Y I K I M


Osman AYTEKÝN

Halime kadýn bir akþam üzeri yine pazar yerindeydi ve pazar da daðýlmak üzereydi.Yerlere atýlan sebze ve meyve artýklarýný topluyor ve elindeki çuvala dolduruyordu. Gün batmak üzere evine gediðinde iyi giyimli ve bakýmlý iki adamla karþýlaþtý.Adamlarýn birinin elinde çanta vardý. Bu adamlar kadýnla bir þeyler konuþuyorlardý. Komþularýndan Nazife ile Þule haným meraklý bakýþlarla bu yabancýlarý süzüyorlardý.Þule haným,yabancý adamlarý ima ederek:
-Yaþlý kadýnýn arayýp soraný yok, bu adamlar da neyin nesi?
-Bilmem ki komþu.Yanlarýna varsak mý?
-Hele bir gitsinler Halime Teyze’den öðreniriz.
Adamlar giderken yaþlý kadýna dönüp:
-Bir daha düþünsen iyi edersin bu fýrsatlar ele her zaman geçmez,dedi.Kadýn “olmaz” anlamýnda baþýný yukarý kaldýrdý ve yavaþça içeri girdi,arkasýndan da Nazife ile Þule.Yaþlý kadýn kapýnýn tekrar açýldýðýný fark edince sýrtýndaki çuvalý bir kenara dayadý.Yaþýndan beklenmedik bir çeviklikle kadýnlara döndü:
-Ne var, ne istiyorsunuz?
-Þey…Teyze bu adamlar ne istiyorlar senden?Bunu söyleyen Þule hanýma sert bakýþlarla bakarak cevap verdi:
-Size ne,ne istiyorlarsa istiyorlar? Elini sallayarak;”hadi bakalým dýþarý.Benim iþim varsa.Þimdi sizinle uðraþamam.”Kadýnlar þaþkýnlýk içinde yaþlý kadýnýn sözlerine bir anlam veremeden dýþarý çýktýlar.Evlerinin önüne geldiklerinde Nazife haným,Þule hanýma anlamlý bakýþlarla bakarak
-Fazla merak etme sen, elbet bunu öðreneceðiz.
Birkaç gün sonra ayný adamlar yaþlý kadýnýn kapýsýný tekrar çaldýlar.Kapýnýn önünde bir müddet bekledikten sonra gittiler.Bir hafta sonra adamlar tekrar gelip de yaþlý kadýnla görüþemeyince bu kez Þule haným’ýn kapýsýný çaldýlar.Bir þeyler konuþtular ve Þule haným’la birlikte yaþlý kadýnýn evine girdiler.Bahçeden yürüyerek sofaya geldiler giriþ kapýsýný adamlardan biri hafifçe çaldý.Ses gelmeyince de kapýyý açýp içeri girdiler.Salona geldiklerinde karþýlýklý iki oda bulunuyordu.Penceresi bahçeye açýlan odanýn kapýsýný açtýlar.Halime kadýnýn yataðýnda yatýyordu.Her halinden hasta olduðu belliydi.Kadýn öksürükler içinde doðrulmaya çalýþtý.Adamlar burunlarýný tutarak:
-Galiba zamansýz geldik,geçmiþ olsun.Yine geleceðiz.”diyerek evden çýkýp gittiler.Þule haným içeri yayýlan kokunun ne olduðunu anlamada güçlük çekerek:
-Ýçeri fazla kokuyor Halime Teyze,yataklarý bir havalandýrsak…Komþularý da çaðýrýrým…Allah þifalar versin!
Bu sözler üzerine yaþlý kadýn tepki göstererek:
-Hayýr,ben iyiyim.Koku falan da yok tamam mý? Þimdi evimden çýkar mýsýn?Uyuyacaðým,
-Teyzem teyzem yazýk þu haline.Bir doktora falan götürelim, içeriye biraz da gün ýþýðý girsin!Bu kokular fena ediyor insaný.
Yaþlý kadýn,Þule haným’ýn bütün ýsrarlarýný geri çevirerek evinden çýkmasýný saðlamýþ ve gözlerini tekrar kapamýþtý.
