Sevgili Prensesim’ her ne kadar sana bir daha yazmayacaðým demiþ olsam da, yine yazma ihtiyacý duyuyorum üzgünüm, çünkü yüreðim çok dolu yine. Dün gece, sakladýðým ve bastýrmaya çalýþtýðým ne varsa yüreðim de bize dair, yeniden canlanmaya baþladý bütün çabalarýma raðmen... Aþk, özlem, acý.! Henüz birkaç gün oldu sadece sen gideli. Kendi gerekçelerine, bir türlü pozitife dönüþtüremediðim inatcý ve asi duygularýnýn güçlü kanatlarýna tutunup gittiðinden beri, dilim tersini söylese dahi içimde bir yerde zayýf da olsa bir ümitle hep dönmeni bekliyordum aslýnda günlerdir… Dönmedin iþte…

Git ve mutlu ol desem de, beni merak etme desem de bugün itiraf ediyorum-ki, bensiz olmaný, 16 ocak Salý günü, 2 ocak yine Salý günü msn den çýkarken iyi akþamlar dahi demeyiþini, beni merak etmeyiþini, içimde saklayýp daha da çok üzüldüm yaþadýklarýmýza, bu sensiz bilmem kaçýncý gecem de… Sonra geriye dönük hesaplar yapmamaya çalýþtým yüzümüzün içten tebessümlerle güldüðü zamanlarýmýza dair, " beni gerçekten sevdi-mi ? " diye sormamaya çalýþtým kendime, yaþadýðýmýz þeye ihanet olmamasý adýna ve yoluma gitmeye çalýþtým sürekli… Ama hep seni özledim, hep seni düþündüm, hep anýlarýma sýðýndým, ne yaptýmsa olmadý iþte... Severken uzak kalabilmeyi hiç almadý aklým, korkarým almayacak da… Ama þunu da biliyorum-ki benim yaþadýðým duyguyu ve acýyý sen de benim kadar yoðun yaþasaydýn yüreðinde, bu kadar basit sebeplerden kaynaklý hala anlam veremediðim ayrýlýk hiçbir zaman yaþanmaz ve yaþansa da bu kadar uzun sürmezdi…

Sana artýk yazmayacaðým demiþtim ya son kez yazýþtýðýmýz Cuma yani ayrýlýðýn yedinci gününde, bu doðru deðil di üzgünüm… Benim Seninle yaþadýðým beþ aylýk güzel rüya hep yazýlacak, hep okunacak ama asla sonu gelmeyecek yarým býrakýlmýþ bir roman gibi kaldý yüreðimin derinliklerin de… Bu da içim de bitse de, bitmese de, “varsýn yarým kalsýn” diye avunmaya çalýþtýðým bir þey iþte… Bana hediye ettiðin kitabý okumaya çalýþtým bir süre, çünkü bunu yapmak sana verilmiþ ve mutlak yerine getirilmesi gereken bir sözdü benim için…


Okudukça sana döndüm içimden, anlayamadýðým noktalar da okudukça sana yandým, aðladým saatlerce... O kitabýn hýzla karýþtýrdýðým sayfalarýnda büyük harflerle yazýlmýþ sihirli cümleler arýyordum aslýn da ben. Beni etkisi altýna alan “SEN” büyüsünü; Besleyip büyüttüðüm güçlü sevgiyi, içimdeki acýyý, özlemi, iyi iþlenmiþ keskin bir ustura gibi tek vuruþta koparacak, seni içimden bir anda kazýyýp alacak, en azýndan benim duygularýmý da seninkilerin seviyesine indirecek sihirli cümleler aradým hep. Ama aklým da sürekli sen, yüreðim de, zihnim de sürekli sen varken bulamadým ya da göremedim üzgünüm… Zihnim bu haldeyken, her nefes alýmý seni düþünmekle meþgulken ne kadar okusam bir þey anlayamayacaðýmý farkettim bir süre sonra ve vazgeçtim… Ama küçük bir huzur aralýðý bulabildiðim ilk fýrsatta okuyacaðým söz...

