Bugün içimden akýp gitti bir þeyler boþ yere. Ýnanmanýn gerektirdiði aðýr yükümlülük kalktý zavallý omuzlarýmdan.inandýðým ilkeler birer birer yok oldu gitti…
Üzülmeli miyim yoksa sevinmeli miyim bilemiyorum. Ömrüm boyunca inandýðým “AÞK” çýktý hayatýmdan. En güzel anlarý onunla beraber yaþamýþtýk diye hayýflanmak geliyor içimden, sonra bir bakýyorum yaþadýðým en kötü anlarda da onun adý var, sonra býrakýyorum sýcaktan terlemiþ avuçlarýmýn içinden gökyüzüne aþký, kanatlanýp uçuyor sanki, baþka bir kurban bulup aklýna ve gönlüne umarsýzca hükmetmek için kanatlanýp uçuyor sanki…
Aþkýn ölüm düðünü var bu gece, yalnýz geçen akþamlara üzülmenin son günü bugün. Vazgeçemediklerimden vazgeçtiðim, ismini ezberlediklerimin gidiþine sevindiðim gün, iþte bugün.Toplanýn sevenler aþký gömmeye gidiyoruz. Acýlarýmý topraða býrakýp,ardýma bakýp üzülmeden iþte bugün gideceðim. Ýstediðim yerlere gelemediðimde, gidemediðime artýk üzülmeyeceðim, sebebim saydýklarýma son bir bakýþ bile feda etmeyeceðim, kuþak çatýþmasýna girdiklerimle oturup, inadýna bir kadeh daha içeceðim, hadi toplanýn tüm sevenler, ben bu gece “AÞK”ý son kere gömeceðim…