Güneþ bu sabah Karma Þehrin bütününü âdeta altýn sarýsý bir renkle kaplamýþtý.Caddeler,sokaklar,binalar,aðaçlar,doða sanki hepsi bir bütün olmuþtu.Gökyüzünün en uzak köþesinde asýlý duran o kocaman güneþ bir þehri bu kadar mý deðiþtirebilirdi.Bir ýþýk ve ýsý kaynaðý görevini o derece yerine getiriyordu ki sadece havayý deðil insanlarýn yüreklerini de birlikte ýsýtmýþ ve ruhlarýný aydýnlatmýþtý sanki o gün.

     Dýþarýdaki tüm canlý hayat bugün yeni bir güne hazýrdý.Juneau da bu sabah uyandýðýnda týpký diðerleri gibi kendini çok mutlu hissediyordu.Çünkü dün yaþadýðý olaylarýn bir rüya olmadýðýný anlamýþtý ve bir taraftan buna inanmakta hala güçlük çekiyordu.Kalkar kalkmaz ilk iþ olarak hemen koþup mantosunun cebini kontrol etti.Tanrýya þükür tüm bunlar gerçekti ve Trei'n dün ona verdiði telefon numarasýnýn yazýlý olduðu kaðýt cebinde duruyordu.Hiç vakit kaybetmeden numarayý telefonuna kaydetti.Sonra karnýnýn acýkmýþ olduðunu hissetti ve mutfaða kendine yiyecek birþeyler hazýrlamaya gitti.

     Buzdolabýndan bir parça kaþar ve bir parça da salam çýkarýp kesti ve onlarý güzelce ekmeðinin arasýna yerleþtirdi.Bir bardaða da süt koydu ve onlarý da yanýna alarak tekrar odasýna döndü.

     Saat neredeyse oniki olmuþtu,konsere daha çok vardý fakat Juneau yinede hazýrlanmaya baþlamalýydý çünkü bu gece onun için oldukça önemli bir geceydi.Aslýnda bir taraftan da yeni tanýþtýðý birinin davetine gidip gitmemekte tereddüt ediyordu ama Trei ona gelmesi için rica etmiþti ve eðer bu akþam oraya gitmezse bunun bir umursamamazlýk ya da bir saygýsýzlýk olacaðýný düþünüyordu.

     Bu sýrada sandiviçinde bir ýsýrýk aldý,sütünü yudumladý ve gece ne giymesi gerektiðini planlayarak güzel hayallere daldý.Birden telefonunun sesiyle kendine geldi.Arayan Adrey idi,telefona cevap verdi.

     Adrey, Juneau'nun en yakýn arkadaþýydý,birlikte pek çok þey yaþamýþlardý.Arkadaþlýklarý çok eskilere dayanýyordu.Üniversite sýnavlarýna hazýrlanmak için gittiði dershanede tanýþmýþlar,aslýnda ilk zamanlarda birbirlerinden pek hoþlanmamýþlar fakat bir süre sonra birbirlerini iyice tanýmýþ vekafalarýnýn uyuþmasý sebebeiyle de kýsa sürede çok iyi birer arkadaþ hatta dost olmuþlardý.Adrey þimdi baþka bir þehirde okumaktaydý üniversiteyi ama bu mesafe onlarýn dostluklarýný bozamamýþtý ve bozamazdý da..

     Telefonun öbür ucundaki Adrey June'u birkaç gün sonra gelebileceðini haber vermek için aramýþtý ve June bu habere çok sevinmiþti.En yakýn arkadaþý birkaç gün içinde Karma Þehre geliyordu.Birlikte çok eðleneceklerinden þimdiden adý gibi emindi.Daha fazla içinde tutamayarak dün yaþadýðý olayý hýzla Adrey'e anlatmaya baþladý.Þaþkýnlýktan konuþamayýp buna çok sevindiðini belirterek geldiðinde hiç vakit kaybetmeden bu konunun ayrýntýlarýný anlatmasýný isteyerek veda etti Adrey.

     Juneau gardrobunun yanýna gelerek akþam giymesi için kýyafetler denemeye baþlamýþtý.Birini giyiyor, birini çýkarýyor bir türlü ne giyeceðine karar veremiyordu.Aslýnda normal zamanlarda giydiklerine hiçte önem vermeyen hatta eline ne gelirse üzerine geçiren June, bugün seçim yapmakta zorlanýyordu.En sonunda kararýný vermiþti. Bu kýyafetler içinde nasýl görüneceðini bilemiyordu ama artýk kararý kesindi.

     Tüm bunlar için hazýrlanmaya çalýþýrken Juneau'nun aklýna birden bir þey takýlmýþtý.Trei o gün akþama bir konserimiz var diye davet etmiþti onu.Acaba bir grupta mý çalýyor ve ya söylüyordu? Bunu sormak o an hiç aklýna gelmemiþti June'un. Þimdi öðrenmesinin tek yolu akþamý bekleyip Trei'n kendisine sormaktý.

     Akþama kadar birçok þeyle meþgul olmaya çalýþtý June fakat vakit birtürlü geçmek bilmiyordu.Banyo yaptý,çizgi-roman okudu,müzik dinledi,giyindi, kuþandý ve iþte...Saat sekiz olmuþtu.Konser dokuzda baþlayacaðýna göre Juneau'nun en geç sekiz buçuk gibi Wagoon'da olmasý gerekirdi.Anahtarlarýný çantasýna attý ve evden çýktý.