Seninle tek kelime dahi konuþamadýðým günlerde benden bilinçli olarak uzak kaldýðýný sanýp buna uydum uzun zaman... Artýk senden gelmesi hayalini kurduðum telefonlar ve mesajlar da kesildi… Küçük bahanelere sýðýnarak, ( beni gerçekten çok üzen hastalýðýn gibi ) sesini azýcýk da olsa duymaya çalýþma çabalarým, ya da acýmýn çok yoðunlaþtýðý anlar da yazdýðým mesajlar da seni sadece üzmekten baþka bir iþe yaramayacaðýndan ( bunu asla istemem ) bir süre sonra onurumu kýrmaya baþladý ve bunu bilinçli býraktým… Düþündüm ve bunu bilmemeli dedim hep kendi kendime… Sen benden ne kadar kaçsan da ben bir o kadar yaklaþtým sana inadýna, ama her türlü dönüp-durup bu ani ve bana göre anlamsýz bitiþi kabullenemeyiþimle sana takýlýp kaldým… Her geceyi sabaha baðladým ayrýlýðýn adý konulduðu günden beri… Ýlk gecesinde yani ( Cumartesi ) kaçta baþladýðýmý bilmiyorum ama, Pazar sabahý 06.30 olduðunda altýncý þiþe Angora'nýn ve dördüncü paket sigaranýn da bittiðini farkettim, ama saatin kaç olduðunu hala görebiliyordum, bir kaç saatliðine de olsa sýzýp geçememiþtim içinde senin olmadýðýn uyku dünyasýna, alkol böyle lanet olasý bir þey iþte, bazan sarhoþ olmak istemez ama " nadir zamanlarda yaþama þansý bulabildiðimiz çok özel bir gecenin bile içine edersin " bazan da olmak istersin ama olamazsýn iþte… Sonraki birkaç gün þarap kokusundan iðrenir olduðum için votka ile devam ettim her tanesinde seni barýndýran beyin hücrelerimi öldürme çalýþmalarýna… Ama bir iþe yaramadý tabiki, öyle çoklar ki öldür, öldür bir türlü bitmediler :) Sonra da: Madem sevgilim deðil, yaþadýðýmýz güzel günlerin anýlarýyla yetineyim bari diye teselli olmaya çalýþtým, ama bu çabalarým da avutamamaya baþladý bir süre sonra...


Aslýnda hayatýmda ol veya olma ben büyütüyordum seni içimde sürekli bir çýð gibi; Geçtiðin yerleri darmadaðýn etsen de. Hatta sen gittikten sonra bile büyütmeye devam ettim birkaç gün boyunca…

Senin baþýndan sonuna kadar bir suçun yoktu çünkü, sadece kaderin bana, duygularýna duyarsýz kaldýðým, yakarýþlarýna kulak týkadýðým bir kadýna yaþattýklarýmýn karþýlýðýnda ödemem gereken bedel ( günah ) karþýlýðý acý çektirmek için seni kullanmasýna kurban oldun sen ve “eminim sen de üzgünsün böyle olduðu için” hepsi bu, oysa ben o kadýný sevmemiþ ve ona “seni seviyorum” dememiþtim hiç.! Üzgünüm ama sen de sorgulanacaksýn bu zincirleme etkiden sebeple, çünkü bana verilecek bu ceza için seçilen “SEN” de bana göre erdem olan sadakat, vefa ve fedakarlýk duygusu hayli zayýftý, kendin için varsa yoksa sen'din bencilce bir kendini sevme, koruma içgüdüsüyle… Ýþte SEN bu nedenle seçilmiþtin ilahi adalet tarafýndan, þu an beni boðan hüzünlü yalnýzlýðýmýn yegane sebebi de olsan, farkýnda bile olmadan, bana yaþatacaklarýný bilmeden… Dedim ya kendim büyüttüm, besledim seni, yeri geldi bile bile koparýp kanattým içimde kabuk baðlamaya yüz tutan yokluðunun açtýðý derin kesiði... Sensiz’dim ama hep seninleydim de ayný anda… Nerede olsam, nasýl olsam, sanki her yerden beni seyrediyorsun günlerdir. Sanki her an, her köþeden sen çýkacaktýn; Senin boyuna yakýn her soðan kabuðu rengi saçlý kadýna sen diye baktým ardýndan, her açýk kahve paltolu kadýna sen diye baktým hissettirmeden, istiklalde yürürken insanlara çarptým, belki B….a da oturmayý çok sevdiðim o cumba da olabilirmisin diye yukarý bakýnýrken, arada bir parfümünün kokusunu aldým ve arandým ayný mekandamýyýz acaba? diye, her gülen yüz de, üzerime dikilen her göz de, seninkine benzeyen her ses de seni duydum, seni gördüm ben yokluðunda; Hala da duyuyor ve görüyorum…

