Senden sonra denizlere atlayýp
Akþam vapurlarýnda yüzerken ben
Ve sen geride kalýp
Baþka biri olmaya baþlarken
Aðlara takýlmýþ bir balýk gibi can havliyle
Bulduðum ilk yýrtýktan sahile atlarým

Kalabalýklarla birlikte adýmlarým sokaklarý
Ýnsanlar kaldýrýmlarda birbirini avlarken
Denizler dalgalanýr gözlerimde
Balýklardan utanýrým

Seni düþünürüm baþka biriyken
Servis tabaklarýyla sunduðun tatlardan utanýrým
Oltaya takýlmýþ bir kurtçuk düþer payýma
Yemi yutsam bana
Yutmasam sana ayýp
Oltaya takýlmaktan deðil kurtçuktan utanýrým

Caddeler geniþledikçe sokaklar daralýr ya
Sen ve ben ayrý ayrý aydýnlýk yollardan geçerken
Dar sokaklarda pusuya yatmýþ karanlýktan utanýrým

Ne kadar acýdýr insanýn kendi kendini kandýrmasý
Ve ne kadar kolaydýr
Ýnanmadýklarýna baþkalarýný inandýrmasý
Körüm desem gözlerime
Görüyorum desem gerçeðe yazýk
Geçeði görememekten deðil kendimi kandýrmaktan utanýrým

Ýnsanlar büyüdükçe insanlýk küçülür ya caným
Sen ve ben arsýzca büyürken
Masallarý gerçeklerden ayýramayan çocuklardan utanýrým