Hücreler ve dokular faal durumlarda sahibinin izni olmadan, kendiliðinden harekete geçerler. Çünkü yapýsý gereði kendine yüklenen görevleri, katiyen ihmal edemezler zira öyle bir lüksleri de yoktur.
Fakat ne zaman ki, yapýsýný tahrip eden unsurlar, sahibi tarafýndan ýsrarla enjekte edilerek, savunma, yenilenme zamaný tanýnmýyorsa, özelliðini kaybeder ve bir fonksiyonu kalmaz.
Ýnsana tevdi edilen emanet ve sahavetin iyi anlaþýlmamasý sebebiyle, sahip olunan kiþilik ve kültürün tezahürü genel olarak belirginleþir lakin kayýplar ve kazançlarýn, anlam itibari ile farklý olacaðý muhakkaktýr.
Koruma, kollama ve gözetimin çok iyi anlaþýlmasý ve hatta idrak edilmesi kaçýnýlmazdýr.
Tüm fonksiyonlarý tam kapasite ile çalýþtýrmak, çok mümkün olmayabilir fakat hislerin tanýmý bakýmýndan sahibine çok farklý letafetler sunacaðý muhakkaktýr.
Ýnsan, mükellef olduðu sürece bir anlam ifade eder, her canlý örneðin de olduðu gibi, mükellefiyeti reddetmek mekanikleþmek demektir.
Hislerin sahibi tarafýndan hangi ölçüde kullanacaðý, tesadüflerle mümkün deðildir zira yanlýþ yerde ve zeminde kullanýldýðýn da etkisi de muhakkak farklý olacaktýr.
Merak en önemli lokomotiftir, vagonlarda bilinçsiz kullanýlan argümanlardýr, bu tepkimenin fayda ve zararlarý ve kiþiye saðladýðý imkânlarý veya daralmalarý mutlaka hesaplanmalýdýr.
Gül ve güzel, canlý ve genç, ahenk ve müzik, tat ve lezzet, bakmak ve görmek algýlamamýz oranýn da anlam kazanýr.
Bu nedenle, beden terbiyesi ve eðitimi ayný oranda önemlidir, her þeyin aþýrýsý hemen kendini ele verir, ahenk derinliði bu bakýmdan son derece önemlidir.
Lafazan olmakla, meþk etmek, ne kadar farklý ise, hissetmek hususun da ahengi ihmal etmemeliyiz, aksi takdirde algýlarýmýz bizleri yanýltýr.
Nefesli sazlardan ney ile saksofonu, telli sazlardan tambur ile basgitarý, mukayese ettiðimizde gül ve bülbül ölçüsünde ahenk denkliðini asla bulamayýz.
Fonksiyonlarýn farklý olmasý hiçbir zaman ahengin önemi azaltmaz aksine artýrýr.
Ahengin olamadýðý yerde mutlaka dengesizlik ve densizlik ön plana çýkar iþte o zaman verimsizlik dolayýsýyla anlamsýzlýk baþarý kazanmýþ olur.
Meyvesiz ve yapraksýz bir aðacýn, akortsuz bir sazýn, sacsýz bir kýzýn, ötmeyen bülbülün dramýný ancak idrak sahipleri iyi bilirler.
Sazýn akortsuzluðunu mýzrap, canlýnýn susuzluðunu idrak ifþa eder, lakin bilgi ve inkiþaf olmaz ise yinede netice alýnamaz çünkü kalbin ahenginin saðlanmasý asýldýr.
Kalb ilhamýný kendini tanzim eden, hayat veren, nizamý ve ahengi ilham eden, membaýndan almayarak baþkalarýnda ararsa neticesi yine hüsran olur.
Ýnsan hissettiði oranda ve algýladýðý ölçüde önemlidir ve deðerlidir.
Vasýflarýna katkýyý ise hislerini kontrol ederek davranýþlarýný, adabýmuaþeret dâhilinde yönlendirmesi saðlayacaktýr.
Yanýlgýlarýmýz, hayatýmýzýn en önemli ders notlarý olmalýdýr.
Hata tekrarý yapýlmasý akýl, izan, ahlak ve beden nizamý açýsýndan katiyen saðlýklý olmayacaðý bilinmelidir.
Kullaným titizliði her konuda ve her zeminde özellikle korunmalýdýr aksi takdirde kedimize ve kullandýðýmýz her þeye verdiðimiz deðer ölçüsü ortaya çýkacaktýr.
Bu bakýmdan hassasiyetimiz önceliði alacaðýndan, bu denkliðin bilinmeyenleri bir þekilde bilinenler sýnýfýna dâhil olacaktýr.
Hýrs, heyecan, kaygý, sevgi, nefret, þefkat ve merhamet dengeli ve doðru bir þekilde yönlendirilmez ise hüsranýn, aþaðýlanmanýn, þerefi kaybetmenin erozyonunu öyle acý yaþarýz ki bunun tamiri çok mümkün deðildir.
Bizlere, insan onuru ve þerefini bahþeden, bir kul olduðumuzu sürekli hatýrlatan, unuttuðumuz an ikaz ve ihtar eden, kâinatýn içinde ve insan haricinde her canlýnýn, yaratýlýþ düzenine göre anlam bulduðu deðerleri, asla ihmal etmeden yaþamaya çalýþmalýyýz.
Mustafa CÝLASUN