Hatta hýzla bozulmaya baþlayan psikolojimin yarattýðý safca beklentilerle mistik bulduðum þeylerde küçük müjdeler aradým sana dair, gece odam da gördüðüm ýþýðýn etrafýnda dolaþan küçük kelebeði, sahil den denizi izlerken tepem de dolanan martý’yý, deniz de atlayan bir balýðý, rüzgarýn sesinde duyduðumu sandýðým fýsýltýlarý, gökyüzündeki bulutlarý izlerken oluþturduklarý þekillerden anlamlar çýkarmaya çalýþtým, dalgalarla gelen bir þiþe aradý gözlerim hep sahil de, iþte bütün bunlarý hep senden ya da gelecek bir haber bir mesaj olarak algýladým sevgim yüzünden çocuk saflýðýna dönüþ yapan kýrk yaþýndaki yüreðimle…


Sensiz olmanýn iyi yanlarý da yok deðil tabi, en azýndan saçlarýma jöle sürebiliyorum ve dilediðimce yiyorum týrnak etlerimi, þýk ve uyumlu giyinme çabalarýmý kaldýrýp attým bir kenara, sarhoþ olabilirim dilediðimce, teknem de yatabilirim bir baþýma kalmak istediðim anlarda, en azýndan bunlarý yaptýðýmý bilmediðin için üzülmeyeceksin… Ben seni halen bunca severken sensizliðe alýþamadým Prensesim… Sensizliðim de sarýldýðým anýlarým da ancak bu kadar avutabildi beni… Bekliyordum patlayacaðým yeri..! ama sanki unutmaya baþlamýþtým da yokluðunun acýsýný bu beni biraz ümitlendirmiþti dokuzuncu günün Pazar akþamýnda, parmaklarýma hakim olabiliyordum artýk mesaj yazmamasý için… Ama olmuyor iþte neylersin… Dediðin gibi insanýz.! Ve duygularýmýzý istediðimiz gibi kontrol edemeyiz… Sen bu konu da benden biraz daha beceriklisin sanýrým, kontrol edemediðini söylüyor ama yine de istediðin noktaya ulaþtýrabiliyorsun kendini korumak adýna, ben ise benim için daha iyi olacaðýný düþündüðüm noktaya ne yapsam ulaþtýramýyorum...

Nadir zamanlar da da olsa düþündüðümde “ yaþadým aþka dair ne varsa, helali hoþ olsun “ dedim. Küçük sorunlarý dað gibi büyütüp aþýlmaz hale getirip, hatta yüzyýllardýr kadýnlarý hep memnun ve mutlu eden onu seven erkeðin gönülden isteyerek gösterdiði ilgiden, fedakarlýkdan bile olumsuz etki alýp, sonra da kendinden baþka birini yeterince sevmene izin vermeyen “sevgi özürlü” bir felsefenin zihnin de yarattýðý asýlsýz düþüncelerle, kendini sýrf bu saðlýksýz nedenlerle mutsuzluða itip, böylesine güzel bir Aþký henüz yaþanmamýþ mutluluklarýyla yarým yamalak býrakýp gitse de caný sað olsun, yeterki mutlu olsun dedim. Ama özleminin içimi çok acýttýðý anlarda da dönüp sorgulamalar yapmadým desem yalan olur; Ýliþkimizin bu hale gelmesinde ve þu anki ikili yalnýzlýðýmýz da ve yüreklerimiz de açýlan sancýlý yaralarýn oluþmasýndaki katkýn da hayli büyük…

