Dostluklarýn temelinin uyuma, muhabbete ve fedakârlýða dayandýðýný biliyoruz. Bu bakýmdan, sevgi ve saygýyý tahrip etmeme gayretlerimiz de her zaman ön planda olmuþtur.
Fakat duygularýn gel-git yaptýðý durumlar dâhilinde, kýzgýnlýk, kýrgýnlýk, alýnganlýk ve netice itibariyle gergin olduðumuz zamanlarda, tarz ve ifadelerin, istem dýþý geliþtiðini ve kontrolünün zorluðunu gözlemliyoruz.
Böyle muvazene denkliðinin bulunmadýðý anlarda, cefa ve sefa, sevgi ve nefret, cimri ve cömertlik kavramlarýnýn daha fazla önem kazandýklarý bilinmektedir.
Buna raðmen, bir hal ehli ve akil insan haline bürünemediðimizden, kavramlar karýþmasalar dahi hislerimiz muhakkak karýþýyorlar.
Dinlemeyi düstur telakki ederek samimiyeti esirgememiþ, sorgulamadan mahkûm etmemiþ, enaniyet ve liyakati karýþtýrmamýþ ve bunlarý yerli yerine koymuþ bulunan insanlarýn sayýlarý maalesef az, fakat dostluklarý ebedi olmuþtur.
Maddenin manayý ihata etmesi ve dolayýsýyla, bizleri de mekanikleþmiþ bir materyal gibi kullanýyor olmasý garip deðil mi?
Yaþantýmýzýn her anýný anlamlý kýlmak adýna, zihniyet sarsýntýsýný ve muðlâk tavrýmýzýn hesabýný ne vakit yapacaðýz?
Birçok konunun bir mana ifade etmeden konuþuluyor olmasý, sorunlarýn mutlak çözülmesi anlamýna gelmeyeceði muhakkak!
Ebette ki konuþacaðýz, lakin düþünerek ve bir alternatif sunarak konuþmak gayreti, bizler adýna daha manalý olacaktýr.
Bu nedenle maddenin, tasallutundan kurtulamadýðýmýz müddetçe, gayretlerimiz ve cehtlerimiz sönük, söylemlerimiz ve þiarýmýz boþ olacaktýr.
Davamýzý sýrtlayarak hedefe koþmamýz ise;
Susuz, azýksýz ve silahsýz sefere çýkmýþ bulunduðumuz için, þecaatin çetinliðini ve mesruru yetin serinliðini hissetmeyeceðiz.
Heyecan ve hazzýn inkiþaf ve serpiliþini yaþamayacaðýz.
Ulviyetten uzaklaþarak, vakit geçirmek için yaþýyor olmamýz, hakikaten, hakikatlerden uzak bir hayat yaþamamýz ne kötü bir zillettir!
Zilletten kurtulmak için, hakikate kucak açarak, kimliðimizi, kiþiliðimizi, onur ve haysiyetimizi anlamlý kýlmalýyýz.
Maddenin mana derinliðindeki esrarýný çözümleyerek, hakikat membaýndan kanarak içebilmeliyiz.
Ýtminan olmuþ bir gönülle, serinliðin efkârýnda kulaç atarak, sahilin sessizliðinde tefekkür edebilmenin þuurunda olmayý baþarmalýyýz.
Bu gün ve þu an, tüm meþguliyetimizin yönünü, hareket ve kuvvetin asýl kaynaðýný keþfederek, senden geldik ve yine sana döneceðiz diyebilmeliyiz.
Sahip olduðumuz her þeyin bir emanetçisi olduðumuzu bilerek, her zerrenin maliki ve sahibine el açýp yönelerek, ellerimizi ve özellikle sinemizi teslim ederek, samimiyetimizi izhar etmeliyiz ve kendimize gelmeliyiz.
Mustafa CÝLASUN