Deli gömleði giymeliyim üstüme ve kafama bir huni takýp yeþilliklerde coþmalýyým, bir hücreye kapatýlmalý ve uyanmadýkça ýþýðý görmemeliyim.. zifiri karanlýk olmalý her þey; odam, pencerem, dünyam.. Biraz duman, biraz su..

- suni teneffüs yapýlmazsa hastayý kaybediyoruz..yoðun bakýmý açýn, neþteri hazýrlayýn ve .. bip, bip, bip..



Önce iç çektim,
Daha sonra yürümeye baþladým,
Ezberlediðim yollarda ayak izlerini aradým
Kadýköy’deydi sanýrým, Karga idi mekânýn ismi, þuan tam hatýrlayamýyorum
Çok sarhoþtum.
Ýçeri girdim
-     Hey garson! Bana bir bira ve yanýnda bir tane daha..
Tek seferde fondip yaptým
Karþýmda sen oturuyordun..

Zaman özümden çok þey aldý
Yaralý, yalnýz ve savunmasýz kaldým.
Tek baþýma çaresiz kaybediyordum
Teslim oldum; onurluca, gururumla ve dimdik..
Yenilgiyi baþtan kabullenmek daha az acýtýyor
Bile bile yarýn ki acýlara þimdiden gömülmek
Ve isteyerek..
Yani yarýn için daha çok erken aslýnda.
Demesi kolay gel de bana sor..
Her baþlayan gün mutlak kaybediyorum
Serde gurur var! Hepsi laf.. Külahýma anlat Ayfer Haným.
Ýçin için yanýyorum,
Kelimeler boðazýmdan yukarý çýktý, beynimde ki damarlar patladý patlayacak
“elde var hüzün”
Kaynýyor kazaným, suyum ýsýnýyor, duygularýmý istismar ediyorum kendimce.
Söyle ne kalýyor senden geriye
Ya benden geriye?
Ya hayattan?
Peki ya sevgiden?
Ya aþktan?
Sahi aþktan ne kaldý geriye..?
Ýstanbul bu gece bir baþka dertli..
Sevinç bayramlarý kutlamýyor aksine!
Savruluyor bulut bulut üzerimde
Martýlarýn uçamadýðý bir yerde,
Birileri balýklarý kimseyle paylaþmýyor..

Ayaða kalktým ve hesabý ödeyip yürümeye baþladým.


-     Haným efendi kitabýnýzý unuttunuz
-     Ben mi? Evet benim tabii ki, Küçük Ýskender bilir misiniz?
-     Sanýrým duymuþtum ama hiç okumadým
-     Ýsterseniz size verebilirim, ne dersiniz?
-     Teþekkür ederim fakat …..
-     Okuyun lütfen, her biri anlatmak istediðimden çok uzak ve iç içe..
-     Sizi býrakmamý ister misiniz, sanýrým sarhoþ olmuþsunuz
-     Hayýr! Sarhoþ olunmaz, sarhoþ doðulur, ben doðuþtan sarhoþum.
-     ……..
-     Sizinle gelebilir miyim?
-     Tabii ki,
-     Öyle ise gidelim, daha sabaha çok var ve ben.

Gecenin en koyu demi, sabahýn ilk ýþýklarýna dek süren erken boþalmalar bittiðinde.
Üzerimde ki aðýr kokuyu da alarak ayrýldým oradan..
Sevimsiz bir sahil kalabalýðýnýn içinde daha insanlar sabah koþusunda iken bir kýsmý da iþ telaþýndalar
Ve ben.. en sahipsiz günümü yaþýyor olmalýyým..
Ýlk vapurla yol aldým.
Deniz köpürdükçe midem bulanýyordu
Rüzgar tenimi acýtýyordu
Saçlarýmý ellerimle okþadým ve bir kez daha lanet ettim zamana
Zaman seni anlamýyorum; nedir senden çektiðim, býrak yakamý.

O gün, orada, elini sýkýca kavrasaydým
Ya da ayrýlýrken öpseydim dudaklarýný
Sessiz ve korkak kalmasaydým geliþlerine
Giderken vedalar etmeseydim
Özlemsiz bitmeseydi günlerimiz
Gecelerimi sabaha seninle baðlasaydým
Hayallerinin kýyýsýna kýrýklýk ekmeseydim
Gitmelerini ezber etmeseydi dilim
Çok þey olurdu bizden,
Biz çok þey olurduk belki..
Belirsiz bir yaðmura erken tutulurduk
Sonumuzu ne sen nede ben bilebilirdik
Ama zaman zaman mutlu olurduk
Zaman zaman sevdalý
Zaman zaman dargýn olurduk
Zaman zaman özlem dolu..
Keyfe keder günler geçirirdik,
Aðlaþýrdýk birlikte nice göçmen kuþlara
Yavrusunu kaybetmiþ kedilerin arayýþýna ortak olurduk
Ellerimiz üþümezdi soðuktan
Sol yanýmýzdan kopmazdý; ne senin, nede benim bir þeyler.

Yürek ikiye bölünüyor,
Kurþun vurabileceði en iyi noktadan vuruyor
Ateþ yakabileceði en dayanýlmaz yerden yakýyor
Dallar kýrýlýyor
Yapraklar dökülüyor
Sonbahar geldi, hatta geçiyor..
Resmini çektiðim çiçekler solarken aðlýyor
Hayýr! Bu çok erken
Böyle bitmez hiçbir iz..


Lütfen! Zamansýz bir fýrtýnada boðulmama izin verme.
Son demlerini yaþayan bir ölüye; fazla bu..


Tamamlanamayan bir öyküdür bu yazdýðým.. Sanýrým galibi sen bu oyunun..
El-ve-da!


09.11.2006
Ayfer YILMAZ