HER KADIN DA OLDUÐU GÝBÝ senin yüreðinin derinliklerinde sinsice yatan, uyanýp bedenini, ruhunu ele geçirmek için küçük bir gafletini bekleyen sadakatsizlik þeytaný bu güzel mutluluðu kýskandý… Sen güçlü kiþiliðin ve önce kendine olan saygýn sayesin de ayaða kalkmasýna asla müsade etmezdin bunu biliyorum, çünkü çok saðlam baðlamýþtýn onu, ama bütün çabalarýna ragmen hafifce kýpýrdandý bir keresinde, ve sen küçük bir hata yaptýn bu nedenle… Sonra da yaptýðýn hatadan dolayý sýzlayan vicdanýnýn verdiði acýyla, düþünce yapýn ve acýmasýz bir bencillikle kendini üzüntülerden koruyan hayat felsefenin oluþturduðu koruma kalkanýn seni bu azapdan kurtarmak için devreye girip yüreðinin çevresini kuþattý ve sen de o katýlýkla bu hatanýn bedelini bana ödetmeye çalýþtýn kendini benden uzaklaþtýrarak… Gözüm de küçük düþüþünü, utancýný örtbas etmek için… Aslýnda bana olan sevgin bitmemiþti, azalmamýþtý bile o olaydan sonra, sadece utanýyordun benden, yüzüme bakamýyordun, elimi tutamýyordun, ve hala seni sevmeme bir anlam veremiyordun bu yaptýðýna karþýlýk, çünkü gerçekten çok seviliyordun haketmediðin kadar çok seviliyordun ve bu dað gibi sevgi karþýsýnda un ufak olup eziliyordun kendi kendine, ve daha fazla tahammül edemedin iþte… Benim bunlarý anlayamayacaðýmý sanmak senin en büyük yanýlgýn oldu Prensesim… Üzgünüm: Ben gerçekten silip atmýþ ve unutmuþtum bu tatsýz hadiseyi yüreðimdeki sevgi sayesinde, çünkü yaptýðýn hata seni bana HARAM edecek bir hata deðil di benim için, DÜÞÜNCELERÝNLE de BEDENÝNLE de KÝRLENMEMÝÞTÝN ve ben seni af edebilirdim, ettim de…

Hem sonra o adamýn yazdýðýný sandýðýn þeyleri yazan da bendim, ve seni bir kez daha etkileyebidiðime göre seni iyi tanýmýþtým ve yazdýklarýmdan etkilenmemen mümkün deðil di… Yakýþýklý resmin etkisini aradan kaldýrýnca geriye kalanlar bunlardý iþte benim için, bu düþünce lerle o tatsýz hadiseyi hiç yaþanmamýþ sayýp kýrýlanlarý onarmam gerektiðini düþündüm ve hiç zaman kaybetmeden de bunu yapmaya çalýþtým, zira zaman aleyhime iþliyordu o dakikadan sonra… Kendi mi en az senin düþtüðünü sandýðýn kadar küçük düþürerek, onca insanýn içerisin de süt dökmüþ bir kedi edasýyla kucaðým en sevdiðin çiçeklerle silme dolu bir halde ayaðýna kadar gelmiþtim ve af edilmeyi dilenmiþtim senden, hatayý kýsmen de olsa üzerime alýrsam kendini biraz daha iyi hissedersin diye, senin yaptýðýnýn deðil de benim yaptýðýmýn yanlýþ olduðunu söylemiþtim sana biraz da olsa rahatlaman için, kendini daha kýsa sürede daha iyi hissedebilmeni saðlamak için sana karþý davranýþlarým sevgim ve her geçen gün daha da artan ilgimle de fazlaca gösterdim ben bunu, ve bana bütün samimiyetinle hissettirdiðin piþmanlýðýn da, yaþadýðýn bu kötü deneyimden bir ders aldýðýna inanmama neden olmuþtu… Bir daha tekrarlanmayacaðýndan emin oldum ve kaldýðým yerden devam ettim yüreðimdeki sen Sevgisini bir çýð gibi hýzla büyütmeye…

