O’na


esfel-i sâfilinde zahirperest bir ben...
ömür katarlarýnda bir dinlence süresi,
ölüme belki son bekleyiþ bu, varmadan
ruh, duraksamalar içinde, yangýn yeri!
görülenin gerçekliðini sorguluyorken akýl;
gönül lalezarýnda, sonbahar yaðmurlarý var…
ve gökkuþaðý aydýnlatýrken, sessiz sabahlarý
bir kervan yola çýkar,
ufkun kahve koyusu gözlerine…
su yüzünde beliren silüetler deðil artýk,
beklenen…
ki kumlara yazýlmýþ deðil, bu katarýn ömür çizgisi,
kalan ömrün aynalý dolaptaki yaralý aksi,
buldu dermanýný ruh katarýnýn ömür çizgisinde

yürümeli þimdi bu kafile;
çünkü ölüm de artýk bir dinlence…