Ýki elimin arasýna sýðabilecek büyüklükte bir dünyam var.
Ýnsan okyanusunun ortasýnda,
Dört tarafýnýn canlýlarýn çevirdiði,
Bir ada gibi,
Burasý benim adam,
Öylesine güzel, öylesine bana ait ki bu ada,
Yalnýz falan deðilim burada
Benle ben, yaþayýp gidiyorum.
Birbirine benzemeyen on parmaðým var,
Onlarýn bana anlattýðý öyküleri okumakla yetiniyorum.
Hem yalnýzda deðilim
Ara sýra sizin gibi göçmen kuþlar geliyorlar
Benim adama gelip konaklýyorlar
Uzun göç yolu üzerinde soluklanýyorlar
Yazdýklarýmý okuyup,bir nefes alýyorlar









Bazýlarý da yumurtalarýný býrakýyor bana,
Avucuma…
Ýlham alýyorum onlardan,
Sonra bana býraktýklarý duygu,
Kabuðunu çatlatýp sözcük oluyor,
Kanatlanýp uçup gidiyor






Her giden, adýndan bir hayat kýpýrtýsý býrakýyor bana,
Yazdýðým her yazý bir tohum oluyor,
Ekiyorum kendi içime,
Filizleniyor, büyüyorum.
Aðaç oluyorum, kök salýyorum.
Hayatýn yorduðu kuþlara, tutunacak dal oluyorum







Sonra bir bakmýþým büyümüþüm,
Çoðalmýþým.
Aðaçlar orman olmuþ
Ýçimde sular göller oluþmuþ içimde,
Ümitleniyorum.
Belki diyorum,
Belki benim adama artýk, sadece göçmen kuþlar gelmez,
Belki, birileri de yerleþir diyorum.








Seviniyorum
Bu yüzden kýþa hazýrlýk yapan karýncalar misali,
Hazýrlýk yapýyorum,
Kendi adýma, adamý güzelleþtirmeye çalýþýyorum










Çiçek ekiyorum mesela,
Pazardan parayla alýnmýþ deðil,
Gizli bahçesinde yetiþtirilmiþ
Bir avuç dolusu çiçek
Sahibine vermek için








Bir ev inþa ediyorum,
Adama yerleþen kuþum üþümesin diye
Sýcak ülkelere göç etmesin diye








Bilmiyorum, burasý benim dünyam,
Bir avuç dolusu toprak,
Belki de içinden gürül, gürül hayaller doðan
Bir avuç dolusu dað,
Ama benim daðým,
Dedim ya burasý benim.
Ýstediðim gibi hayal eder
Ve o þekilde biçimlendiririm.
Çünkü,
Çünkü burasý benim.