Ve þimdi ben seni halen bunca severken ve sadece bir resim de olsa her gün görürken o pc ekranýndan sana asla bir daha dokunamayacak bir sevgili ya da hayatýnýn en uzak köþesinde arkadaþýn, dostun gibi kalamýyorum, çünkü ben bunu hakedecek bir þey yapmadým… Üzgünüm Prensesim buna dayanamýyorum…

Yalan söylüyorum iyiyim diye, aslýnda deðilim.! Yalan sensiz saðlýklý olduðum, hep bir yerlerim sancýyor, aðrýyor.! Mutlu da deðilim.! Yemiyor ama sürekli içiyorum, alkolü de sigarayý da artýrdým, bu bir süre daha devam edecek gibi… Ama bütün bunlara ragmen dön diye yalvaracak da deðilim.! Hatta "bir gün geri dönerse Prensesim ne yaparým" ? diye sorduðumda kendime bu akþam, kollarýna hiç düþünmeden atýlabileceðimden de kendi adýma emin deðilim gerçekten sevdiðim için bana günlerdir yaþattýðýn onca acýdan sonra… Benim bu Aþk’da net olarak anlayabildiðim tek þey, ikimizden birinin gerçek sevgiyi bilmediði ve gereðini yerine getiremediði oldu sadece… BELKÝ SEN, BELKÝ DE BEN… Bunu anladýktan sonra, Hiç bir þeyin eskisi gibi olamayacaðýný biliyorum ertýk, zor olan bu noktaya gelebilmem di ve geldim iþte, on gün sonra da olsa… Sanýrým bu kez daha kolay olacak unutmak…

Anlatmakla bitmiyor prensesim, artýk saymayý unuttuðum nice sensiz akþamlardan birindeyim yine… hoþ bu akþam görebildim seni bir saatliðine de olsa, hatta yanaðýndan bile öptüm; Öpmez olsaydým, unutmaya baþladýðým kokunu yeniden almasaydým, KEÞKE DÝYORUM ÝÞTE KEÞKE BÝNLERCE KEZ KEÞKE..! Gel de çýkar hayatýndan keþkeleri bu yürekle bu sevgiyle yaþarken… Yok prensesim yok böyle bir sevgi, böyle yaþanabilen bir hayat yok inan… ANLATAMAM… Þu anda kendimi, seninle birlikte en son izlediðimiz oyundaki rolü en kýsa olan karaktere benzettim biliyormusun… Hem hayatýndaki rolüm ( Baþrol olmasý gerekirken ) þu anda var olan ya da daha sonra dahil olacak olan yardýmcý oyuncularýn bir çoðundan daha kýsa sürdüðü, hem de intihar ettiði için ruhu ölü bedenine hapsolup kalan o zavallý adam gibiyim þu anda… Sevgin ve sen benim bedenimdiniz, ölmüþ olmalýsýnýz ki böylesine ihtiyacým varken yanýmda yoksunuz, oysa ben yani ruh, bunu hala kabullenememiþ olmam ve sevginin beni bedenine yüreðine hapsetmiþ olmasý uçup gitmeme hakettiðim huzuru bulmama izin vermiyor…

