Ben þimdi bu sayfayý boþ býraksam ve yazý diye, benim yazým diye, o boþ sayfayý sunsam önünüze, hiçbiriniz hiçbir þey anlamaz, anlayamazsýnýz deðil mi? Aslýnda anlamak da istemezsiniz zaten. Hangimiz, bir diðerimizi onun kendisini anlatmak istediði kadar anlamayý istedi ki sanki bu vakte kadar? Sýrf bu yüzden deðil midir ki bizim dýþýmýzda kalan dünyayla kontak halindeyken devamlý surette kalýplara baþvuruþumuz? Ne de olsa insanlarýn algýlamak istedikleri, algýlarýna hitap edenler, hep o kalýplardýr. Kalýbýn içini dolduran öz ise sadece kalýbýn oluþumunda aracý olduðu için bir anlam ifade eder, o kadar. Yoksa içimizdeki özler, diðer kiþiler için karmaþýk, anlaþýlmaz ve çoðu zaman sýrf onlar anlamlandýramadýlar diye anlamsýzdýr. Biz de mecburen içimizdekileri dýþarýya aktarýrken, o aktaracaklarýmýzdan ödün üstüne ödün veririz. Böylelikle içimizden dýþarýya bambaþka bir þeyler çýkmýþ olur.Çýkanlar, bizim istediðimiz gibi çýkmamýþlardýr; lakin bu istemdiþi çýkýþ, bizi hemen her zaman rahatlatmaktadýr. Bu zihinsel ve ruhsal deðiþim olgusunu aslýnda biyolojik yapýmýzla temellendirmek pekala mümkün. Bakýnýz hepimiz bir þekilde besleniyoruz yaþamak adýna, yani bir þeyler yiyip içmeden fiziksel yaþamýmýzý devam ettirmemiz mümkün deðil. Ancak bu ihtiyacýn bir devam süreci de var: Yediklerimizin bir kýsmýný, yediðimiz halinden farklý bir biçimde tekrar dýþarýya çýkartmak. Genel olarak bu dýþkýlar, yalýn halleriyle pis olarak nitelendirilir. Ama hiçkimse inkar edemez ki, bu çýkartýmý yapmak, yaþamýmýzýn devam etmesi adýna bir þarttýr; üstelik her boþaltým iþlemi sonrasýnda da garip bir haz duyarýz. Ýþte bu biyolojik yaþam gerekliliði, insaný diðer tüm varlýk türlerinden ayýran temel bir niteliðe, toplumsal yaþama da yansýmýþtýr. Þöyle ki; herbirimiz içimizdeki duygu ve düþünceleri bir þekilde dýþarýya çýkartýyoruz v bu çýkartým esnasýnda içimize sinmeyen unsurlar illaki bulunuyor, yani tam istediðimiz þekilde gerçekleþemiyor bu iþlem. Bununla beraber toplum içinde mutlu olabilmemiz de içimizdekileri dýþarýya çýkarabilmemize baðlý. Hiçbir çýkartýmda bulunamazsak, yani bir diðer deyiþle kabýz olursak, ne denli büyük sýkýntýlarla boðuþmak zorunda kalacaðýmýzý anlatmama gerek yok sanýrým. Keza tam tersi durumda da, yani yersiz ve zamansýz biçimde konuþup durmamýz da (bu da cýrcýr vaziyeti oluyor haliyle) yine toplum yaþamý içinde bizi oldukça güç durumlara sokacaktýr.
Ýþte bütün bu nedenlerden ötürüdür ki, benim size yazý diye, benim yazým diye üzeri boþ bir sayfa yayýnlama lüksüm yok, sevgili okuyucular. Ýletiþimin kurulabilmesi için istemim dýþýnda bir biçimle de olsa bir þeyleri kaðýda dökmem ve bu sayede rahatlamam lazým. Ve de hepsini döktüm gitti...Ben artýk elimi yýkamaya gidiyorum; biri bir zahmet arkamdan sifonu çekiversin!