     Tam da düþündüðü gibi oldu ve sekiz buçukta Wagoon'un önündeydi.Þimdi yapmasý gereken Trei arayýp geldiðini ona söylemesi ve Trei'n onu alýp birlikte içeri girmeleriydi.Fakat Juneau inanýlmaz bir heyecan duyuyordu, eli bir türlü telefona gitmiyordu.Beþ on dakika boyunca barýn önünde öylece dikildikten sonra bütün cesaretini toplayarak Trei'yi aradý.Trei telefonu açtý ve:

     -Efendim?
     -Hey! Ben Juneau...
     -Ah,evet.Merhaba Juneau.Nasýlsýn?
     -Ýyiyim,saol. Sen?
     -Nasýl olsun iþte...Konsere hazýrlanýyoruz,birazdan sahneye...

derken Trei birden June'u konsere davet ettiðini hatýrlayarak:

     -Ahh özür dilerim. Sen nerdesin?Eðer barýn önüne geldiysen hemen gelip seni alabilirim?
     -A..a..Evet. Aslýnda barýn önündeyim þuan.
     -Hemen geliyorum o hâlde.

dedi Trei ve bunu sormayý daha önceden aklýna getiremediði için kendine kýzýp durdu,telefonu kapattý.

     Birkaç dakika sonra barýn kapýsý açýldý ve dýþarý uzun boylu,oldukça hoþ görünümlü bir çocuk çýktý.Evet elbetteki bu Trei'di.Juneau'yu gördü ve yanýna doðru yaklaþarak:

     -Yeniden merhaba!
     -Merhaba...
     -Deminki konuþma için gerçekten üzgünüm.Bir anda gelmiþ olabileceðini düþünemedim ama þimdi gerçekten sevindim.

dedi Trei ve gülümsedi.

     -Hadi ne duruyoruz hemen içeri girelim.Birazdan konser baþlayacak.
     -Oh..Tabi..Bu arada sormayý unuttum.Gruptaki görevin ne?
     -Birazdan sahne aldýðýmýzda öðreneceksin.Fakat þimdi sahneye çýkmalýyým,beþ dakika sonra yanýndayým..
     -Elbette..Koþ hemen..

dedi June ve Trei koþarak sahneye çýktý.Eline mikrofonu alarak kalabalýða doðru:

     -Herkese merhaba! Öncelikle bu akþam buraya geldiðiniz için hepinize teþekkür ediyorum.Eminim bu akþam birlikte çok eðleneceðiz.

dedi ve alkýþlarla birlikte grup ilk parçasýný çalmaya baþladý.Trei grubun vokalistiydi,June buna çok þaþýrmýþtý ama ayný zamanda Trei'n harika bir sesi olduðunu farketmiþti.Bu sýrada June üzerindekileri çýkarmýþ,bara oturmuþ ve kendine içecek bir þeyler söylemiþti.Þarký bitti ve Trei doðruca June'un yanýndaki tabureye gelip oturdu:

     -Bu arada çok güzel görünüyorsun.

dedi June'a.

     -A..Teþekkür ederim.

derken June biraz da utanarak baþýný hafifçe önüne eðdi. Trei:

     -Þimdi gruptaki görevimi öðrendin mi?

diye sordu gülerek.

     -Evet ve söylemeliyim ki harikaydýn...

dedi Juneau.Daha sonra aralarýnda neler yaptýklarýndan konuþup gayet güzel vakit geçiriyorlardý kibirden Trei'n arkasýndan bir ses gayet sinirli:

     -Nerelerdesin sen?Kaç gündür telefonlarýma da cevap vermiyorsun...

diye baðýrdý.Trei:

     -Sessiz ol Betchi,bu þimdi burada konuþulacak bir mesele deðil...
     -A..Öyle mi?Peki bu yanýndaki sürtükle muhabbet edilecek bir zaman mý?

demesiyle June utancýndan bütün kanýnýn suratýnda toplandýðýný hissetti ve hem kendine hem de Trei 'ye karþý büyük bir kýzgýnlýk duyarak biran önce oradan çýkýp gitmek istediðini anladý.Trei:

     -Sen nasýl konuþuyorsun öyle?! Eðer derhal kendine gelmezsen seninle daha farklý yollarla uzlaþmak zorunda kalacaðýz.

dedi Betchi'ye ve June'a döndü:

     Juneau kýpkýrmýzý olmuþ ve kendini tutamamýþ gözlerinden bir iki damla yaþlar süzülmüþtü.Kabanýný ve çantasýný kaptýðý gibi çýkýþ kapýsýna doðru hýzla ilerlemeye baþladý.Trei hiç vakit kaybetmeden June'un peþinden gitti:

     -June lütfen...Özür dilerim böyle bir þey yaþattýðým için.Bunun olacaðý aklýmýn ucundan bile geçmezdi...

dedi,sesi gayet üzgündü.June döndü,o masmavi,yaþlarla ýslanmýþ gözleriyle sadece Trei'n gözlerinin içine baktý ve dýþarý çýktý.

     Karma Þehrin sokaklarýna kendini atar atmaz hýçkýra hýçkýra aðlamaya baþladý June.Ýlk defa böyle bir þey yaþamýþtý hayatýnda ve ilk defa bu kadar utanmýþtý.Fakat bunun sebebi olarak sürekli kendi kendine kýzýp durdu yol boyunca."Oraya asla gitmemeliydin seni sersem.Öyle bir çocuðun kýz arkadaþý olmayacaðýný mý düþünüyordun?Kendi ellerinle kendini rezil ettin..."

     June artýk biran önce uyuyup bugünü tamamen hafýzasýndan silip atmak istiyordu.Onun hayatýnda her günün sonu bir yýldýz kaymasýyla bitecekti...



" Her zaman gökkuþaðý ya da kelebekler yoktur. Bu bir yüzleþmedir ve bizi beraberinde götürür..."