Günlerden ne acaba!
Pek anýmsamýyorum, kaç ay geçmiþti bu deðiþimin üstünden altý ay mý yedi ay mý?
Bilemiyorum.
Silikti her þey yinede yankýsý büyük.
Þimdi hangi noktadayým?
Yavaþ yavaþ görebiliyorum.
Caným çok yanmýþtý, ne kadar aðlamýþtým, nasýl bir kederdi o öyle...
Þimdi acý tutsak bana, gökyüzünün üzerindeyim, kim durabilir karþýmda.
Ne kadar sürer bu bilmiyorum yeniden o feryadýn içine girer miyim baþka bir tende baþka gözlerde... Kim bilir belki.
Ne mümkün her anýný yýl gibi geçirdiðim o zamaný anlatmak.
Ne cümleler yeter ne þiirler.
Þimdi yeni bir kabuðun içinde nefes almaya çalýþýrken acýmý siliyorum.
Þiir dolu bir mezarlýk gibi yüreðim.
Bir tüketimlik nefesim var yaþamaya yetiyor.

Tek umudum maria magdelena,
Yönüm yok,
Ellerim yok,
Tek umudum maria magdelena…