Eskici baðýrýyordu yine sokakta;
Eskilere nayloooon, getir eskiyi al yeniyi diye.
Yýllardýr hep ayný edayla, hep ayný niyetle baðýrýyordu.
O bir eskiciydi. Eskiyi alýyor ve yerine yenisini veriyordu.
Aslýnda eskici deðil yeniciydi bence o. Ama adý eskici kalmýþ ya bir kere!
Ben hep düþünür ve acýrdým eskiciye. Ve kendime sorardým acaba bir gün bende
bir eskiyi yenilemesini isteyecekmiydim diye? "Karþýlýðýnda üç mandal bir leðen
ver bakalým" diye pazarlýk edecekmiydim ?
Hep sorardým kendime ama hiç ihtimal vermezdim. Ama oldu iþte..
Ýhtimal vermedim ama aþkýný verdim eskiciye. Hemde üç mandal ve bir mavi naylon leðene.
Kabullenmedi ilk baþta bizim eskici. Ama sonra sonra kabul etti.
Zaten onun için üç mandala gitti ya aþkýn. Seni eskiciye anlattým.
Hayýrsýzlýðýný, gamsýzlýðýný ve yaramazlýðýný anlattým.
O da "Bu aþk üç mandaldan fazla etmez abicim" dedi.
Ama üstüne bir mavi leðende benden olsun dedi.

O da gözlerinin hatýrýna....