Her þey mektuplarýn kesilmesiyle baþlamýþtý. Haramiler posta katarlarýnýn önünü kesmiþti. Mektuplarýn hayat pýnarýmýzdý bizim. Gelir diye, umut ve merakla geceleri gündüze ekliyorduk. Ve bir gün geldi mektubun sabah rüzgârýyla… Sevinç gözyaþlarýyla ýslanmýþtý zarfýn her yaný. Demek açýlmýþtý posta katarlarýnýn yolu. Zarfý açtýðýmda “Vatan sað olsun” yazýsý iliþti gözüme. Devamýný okumak gerekmiyordu zaten. Mektup elimden düþmüþtü yere. Annem meraklý gözlerle beni süzüyordu. Belli ki kötü bir þeylerin habercisiydi bu þaþkýn bakýþlar… Ölüm haberin gelmiþti baba. Gözyaþlarý saðnak saðnak boþalýyordu göz pýnarlarýndan. Annem yorgan döþek, günlerce kalkmadý ayaða…
Kandil daðlarýndan esen acý poyraz, bahçemizin en nadide gülünü kýrmýþtý orta yerinden boylu boyunca… Bahçenin bir köþesinde boynunu bükmüþtü gonca güller… Kýraðý yemiþlerdi beklenmedik bir zamanda. Dallarýmýz budanmýþtý hoyrat ellerce. Yüreðimize kor ateþler düþmüþtü. Fakat sen ölmemiþtin baba. Çünkü þehitler ölmez. “Allah yolunda öldürülenleri ölüler sanmayýn. Aksine onlar diri olup Rableri katýnda rýzýklandýrýlmaktadýrlar.” diyor Hazreti Allah. Bununla teselli oluyoruz ancak… Sen ölümün içinde buldun ebedî hayatý. Ölüm ölümsüzlüðün kapýsýný açtý sana.
Yürek daðlarýmýn eriyen karý, bahar kokulu bahçemin solan çiçeði, evimizin yýkýlan direði, caným, biricik babacýðým;
Sen bizi býrakýp gittiðinden beri hep bir yanýmýz eksik kaldý. Hain kurþunlara hedef olduðun o talihsiz zaman dilimi sanki dondurdu hayatýmýzý. Fakat biz yarýnlarý deðil dünü yaþýyoruz seninle. Yarýnlarýmýz yetim, onun için mazide kalmayý, o þefkat iklimine sýðýnmayý yeðliyorum. Sen varsýn dünümde. Bugünler ve yarýnlar babasýzlýðýn aðýr yükünü ve mahzunluðunu sýrtýma yüklemiþ. Taþýyamýyorum kurþundan aðýr bu yükü baba.
Biz dünü yaþýyoruz baba, yani senin hatýraný… Onun için soframýzda hep bir tabak ve bir kaþýk artýyor o günden beri. Boþ kalan tabakta senin ruhun ve kýsacýk hayata sýðdýrdýðýn hatýralarýn gizli. O tabak hep boþ kalacak. Bunu düþündükçe içim acýyor; gözlerim sulanýyor. Bedenen olmasa da ruhen aramýzdasýn. Tabaðýmýz ve kaþýðýmýz boþ kalsa da hatýralarýnýn sýcaklýðý ýsýtacak içimiz. Bununla avunacaðýz bu fani dünyada.
Biliyor musun baba? Asker potinlerin hâlâ kapýmýzda duruyor. Yýllardan beri hiç giyilmeseler de sýmsýcak içleri. Haftada bir boyayýp cilalýyorum asker potinlerini. Misafirliðe gelenler yetim bir yuvanýn kapýsýna dayandýklarýný bilmesinler. Bize yukardan bakýp acýmasýnlar. Her evin olduðu gibi bizim evin de bir babasý olduðunu sansýnlar.
Kahverengi pantolunun cebindeki köstekli cep saatin hâlâ çalýþýyor. Geceleri yanýma alýyorum onu. Çýkan tik tak sesleri nabzýnýn attýðýný hissettiriyor bana. Babam ölmedi diyorum. Uzun bir gurbet yolculuðuna çýktý, dönüþü olmayan yola revan oldu. Biz de bir gün bu yoldan sana geleceðiz baba… Sana kavuþma heyecanýyla zamanýn bir çýrpýda gelip geçmesini istiyorum. Sensiz dünyanýn ne tadý, ne tuzu var.
Annem elbiselerini de kaldýrmadý gardýroptan… Güveler vurmasýn diye her yýl naftalin döküyoruz üzerlerine. Þimdilik içlerini dolduramasam da belli ki gelecekte bana miras kalacaklar. Miras dedim de aklýma geldi. Sen bana maddî bir miras býrakamadýn ama iyi bir nam býraktýn ardýnda. Kirlenmemiþ bir hayat sundun çocuklarýna. Her Cuma gecesi yasinler gönderiyorum mübarek ruhuna. Biliyorum ki orada rahatsýn. Peygamberimizin “livaül hamd” sancaðý altýnda gölgeleniyorsun.
Kardeþim Dilara’yý hiç merak etme. O benim þefkat kanatlarýmýn altýnda çocukluðunun pembe rüyalarýný görüyor. Senin boþluðunu dolduramasam da yeri gelince bir abi, yeri gelince bir baba oluyorum ona. Daha doðrusunu söylemek gerekirse garibaný Allah koruyor baba. Onun için gözün arkada kalmasýn, rahat uyu topraðýnda…
Sen vatan yoluna baþ koydun baba. Canýn karþýlýðýnda cennetin tapusunu verdiler sana. Fakat ben teselli bulamadým dünyada. Bunu da çocukluðuma say baba. Aradan yýllar geçmesine raðmen seni bir türlü unutamýyorum. Hayalin gözbebeklerime takýlýp kalýyor. Herkes babasýyla el ele gezerken bakamýyorum onlara baba. Ýçime bir garip hüzün çöküyor o anda. Kaným donuyor gün ortasýnda.
Oysa ne güzel hayallerimiz vardý yarýnlara dair… Biz geleceðin planýný kurarken melekler gülüyordu kenarda. Olmadý, olmadý habersiz gidiþin baba. Yoluna güller koyduðum mübarek insan… Sen de Hamzalar’ýn, Ömerler’in, Aliler’in yoluna baþ koydun. Mübarek þehadet þerbetini yudum yudum içtin baba…
Avutmuyor isyankâr yüreðimi yarýna dair düþler… Sensiz bir dünyanýn kendi buz tutmuþ karanlýk düþtür zaten. Türküler aðýt gibi geliyor bana. Ýkindi yaðmurlarýyla ýslatýyorum kavrulan bedenimi. Yine de içim yanýyor, baðrým kanýyor baba…
Fazla söze ne hacet… Son sözü sen söyledin baba… Bir yetimin kanayan ruhundan yansýyan sözlerle örülü, titreyen ellerle yazýlan bu pulsuz mektubu kabul et baba…Sözlerimi þair Mithat Cemal Kuntay’ýn þu anlamlý dizeleriyle tamamlamak istiyorum:
“Bayraklarý bayrak yapan üstündeki kandýr
Toprak, eðer uðrunda ölen varsa vatandýr.”
Cennette yetim oðluna da bir gölgelik ayýr baba. Seni dünya gözüyle görmek mümkün olmasa da bari Cuma ve kandil gecelerinde rüyalarýma gir baba. Belki böylelikle her dem çoðalan hasretimiz diner sabaha. Rahmet sana, minnet sana, gülþende gonca gül baba!...