Ýkame aþklar çaðýnda yaþýyoruz. Her zaman yeri doldurulabilecek, kelebek ömürlü aþklar uçuþup duruyor ortalýkta. Týpký bir süngerin suyu emmesi gibi; emip tüketiyoruz aþka dair tüm gerçekleri. Tekinsiz hisler bir battaniye gibi örtülüyor duygularýn üzerine. Düz mantýkla çözülebiliyor sorunlar. Biri gider, biri gelir iþte bu kadar basit ikame aþklar çaðýnda ayrýlýklar…

     Aþk utanmýþ, bir köþeye gizlenmiþ izliyor olup biteni. Zihinlerin karanlýk odalarýnda hapsolmuþ zavallý bir mahkum gibi esamesi okunmuyor artýk kalplerde. Bakýþlar saklamak için donukluðu þen þakrak maskeler giyinmiþ. Çetrefilli yollarda kayýp aþkýn tekerlek izleri belli belirsiz…Seri cinayetler iþleniyor aþk þehrinde. Maktulu isimsiz, katili kimliksiz…Haysiyetsiz bir el uzanýveriyor kutsal olan tüm deðerlere. Bunalýmlarýn kýsýr döngüsünde þekilleniyor hisler. Yemyeþil bir örtü gibi küf tutmuþ ikame aþklar çaðýnýn gözlerini. Gerçek aþk saklanmýþ, kaçmýþ. Taklit aþkýn boyutlarý öyle büyükmüþ ki kaplamýþ nefret üfüren yürekleri…

     Klavyenin tuþlarý üzerinde heyecanla dans eden parmaklar olmuþ artýk aþkýn o eþsiz nidasýnýn niþanesi. Yalan dolanlar öylesi sýradanlaþmýþ ki, gerçeðe dair kýrýntýlar sýrýtýr olmuþ tuhaf bir þekilde. Herkes olaðan olamayacak kadar mükemmel. Bütün defolar mahzenlere kapatýlmýþ bilgisayar baþýna geçince. Bu kadar yalaný barýndýramayýnca bünyesinde aþk kaçýp gitmiþ kendi saf köþesine. Ama aþkýn yokluðunu; gerçek aþkýn yokluðunu kimse fark edemez uzun bir süre. Çünkü açýlan her anlýk ileti penceresinde yeni hikayeler yazýlmýþ yazarlara þairlere taþ çýkartarak hem de… Nokta koyabilmek öyle kolaylaþmýþ ki aþk ve aþýk müsveddelerine, sil tuþuna tek bir basýþ yetiyor da artýyor bile. Sureti bilinmeyen, teni hissedilmeyen, sadece anlattýklarýyla hayal edilebilen yeni bir sevgili eskisinin yerini alýyor hem de son sürat ile. Sanal bir pencere açýlmýþ aþkýn efsunlu evine. Uçup gitmiþ tüm gerçekler ipek bir þalýn esintisinde. Þehvet giyinmiþ bedenlerin gölgesinde kalmýþ duyarlý sevdalar. Ey aþk, nerdesin diye boþa seslenme. Utandý aþk, sýyrýlýp gitti kendi bakir köþesine…

     Cep telefonlarýna düþen her mesaj aþka yeni bir taným getirmiþ kendince. Ýnanýlmaz görünse de aþký kýyýsýndan köþesinden bile tanýyan belleklere… Sadece bir mesaj mesafesinde aradýðýnýz aþk diye bir tümce doldu kulaklarýma reklam kuþaðýnda dün gece… Sadece bir mesaj mesafesi. Uðursuz yarasa kanatlarý týrmaladý kulaklarýmý bir anda. Demek bu kadar basitti uðruna asýrlardýr destanlar yazýlan, yokluðunda aðýtlar yakýlan aþk. Birkaç tuþa dokundu mu parmaklarýn iþte karþýndaydý. Oysa bana böyle öðretilmemiþti. Kimi zaman kainatýn ýþýl ýþýl sarýþýn kollarýyla bile aydýnlanamayacak; yaprak gibi titreyen bir alevde aranacak aþk. Boþuna mýydý asýrlardýr yüklenen anlamlar? Utandý aþk, saklandý parmak ucu sevgilerinden…

     Aþkýn gerçek anlamý deðil mi, ikame edilemezliði sevginin? Yerine baþkasýný koyamadýðýn için deðil mi anlamý sevgilinin? Bu kadar ucuzlarsa adýna nasýl aþk diyebiliriz ki iki yüreðin arasýnda geçenlerin. Eðer tek bir tuþ yetiyorsa baþlatmaya ya da bitirmeye aþk adý verilen hikayeyi, anlatacak bir þey kalýr mý ki dillerde?Bunun adý yaþlanmadan eskitmek aþký þizofren bir hiçlikle. Sabun köpüðü bulaþmýþ gibi bir hisse ellerine, böyle büyük bir tutkuyu yaþayabilmek için çabalamak niye? Yanýt veremediði için alýþýk olmadýðý bu soru iþaretlerine; acýnýn kanatlarýný siyaha boyayýp kaçtý, saklandý, utandý aþk karýþtý geceye…

     Aðulu bir cazibesi var belki ikame aþklarýn. Aþka yön veren acý duygusu kerpetenle sökülüp alýnývermiþ yüzsüz bir rahatlýkla. Yeri kolayca dolduruluveren hiçbir þeyin kaybý etkilemez insaný derinden. Kurmaca aþklar oturmuþlar baþ köþeye. Maskeler takýlýverir, artýk kanýksanmýþ yalanlar büyülü bir elbise gibi kelimelere giydiriliverir ve yeni iliþkilerin temeli tek bir tuþla atýlýverir. Peki adý ne mi bu yaþananlarýn? Bana sormayýn lütfen, mazur görün cehaletimi. Aþkýn peþinden gidiyorum ben yollarý dikenli de olsa. Arsýz arsýz sýrýtan sahte duygular acýtýyor bildiðim anlamlarý. Kaçan, saklanan, utanan aþkýn izdüþümündeyim. Ýkna etmeye çalýþacaðým tek bildiðim dil olan yüreðimin sesiyle. Kim bilir belki acýr hala aþkýn hem aðlatan hem güldüren iki ayrý yüzü olduðunu hatýrlayýp yaþamak isteyen sevgililere. Ýkame aþklar hüzün barýndýrmýyor hiç. Ýzin vermiyor gözyaþlarýnýn incecik süzülmesine. Modasý geçmiþ bir ninniyle uyutmaya çalýþýyor gamlý çeliþkileri kulak týrmalayan sesiyle… Yüzü kýzarmasý gereken aþk deðil; ikame aþklara kapýlarýný açan yüzsüz yürekler olmalý bence… Hala aþka inancýný yitirmemiþ yürekler iðneli bir fýçýda mücadele ediyor ikame aþklar devrinde…
     
"Ýzedebiyatýn baþarýlý yazarlarýndan sevgili arkadaþým Binnur EDÝSAN'a güzel sohbetleriyle denememe kattýklarýndan ötürü çok teþekkür ediyorum. "