Havada soðuk esinti…
Yorgun bedenimle birleþince çekilmez hale geliyor.
Saatin ilerleyen yelkovaný, yataðýmý hatýrlatýr bir zarafetle dönüp dursa da,
Akrebin kýskacýna takýlan düþüncelerim izin vermiyor, gözlerimin kapanmasýna.

Hafiften kulaðýma gelen müzik uykusuzluðuma eþlik ediyor.
Dinlediðim þarký anýlarýmýn meydanýna sürüklese de, ben bugün de dans etmeye devam ediyorum

Bir baþýma tadýný çýkarýyorum, gecenin…
Masamda ki sýcak kahvenin buharýnda ýsýtýyorum, yalnýzlýðýmý…
Bir yudum içtikten sonra, yalnýzlýðýmda benden yana oluyor, güzelleþiyor.
Yarýna dair tek kelime düþünmeden, gecenin emanet ettiði sabah ayazýný hissetmeden,
Karanlýðýn içinde kaybolan yalvarýþlarý da yastýðýmýn altýna alarak,
Düþüncelerimi kurtarýyorum akrebin kýskacýndan… Yelkovan… Dur beni bekle…

Ölümcül uykularýn gariplik rüyasýnda yine ayaktayým, ilginçtir.
Saatin ilerlemesiyle bedenime hükmü geçen uykunun saltanatý sadece
Güneþin ilk ýþýklarýna kadar.
Ýstesem de bir asi gibi davranamýyorum.
Bayraklarým beyaz rengin saf ve uyumlu havasýnda
Kabulleniyor gecenin hükümdarýný.

Ýyi geceler diliyorum kendime. Tatlý rüyalar.
Kararlý adýmlarýn nadir yere vuruþlarý, inanýlmasý zor rüyalar gibi.
Biraz önce tavanda ki hayalimle sohbetin görünmezliðinde yâd ederken eski günleri
Þimdi ölümcül bir uykunun koynunda eskimeyen günlerimdeyim.
Ýyi geceler… Tatlý rüyalar…

Sarýpapatyalarýn her yanýmý sardýðý hoþ kokulu bir bahçenin içindeyim.
Toplamak istiyorum, kýyamýyorum dalýndan koparmaya sarýpapatyalarý.
Yollarýn en uzaðýndan küçük bir kýz koþuyor.
Adýmlarý da kendisi gibi küçük.
Durmasýný istemek hata olur. Ne güzel koþuyor ne güzel.
Papatyalarýn arasýnda kayboluyor sanki.
Saçlarý savruluyor yapraklarla birlikte.
Yüzü gülmüyor gözleri parlamýyor güneþle beraber
Küçük kýz gel diyorum sesimi duymuyor.
Ona yetiþmek, sesimi duyurmak istiyorum, olmuyor.
Koþamýyorum… Baðýramýyorum… Dayanamýyorum…
Yollarým yetmiyor sana gelmeme, ayaklarým kilitsiz prangalarda
Küçük kýz bu özlemin adýný koyamýyorum.
Koþamýyorum… Baðýramýyorum… Dayanamýyorum…

Sarýpapatyalar nasýl güzeller…
Rüzgârla beraber güneþe gülücükler gönderiyorlar.
Yapraklarý yeni bir güne hazýrlýyor kendini…
Küçük kýz bir an durup bana bakýyor.
Sitemle beraber gülümsüyor. Yüreðim geniþliyor.
Küçük bir gülümsemenin yüreðime vuran aynasý kocaman bir huzur oluyor.
Bu muydu mutluluk dedikleri ve bu kadar tatlýmýydý, gülüþün adý…

Masum gözleri mahcup gözlerime vazgeçmeyi yasaklar gibi bakýyor
Sözleri umudu haykýrýyor…
“Sakýn merak etme beni. Ben seni arar bulurum”
Ellerini tuttum sýkýca, tek kelime söyleyemedim.
Aðladým… Konuþamadým. Yüreðim küçük kýzýn sözlerinde gözyaþý olup aktý.
Yürek yaralarýmýn küçük kýzýn sözlerinde kanadýðýný anlatamadým.
Bakamadým gözlerine, papatyam… Güneþe bakan yüzünü karartmak istemedim.
Seni özlemenin yaprak falýnda hep hasret çýkýyor payýma.
Uykularým umut kokan papatyalarýn çaðrýsýnda, sana getiriyor beni.
Uyanmak istemiyorum… Uyanmak istemiyorum…
***
Güneþin ilk ýþýklarý gecenin hükümdarýný erteliyor.
Ertelediðim gülüþüm gibi…
Sabahýn vaktini tutan ezan sesi, sabrýmý kuvvetli kýlacak çaðrýsýyla yeryüzüne iniyor…
“ALLAH BÜYÜKTÜR… ALLAH BÜYÜKTÜR...”