Halime kadýn kendine biraz geldiðinde eline çuvalý alýp semt pazarlarýný adým adým dolaþýyor,gördüðü yeþillikleri çuvalýna dolduruyordu.Bununla da yetinmeyip evlerin önündeki fýçýlarý yokluyor, ekmek parçalarýný topluyordu.Halime kadýna benzeyen yaþlý kadýnlarýn sayýlarý az da sayýlmazdý.Bunlardan bir kaçý televizyona haber konusu dahi olmuþlardý.Kimi kimsesi olmayan bu kadýnlar için hayat ne kadar da zordu.Yakýnlarý olduðu halde ayný duruma düþen kadýnlara ne denmeliydi?!...Evlatlarýnýn ilgisizliði onlarý periþan bir hale sokuyordu.Bir çoðu dilencilik yolunu tutuyorlardý.Bu durumu gururuna yediremeyen kadýnlarsa ya sýðýnma evlerine kapaðý atýyorlar ya da çaresizlik ve hastalýk içinde boðuþup duruyorlardý.Bazý hayýrseverlerin de yardýmlarý olmasa daha da periþan bir ömür sürecekleri kaçýnýlmazdý.Halime kadýn altmýþ beþ yaþlarýnda,saçlarý aðarmýþ, hayatta olan iki oðlundan da hiçbir beklentisi olmayan bir vaziyette hayatýný böylece idame ettirmeye çalýþýyordu.Oðullarý yýlda birkaç defa kendisini görmeye gelseler de iyi bir iletiþimleri de yoktu.Kadýn biraz huysuz da sayýlsa netice de oðullarýnýn ilgisine muhtaçtý.Bütün geçmiþini kendi kaderinde gören kadýn, hayata küsmüþ bir hal içindeydi.
Düzgün giyimli adamlarýn Halime kadýný ziyaret ettikleri bir gündü.Bu kez adamlar ýsrarlarýnda kararlýydýlar.Kadýna istediklerini yaptýrmaktan emin bir þekilde kadýnýn kapýsýný tekrar çaldýlar.Fakat kadýn bu kez evde yoktu.Bir süre beklediler.Kadýnýn gelmediðini anlayýnca evin önünden ayrýldýlar.Sokaktan çýkmak üzere idiler ki yaþlý kadýný sýrtýnda bir çuvalla gelmekte olduðunu gördüler.Yaþlý kadýný gören adamlar durdular ve kadýný beklediler.Kadýn evinin önüne geldiðinde adamlar da kadýnýn yanýna yaklaþarak kapýyý açtýlar,açarken bir þeyler söylediler.Kadýn yine baþýný sallýyordu.Kadýnla birlikte içeri girdiler.Ýçeride bir miktar durdular ve dýþarý çýktýlar.Ýki adam kendi aralarýnda bir þeyler konuþtular ve tekrar geri döndüler.Bu kez evde uzun bir süre kaldýlar.Dýþarý çýkan adamlarýn bu kez yüzleri gülüyordu.O günden sonra yaþlý kadýný sokakta bir daha gören olmadý.Sýrtýnda çuvalla geçen kadýnýn silueti sokaktaki komþu insanlarýnýn bir süre hayallerinde belirdi.Ve yaþlý kadýný merak ettiler.Kadýnýn durumunda bir deðiþiklik yoktu yalnýz baþýna aðlamaklý bir þekilde evinde oturuyordu.Evine gelenleri hýrçýnlýk içinde karþýlayan yaþlý kadýn, hiç birinin de sözünü dinlemeyerek komþularýný güç bela kapý dýþarý ediyordu.
Aradan birkaç hafta ancak geçmiþti ki bu kez yaþlý kadýnýn evinin önüne yýkým ekipleri geldiler.Evi yýkacaklar yerine yeni binalar dikeceklerdi.Halime kadýnýn güçsüzlüðünden ve kimsesizliðinden yararlanarak imzalý bir kaðýt almýþlardý elinden.Bunu yaparken zor da kullanmýþlardý.Fakat kadýnýn kararý da karardý ve bu evden her ne sebep olursa olsun çýkmayacaktý.Adamlardan biri kapýyý açtý içeri girdi,bahçeden iç kapýya vardý.Kapýyý açmak istemesine raðmen açamadý.Kapýnýn kilitli olduðunu anladý.Ýçeriye seslendi ancak sesine cevap alamadý.Sonra dýþarý çýktý.Çok geçmeden makinalar çalýþtý ve kepçeler evin dýþ duvarýný yýkmaya baþladý.Evin kapýsý hemen parçalanmýþ yerlebir olmuþtu.
Mahalleli evin çevresinde toplanmýþ meraklý bakýþlarla yýkým iþini seyrediyorlardý.Kadýnýn da yine pazara gittiði düþünülüyordu.Duvar yýkýlýp da kepçe operatörü bahçeden eve doðru ilerlerken bir anda herkesi hayrete düþüren bir olay oldu.Evde yangýn çýkmýþtý.Alevler camlarý paramparça yapmýþ ve etrafa daðýtmýþtý.Operatör,makinayý binadan geri çekmiþ ve durdurmuþtu.Bir kaç görevli binaya doðru koþtular.Kapý hala kilitliydi.Ellerindeki kazma ve demir parçalarý ile kapýyý kýrmýþlardý.