Ama ben bu oyunun senaryosuna ve kendisini asarak intihar eden karakterin rolüne sadece bu kadar uyabileceðim… Seni geçmiþ de býrakýyorum bu günden sonra, ve ruhumu huzura kavuþturmak için de geçmiþ de kalan ve gelip gelmeyeceði belli bile olmayan bir hayaleti beklemeyeceðim artýk…

Tam on beþ gündür bekliyorum seni, bana anlattýðýn bir hikaye nedeniyle… Anlatayým: Yýllar önce yakalandýðýn bir hastalýk nedeniyle tam on beþ gün sigara içmediðini ancak iyileþtikten sonra yine baþladýðýný söylemiþtin bana… Aklýma bu geldiðinde hayli geniþ olan hayal dünyam ve sana dair büyüttüðüm güçlü umutlara son bir kez daha tutunarak on beþ gün boyunca her gün bana dönmeni bekledim, nihayet on beþinci günün akþamýndayým… Gözlerim ve kulaðým hep telefonum da, senden bir mesaj ya da telefon gelmesini bekledim… Ama sen ne aradýn ne de bir mesaj yolladýn o ana kadar, sonra anladýmki bu ayrýlýk benim düþündüðüm gibi bir hastalýk anýnda verilmiþ saðlýksýz bir karar deðil, üzerinde uzun uzun düþünülmüþ ve uygun an geldiðinde de uygulamaya konulmuþ net bir kararmýþ..

Çok zararlý olduðunu bile bile on beþ gün uzak kaldýktan sonra bile yine döndüðün bir alýþkanlýk, ve ben iþte on beþ gün sonra dönmediðin, sana hiçbir zararý bile olamayan etkisiz eleman… Teþekkürler prensesim bir kez daha inanmamý saðladýðýn için… Yine KEÞKE diyeceðim iþte, Keþke sana bir sigara kadar dahi olsa zarar vermiþ olabilseydim belki bana dönerdin diyorum, ya da dönmeseydin bile zararým olduðunu bildiðimden bende uzak kalmaný saðlayabilen iraden önünde eðilir ve bu yaptýðýna saygý duyardým, oysa þu an bunu yapamýyorum üzgünüm…
Daha önce de söylemiþtim sana hatýrlarsan, dil ve gönül olayýydý bizimkisi…

Ne zaman çaðýrsan beni, koþar gelirdim gönülden,
Sen de bir hoþ geldin derdin dilinden...
Ben o zamanlar küçük bir çocukmuþum belli,
Gönül nedir, dil nedir ? anladýðým þüpheli...
Böyle bir aþkdý iþte bizimkisi
Sen dilinden,
Ben gönülden,
Sevdik sahiden…
Sen bende yaþadýn ve gördün,
Ben ise sende sadece duydum…
     
Ooff prensesim oooff bu satýrlar bitmez inan, ama ben bittim artýk yoruldum iþte, eminim sen de bu yazdýklarýmý okumaktan yorulmuþsundur, daha fazla eziyet etmeyeyim o bakmaya doyamadýðým gözlerine… Sana üzülme demiyorum artýk… Her þeyin bir bedeli olmalý çünkü.! Duygusuzluðunla katlettiðin böyle büyük bir sevgi ardýndan birkaç damla gözyaþý dökmeye deðer inan, var þimdi doyasýya aðla utanmadan-çekinmeden… Aðlamak seni küçük düþürmez, tam tersi yüreðim dediðin yerde yatan þeyi biraz yumuþatýr sadece… Bizden geçti artýk, yapýlacak bir þey yok ama sana kalan hayatýnda mutlu olabilme sansý verir bu yumuþama belki.?

