'9 saat' diye geçirdi içinden...sadece dokuz saat.
usulca ayaða kalktý.sessiz ve olabildiðince sakin.hemen karþýsýnda duran çeþmede ellerini yýkadaý.Bu saatlerdir yaptýðý tek þeydi zaten.Birden aynaya baktý.gözlerinin altýnda morluklar oluþmuþ,yüzü çökmüþtü sanki..sarýlýk geçirdiðindede böyle olmuþtu.solgun,halsiz,derin.yüzünü yýkamayý istedi ama yüzü kirli deðildi elleri kadar...gülümsedi kendi çöküþüne.tekrar yýkadý ellerini..Çeþmeden akan suya bakarken þocukluðu geldi aklýna.aslýnda çok da güzel denilebilecek bir çocukluk yaþamýþtý.
'caným babam,annem ve kardeþim.doðru ya bugün nurayýn doðum günü.yaþasaydý 29 yaþýnda olacaktý.tek desteðim.ne çok sevmiþim seni.ve ben onun doðduðu gün ölmeyi seçtim'diye yazdý elindeki sayfalarý azalmýþ defterine.elifine býrakabileceði tek þey bu defterdi.tüm hayatý iþte 3-5 yaprak.sýký sýký bastýrdý göðsüne.
sessiz ve olabildiðince sakin odadaki tek sandalyeye oturdu.bir sigara yaktý.içinden birþeyler kopuyordu,kanýyor iyi oluyor tekrar kanýyordu.bir damla daha eksildi gözyaþlarýndan koptu ,defterin üzerine düþtü..anlarmýydý elif onun aðladýðýný acaba?
Birden saat geldi aklýna.
'8 saat'
hemen kalemini alýp yazmaya baþladý.o uðursuz geceyi yazmalýydý.anlatmalýydý her þeyi..doðruyu bilmeliydi.duyduklarýna deðil,o na,annasine inanmalýydý.annesinin aðzýndan dinlemeliydi.
aðzýndan dinlemeliydi...tekrar gülümsedi.gülmek nede çok yakýþýyordu.rýza da o gülümsemeye aþýk olmamýþmýydý?erimiþti karþýsýnda.
'nekadar güzel gülüyorsun 'demiþti .ellerini tutmuþ birdaha hiç býrakmamýþtý.
ne mutluluktu allahým,rýza ile sabah kahvaltýlarý..
eyy daðlar..ey daðdaki,
yaram derine gitmiþ dikiþ tutmaz...sesini kendi bile duymadý.
bütün güzellikler anýlarýnad kaldý elanýn.aýlarýn en derininde.siyah-beyez resimler gibi.renkleri çok severdi aslýnda.renksiz sevdiði tek þey siyah-beyaz resimler..nedense hepsinde bir hüzün vardý.sevinçli mutlu zamanlar bile siyah beyaz resimlerde hüzünlü gelirdi.sanki yaþanýlan gerçeðin acýsý,yaþanan bir acýnýn donmuþ karesi gibi düþünürdü.
rýzada da o hüzünü sevmiþti.gülen gözlerindeki hüznü.uzaklara baktýkça uzaklaþan her daldýðýnda büyüyen hüzün..
'daðlarý çok sever rýza' dedisesi boþ odad yankýlandý.
daðlarý çok severdi rýza.çok sevdiði için o öldüðünde aðlamadý ela.hasan daðlarýnda uçurumdan düþmüþ,cesedine iki gün sonra ulaþýlabilmiþti.
'gitme'demiþti ela,gitme...içim daralýyor.ruhum sýkýlýyor.gitme,gidersen herþeyim bitecek sanki,dedi ama anlatamadý.
rýza söz verdi gözlerindeki hüzünle.geri geleceðini söyleyim çýktý ve gitti.çok severdi daðlarý..daðlara týrmanmayý,en yükseðe çýkýp ela iye baðýrmayý...bu sefer baðýramadý,ela hiç aðlamadý.
kalemine sarýldý hemen.yazacak gücü yoktu,zorladý kendini.