Çok hýzlý bir þekilde itfaiye gelmiþ, yangýný söndürmek için kalýn su hortumlarý çekiliyordu.Bu sýrada iki kiþi evin içine girdiler.Salon dumanlar içindeydi.Dumanlar arasýnda simsiyah bir baþ belirdi.Tam seçilememesine raðmen bu yaþlý kadýn Halime kadýndan baþkasý deðildi.Evi yýkmasýnlar diye kapýlarý kilitlemiþ ve elinde çakmakla yýkým ekiplerini beklemiþ olmalýydý.
Kadýn zor anlaþýlan bir sesle baðýrdý:
-Çekilin…Defolun gidin evimden!...
Adamlar kadýný tutup yaka paça dýþarý çýkarmak istediler.Ancak kadýn çýrpýnýyor ve onlara karþý son direncini gösteriyordu.Bir anda kendini yerde buldu.Kadýný kaldýrdýlar. Kapýdan dýþarý çýkaracaklarý bir anda kadýn adamlardan kurtulmak isteyerek bütün gücü ile çýrpýndý ve yere düþtü.Sonra da merdivenlerden yuvarlanmaya baþladý.Son eþikte bedeni kýmýltýsýz kaldý.Baþýndan kanlar sýzýyordu.Adamlardan birinin, güçlü kollarýnýn, bedenini kavrayýþýný dahi hissedememiþti.
Bir anda iki adam ve kadýnýn etrafýný kalabalýk çevreledi.ve uðultulu bir halde” ne olmuþ?” sözü yanký buldu.Adamlardan biri öfke ile baðýrýp kalabalýðý daðýtmaya çalýþýyordu.Buna raðmen mahalleli yaþlý kadýna yardým etmekte kararlýydý.Fakat her þey için vakit çok geçti.
Genç bir, adam kalabalýðý yararak yaþlý kadýnýn yanýna geldiði anda yere çöktü. Hüngür hüngür aðlýyor bir yandan da “annem… annem!...” diyordu. Genç adam çok geçmeden yere yýðýlýp kalmýþtý.Makinalar homurtusunu kesmiþ,yýkýp ekipleri de daðýlmýþtý. Mahalleli kadýnýn baþýndan bir süre ayrýlamadý.Gelen ambulans ile kadýný götürmüþler ve sokak boþalmýþtý.Kapýnýn önünde iki kadýn duruyordu.Bunlar Nazife ile Þule’den baþkasý deðildi.Olayýn þokundan sýyrýlmaya çalýþýyorlardý.Þule haným:
-Bak komþu dememiþ miydim sana ben, bunda bir bit yeniði var diye… Gördün ya bu kokular boþuna deðilmiþ!
-Ne demezsin…Adamlardan alacaktý paralarý, kendisi de bir yurda yerleþecekti.Bu yaþta bir baþýna yalnýzlýk neyine senin?...
-Evet ya..yalnýzlýk kapýya bastýrýlacak bir matak deðil.
Kadýnlar evlerine daðýlacakken bir taksi geldi ve yanlarýnda durdu.Taksiden bir delikanlý indi ve kadýnlara:
-Ne oldu bu eve böyle?
Kadýnlar gelenin kim olduðu anlayamamýþtý.Biri merakla sordu:
-Ne yapacaksýnýz evi, bir þey mi var?
-Burada bir kadýn yaþýyordu da...Kaybolmakta olan dumanlarý göstererek;galiba yangýn çýkmýþ!
Ayný kadýn:
-Merakýmý mazur gör ama kadýný neden merak ediyorsun?...
Bu evde oturan kadýn benim babaannem olur da
Þule haným:
-Ev pislik doluymuþ,kaðýtlar tutuþmuþ galiba…
Nazife haným:
Torunusun demek, babanýn yanýnda deðil miydin sen?
Genç, askerde olduðunu ve izinli geldiðini söyleyip yangýný ve yaþlý kadýný merak etmiþti:
-Anama…! Sözünün devamýný getiremedi. Þule haným üzüntülü görünerek:
-Ananý götürdüler! Dedi.Yanýndaki kadýnla birlikte yavaþça uzaklaþtýlar.Genç ise özlem dolu bakýþlarla bir eve,bir taksiye bir de uzaklaþmakta olan kadýnlara bakýyor ve içinden;”Ýnþallah anam yaþýyordur” diyordu.