sensizliði hissettiðim hergün korkularým biraz daha artýyor..
ve bir gök gürültüsünün ortasýnda buluyorum kendimi..
her çakan þimþekte karþýmda gözlerin oluyor..
sonra iki damla yaþ dökülüyor hicran dolu sözlerinden..
yüreðinin sitemleri aslýnda bu dökülenler..
biliyorum ki bana deðil..hayata..
dinlediðim bütün özlem þarkýlarý anlatýyor bunu bana..
hemde haykýrýrcasýna..
ve sonra asýl karanlýk baþlýyor..
onun adý umutsuzluk..pek tabii mutsuzluk..
ardýndan ah ve keþkeler konuyor satýr baþlarýna..
kifayetler dolusu kâfiyeler doluþuyor mýsralara..
serzeniþ yüklü þiirler yazýlýyor..
gidiþine ve dönmeyiþine dair..
meydan okurcasýna terkediliþe..
ve bir anda baþlýyor kavgalar..
bir yanda korkularým var..bir yanda hayallerim..
yok olmuþluðun verdiði hazla izliyorum onlarý..
nihayet korkularým maðlup..
hayallerim ise imkansýzlýklar içinde bitap..
geriye kalan sadece gerçekler..
yani sen..yani gidiþin..yani terkediþin..
ama biliyorum ki döneceksin girdiðin çýkmazlardan birgün..
bitireceksin bu kavgalarý..
yada bitecek bu son perdenin hayat senaryolarý..