Bilir miydi jokey böyle trajik,
Bir olayla diyardan göçeceðini?
Son dönemlerde kamuoyunda yükselen,
Trendiyle gençlerin tercih ettikleri,
Bir meslek haline gelmiþti.
Her insanýn hayatýnda bildiði ve bilmediði,
Önemli risklerden geçtiðini maalesef,
Vuku bulduðu zaman hatýrlarýz.
Böyle bir mesleðin görünen ve acili yet,
Kes beden afakî bir tehlikesi görünmez.
Hepimizin seyrettiði kimi,
Türk filmlerinde imrendiði ve köylerde,
Hala yaygýn olan ata binme temayülü.
Ecel, elbette ki illa bir ebcet hesabýyla,
Yapýlan bir iþlem deðildir.
Kâinatta kozmik âlem ve mahlûkat,
Hilkatinin gereðini ifa ederek,
Neticeyi beklerler.
Biz insanlar ise cüret sahibi olduðumuz için,
Sürekli tehir ederiz.
Fakat zamanýn her geçen gün görevini,
Ýfa ettiðini, bilmek isteme sekte,
Vuku halinde,
Bu zamanýn duracaðýný anlayana kadar.
Cenabý Hak taksiratýný affetsin,
Ve geride býraktýklarýna, sabrý cemil dileklerimle.

Mustafa Cilasun