Öbek öbek yýðýlmýþlar önüme Izdýraplar ile geçen senelerim tanýyamadým kendimi, aynaya baktýðýmda. Kim bu dedim. Hiç bana benzemiyordu. Allahým bu gerçekten benmiydim? Toplayýp tüm acýlarýmý çilelerimi doldurdum koca bir þinik çuvala. Vurup sýrtýma gitmek istedim bu yerlerden. Fakat o da ne? Sýrtýmda zaten bir þinik çuval var imiþ. Kim yüklemiþ bunu bana, neden ben? Anladým! Kapanmýþ yollarým. Önüm arkam sýmsýký. Neyse ki saðým solum boþta. Bu yüzden gönlüm hoþta. Gitmek zamaný gelince giderim sevgili kalbimle beraber usulca. Bir kez mi öleceðim, bin kez mi öleceðim? Sevmediðim kelam elveda. Derim yine her zaman ki gibi inþallah. Allaha ýsmarladýk!