'elifim'
kalktý tekrar ellerini yýkadý.tekrar aynaya baktý.bir bardak su içip tam yazacakken bogazý düðümlendi sanki.nefes almak güzelmiydi bu kadar?dýþarýdan bir ses daha doðusu yan binadan þerif alinin sesi.'ne güzel türkü söylüyor bu adam'diye düþündü.oysa bu zamana kadar dinlememiþti hiç.'neden dinlemedim ki' diye geçirdi içinden.bukadar güzel söyleyene rastlamamýþ olabilrmiydi?
'bu mümkün deðil'dedi.nurayýn sesi çok güzeldi. çok güzel saz çalar ve türkü söylerdi.askere gönderdikleri günü hatýrladý.bu gidiþin son gidiþ olduðunu bilseydi hiç el sallarmýydý otobüsün ardýndan?
ölüm haberi geldiðinde ela can askerine mektup yazýyordu...anneside 7 gün dayanabildi oðlunun acýsýna.
'7 gün'
'7 saat'
tekrar yazmaya baþladýç
'elifim'
dýþarýda yaðmur ve þerif alinin sesi vardý..
'kulaklarýmda uðul uðul/uðultular/ben günlere yanarým günler bana/demem o ki sana/
hasretin okadar koymazdý ama..'
'elifim'
o gecede böyle yaðmur doluydu.
nurayýn ölümünden 4 sene sonra rýza ile evlenmiþ;rýzanýn ölimünden 4 sene sonra oktayla evlenmiþti.oktayla evlenme nedenini bugün bile çözemiyordu.ne gibi bir mecburiyet olabilirdi...rýza diye yatarken,rýza diye su içerken oktay ne yapmýþtý da kandýrmýþtý babasýný?ve nasýl kabul etmiþti ela...sýr.
o evlilikten biraz sonrada babasý gitmiþti annesi ve kardeþinin yanýna.
o gece uðursuzdu.elif uyumuþ nazlý uyku rolü yaparken,oktay içeri girdi.yine rezil,yine sarhoþ,yine anlamsýz..yine baðýrmalar,yine kavgalar.iþkence...
birkere daha vurdu býçaðý,oktayýn cansýz vücuduna.defalarca.her yer koyu kýrmýzý bir kan.sesiz ve sakin ellerini yýkadý.tekrar tekrar.ama çýkmýyordu koyu,alkol ve eroinden yapýþ yapýþ olmuþ kan.
'elifim'
beni güzel hatýrla.
'3 saat' kaldý dedi.sabah ezaný okunmamýþtý henüz.namaz kýlmak istedi yapamadý.bir sigara yaktý.
herþeye direnmemiþmiydi?nasýl bir dünya ki vermeden alacak hesabý yapan?bu mu olmalýydý ödülü?bir dönebilsem diye düþündü.bir dönebilsem..
'bir saat kaldý'
tekrar ellerini yýkadý.saçlarýný taradý.bir tane daha sigara içti.defterini büyük bir zarfýn içine koyup üzerine 'elifim'diye yazdý.
kalemi alýp duvara,rýzanýn ona yazdýðý þiirden bir satýr yazdý.adet yerini bulmalýydý.
demir kapýnýn sesi ile irkildi birden...evet artýk gitmeliydi.getirdikleri beyaz önlüðü giydi.gardiyan 'son bir isteðin var mý'diye sorduðunda elindeki zarfý gösterdi...
eðilmez bir gururla yürüdü uzun koridoru.kendisi çýktý sandalyeye gözünde bir damla yaþ,uzakta ezan sesi vardý sadece...
sabahýn en baþýnda bir kadýnýn sesiz çýðlýðý böldü zamaný...zaman durdu o an...tek gerçek duvarda kalan yazýydý
' saçlarý geceden,beli ince/o çok sevdiðim,badem gözlüce'