acaba olur mu diye onu anlamaya çalýþýrken, o yüzlerce teþebbüsten farksýz bir tanesi olan gözkýrpmasý ile hayatýmýn cennete döneceðinden habersiz aklýmdaki binlerce soru iþaretiyle o geceyi, sabahýn dansýný izler vaziyette gündüz etmiþtim.....

O kadar özel bir ruh ile bir þekilde iletiþim kurduðumdan habersizdim...
Yavaþ yavaþ tok tuþlarýn tok sesleriyle paylaþmaya baþladýk hayatýmýzý... Onda farklý birþey vardý.. Bende merak uyandýran ve bir o kadar da güven veren bir hava vardý... Sanki talihimin artýk yüzüme gülmeye baþladýðýný hissedercesine olumlu ve huzurluydum 2 gündür.. Onu görmek istedim hiç istemediðim kadar... Geldi ve beni evimin aþaðýsýndan tereddütlü þekilde bekler vaziyetteyken aldý götürdü... Bilmiyordum ki o saniyeye kadar aslýnda o beni yepyeni bir hayata götürücek olan insandý... Evimi yeni evimi kuracaðým insandý...Kapýsýný açtýðým ve arabaya girdiðim anda bütün kaderimin deðiþtiðinden habersiz o gülümser tatlý eþsiz ifadeye karþý sýcaklýk aktý içimden... Ýþin tatlý noktalarýndan birisi bütün bu geliþmelere hayatýmda en sevdiðim kadýn olan annem þahit oluyordu ayný saniyelerde, onunla internetten birisiyle konuþtuðumu ve tanýþmayý da düþündüðümü paylaþmýþtým ve bizzat o beni Çengelköye kadar indirmiþti o gece ve ben bu yeni insanla yeni bir hayata adým atarken o arkalardan bir yerden bunu izlemiþti.. Anne yüreði iþte her an her þekilde çocuðunu düþünür,ona önem verir,güvende olup olmadýðýný bilmek ister...Ýþte öyle baþladý serüvenimiz....Çok klasiktir bu tabir ama mecburen kullanmak zorundayým “Film gibi yani” ... 

Bu iþin baþlangýcý oldu..
Geliþimini de paylaþýcam en kýsa zamanda...

Saygýlarýmla Sihem TACHOULÝ USTA