Sana gereken tek þey; daha az erkekti...

Gördüm de böylesini görmedim. Daha çok gençtin, 19 mu 20 ya da 18 mi? Aile kýzýydýn deðil mi, belirli bir saati geçtiðinde evine bile tek baþýna gidemiyordun, akþam on biri geçirmek zaten yasaktý, benim evim de kalman zaten düþünülemezdi. Ýyi de güzelim bir þeyi anlayamadým, sen bu kentin neredeyse yarýsýyla hangi ara birlikte oldun?

“Senden hoþlanýyorum umarým kýzmazsýn bana” demiþtin. Ben de “niye kýzayým benden hoþlanman çok hoþuma gitti ama olmaz çünkü iki hafta sonra gidiyorum baþka bir ülkeye gidiyorum” demiþtim, “bu aþk daha baþlamadan biter, hiç üzülmeyelim” demiþtim. “Öyle deme iki haftada neler yaþarýz neler” diyordun ama beni ikna edemiyordun bir türlü.

Kesin içinden ne kadar saf bir çocuk diye geçirmiþsindir, salak olduðumu da düþünmüþ müydün peki? Arkadaþlarla birlikte yemek yediðimiz gece olan olmuþtu sanýrým. Raký balýk yapmýþtýk galiba, bu arada o salaþ teknede yediðimiz balýklarýn tadýný hala unutamýyorum biliyor musun, böylesi Ýstanbul’da bile yok, rakýsý bile meyve suyu gibi geliyordu be! Önce koluma girdin, ardýndan paltomun cebine elini soktun ve elimi tuttun. Sanýrým birkaç kadehten sonra açýlýyordun nereye kadar yok diyebilirdim ki artýk. Baþlamýþtý, çok masumdun, çok temizdin, saftýn. Ben yeni yeni bazý þeyleri öðreniyordum ama ne olursa olsun sana da inanýyordum, senin için yalancý diyorlardý, saðlam pabuç deðil diyorlardý ama umrumda deðildi. Ýnsanlarýn ne söyledikleri neden hiç umrumda olmadý ki?

Seni sevmek istiyordum, elini hiç býrakmýyordum, sürekli öpmek istiyordum ve seni kokluyordum. Her þey güzel gidiyordu, seni seviyordum, gerçekten seviyordum. Bizim camiadan kimle birlikte oldun sorusunu bir iki isimle diye geçiþtiriyordun. Ama sonra sonra öðreniyordum ki birlikte olduðun isimler git gide artýyordu, tanýdýðým kim varsa birlikte olmuþtun, birlikte oturduðum, takýldýðým, yediðim, içtiðim, tavla atýp, okey oynadýðým ne kadar adam varsa seni en az bir kez evine götürmüþlerdi.

Çok hareketli bir yaþam tarzýn vardý, her gece dýþarýdaydýn, mutlaka içiyordun, saðlam da içiyordun bak ne yalan söyleyeyim aradan o kadar zaman geçti de senin kadar içen bir baþka kadýn daha tanýmadým, "ben içiyorum" diyen üç birada sarhoþ olurken sen beþ altý taneyi rahatlýkla içebiliyor sonra hiçbir þey olmamýþ gibi yoluna devam edebiliyordun. Ama tabi altý biradan sonra da kendini kaybettiðin bir gerçekti. Altý biradan sonra kendini kaybetmesen o kadar adamýn evine girip çýkman söz konusu bile olamazdý zaten. Hiç kimseyi umursamýyordun, insanlarýn senin arkandan ne dedikleri seni hiç ilgilendirmiyordu, halbuki sen bunlarý sayýsý sýnýrlý bir cemaatin içinde yapýyor ve arkandan motor da orospu da denildiðini çok iyi biliyordun. Ama sen aykýrýydýn, Pýnar Altuð’un bile senin devrimlerinin yanýnda devrimci olarak anýlmasý mümkün deðildi.

Ne var biliyor musun, ayrýldýk, o kadar zaman geçti ben hep mutlu olmaný istedim, iyi yaþamaný istedim, her þeye raðmen gözlerindeki o ýþýðýn hiç kaybolmamasýný diledim, sen bence her gece farklý bir erkeðin yataðýnda aradýðýn mutluluðu yanlýþ bir þekilde yanlýþ yerlerde arýyordun. Hem bu kadar kolay ulaþýlabildiðin için çekici de gelmiyordun artýk. Sana bunlarý defalarca söyledim, hiç dinlemedin, kimseyi dinlemiyordun ki. E benim elimden ne gelebilir ki baþka.

Mesnevi’deki hikayeyi bilirsin, genç adam annesini öldürür. Çevresine toplanan öfkeli kalabalýk genç adama bunu neden yaptýðýný sorar. Adam da annemi çok fena bir iþ yaparken gördüm der. Kalabalýk e oðlum anneni öldüreceðine onunla fenalýk eden o adamý öldürseydin ya diyerek gence kýzar. Ýnsaf edin ey büyüklerim diye isyan eder genç adam, her gün baþka bir adam mý öldüreyim?

Bir, iki, üç, dört hadi bilemedin beþ kiþi ama güzelim neredeyse bütün kentle mücadele edemezdim. Sana mutluluklar diliyorum, daha az acý ve tabi daha az erkek…