Sen gittin gideli çöller pek mahzun
Aslanlar ininden çýkmýyor Mecnun
Kurtlarla çakallar yine hasmolmuþ
Ceylanlar pýnara inmiyor Mecnun

Güller kan aðlýyor bülbüller sürgün
Baykuþlar nöbeti tutuyor Mecnun
Aþkýn rüyasýný çizen geceler
Fýrçayý kan ile yýkýyor Mecnun

Güneþe açýlan sevdalý gözler
Yarasaya yaran oluyor Mecnun
Vuslat baharýnda kavuþan eller
Firkat çanlarýný çalýyor Mecnun


Hasretten sýlaya uzanan yollar
Haramiye yoldaþ oluyor Mecnun
Umut ummanýna koþan ýrmaklar
Hüsran ateþinde kuruyor Mecnun

Sadakat vuruldu ihanet gözde
Vefayý sattýlar gelmiyor Mecnun
Ateþi sinede eriten sabýr
Hicrana boðuldu çýkmýyor Mecnun

Ve Leyla…sevdanýn mihrabý Leyla
Ve Leyla…hasretin mihmaný Leyla
Ve Leyla…hicranýn girdabý Leyla
Þen-þakrak kahkaha atýyor Mecnun…

Leyla da unuttu,
Biz de unuttuk…
Sevda yüreklerden kaðýda düþtü
Gönül zirvelerden yamaca indi…

Gel artýk Mecnun..

Ölen bedenler deðil,yüreklerdir…
Akýt yeniden yüreklerimize aþk suyunu,
Kana kana içelim
Hem Leyla da içsin…
Ve hatýrlasýn o ýssýz ve soðuk gecelerde
Açmaya korkan Çöl Çiçeði
Dirilsin Sen’de bizimle beraber
Ve uçalým yeniden Yürek Atlasý’nda
Sevdalar ülkesine..

Dön artýk Mecnun…