Þimdi ne yapacaðým biliyormusun Prensesim... Anýlarýn, aþkýn, sevgin halen içimde ve biliyorum ki yerini belki-de? aylarca kimse dolduramayacak… Elimden geldiðince çabuk atmaya çalýþýp içimden seni, yüreðimin senin deðersiz bulduðun sevgi yanýný da bulunduðu yerden aldýrýp, bir daha hiçbir kadýna verilmemek üzere maviliklerin karanlýk derinliklerine yollayacaðým, Sonra da gerçek duygulardan, erdemlerden, doðru-saðlýklý ve güzel inançlardan ve onurdan yoksun dejenere zihniyetlerin adýna aþk dediði, Güzel bir akþam yemeði sonrasýnda Müzikli, Loþ ýþýklý ortamlar da alýnan birkaç kadeh alkolün yarattýðý, ve bir rüzgar gibi bir an da esen ve geçen, denizin dalgalarý gibi hýzla gelen ve hýzla giden zevk duygularlarýyla okþayacaðým þu andan sonra tanýþtýðým kadýnlarýn tenini…

Bahar’a kadar da toparlanýrým yeniden, ve beþ ay felçli kaldýktan sonra yürümeyi yeniden öðrenen küçük bir çocuk gibi sokaklar da bir baþýma kimseye tutunmadan yürümeyi öðrenebilirim, hatta tekrar koþabilirim bile o zamana dek… Bu kez tökezlemeden ve hiç düþmeden… Teknem de olmaktan yeniden keyif alabilirim, ve o tekne de bu kez farklý farklý kadýnlarla ateþli geceler yaþayabilirim, bunlarý yapacaðým da emin ol..! Ama seninle yaþadýðým bu Ask’dan ben de bir tecrübe edindim… Yaþanan gecelerin sonunda O’ tekne de konuk ettiðim kadýnlardan hiç birinin elini tutmayacaðým o tekneden çýktýðým sabahlar da çýkýþ yoluna doðru yürürken… Hiç birisi benim için “çok özel” olan kahvaltý ettiðimiz o güzel mekan da benimle birlikte oturamayacak… Sadece taþ köprünün üzerine kadar yanýnda yürüyüp oradan tren istasyonun karþýsýndaki börekçi yi tarif edeceðim ve dudaðýmda zehirimi saðdýrmýþ olmanýn verdiði neþeli bir ýslýkla yoluma gideceðim…

Sadece alkol ve ten’e susuzluðun yarattýðý sahte aþk’larla, sahte mutluluklarla þen kahkahalar atan küçük yürekli, ufak beyinli, dolgun ve düzgün kalçalý, iri ve dik göðüslü, kýrmýzý kalýn ve etli dudaklarý, kýzýl-siyah ya da sarý renkli, uzun ve gür saçlarý olan kadýnlarým olacak sadece senden sonra… Ama ben onlarý sevemeyeceðim, sevmemem gerektiðini bildiðimden… Senden öncekileri de bu özelliklere ve fiziksel güzelliklere fazlasýyla sahip olduklarý halde sevemediðim gibi…

ÞÝMDÝ GÝTTÝÐÝNDEN BERÝ ÖNE DÜÞEN BAÞIMI YENÝDEN KALDIRIP ÖNÜME BAKMALI VE GÜNEÞE DOÐRU YOL ALMALIYIM. BEDENÝM DE YÜREÐÝM DE DONMAYA BAÞLADI VE KOLAY ISINACAK GÝBÝ DE GÖRÜNMÜYOR. SONRASINI DA SENÝN ÇOKTAN GÝTTÝÐÝN GERÇEÐÝNÝ, NE KADAR ZOR OLURSA OLSUN KABUL EDEREK YAÞAMAYA ÇALIÞMALIYIM BECEREBÝLDÝÐÝM KADARIYLA...

SEN BENDE YOKSAN BU YÜREKTEKÝ AÞK’ DA, BU SEVGÝ DE, BU BEDEN DE, BU RUH DA SEN DE KALMAMALI SEVGÝLÝ PRENSES(ÝM ) BU SON “ÝM” DÝ SÖZ :) ... Yanýn da-Yakýnýn da-Hayatýn da her daim Iþýk, huzur, baþarý ve doðru insanlar olsun… Çünkü ben artýk çok da doðru bir adam deðilim... HOÞCAKAL PRENSES… Deniz(in)…

27/01/2007 .. Denizci..