Bu çaðýn insaný belki deðildim
Ondandýr bu þehri dizelerce sevmelerim

Durur hala sisli bakýþýyla izleri geçmiþin
Düþer üstüne ay zamaný yakamozlu denizin
Denizi aðlar eylülünde mavii seherin
Tuz dökülür kubbelerinden Süleymaniye’nin

Islak güvercinleri olur Mýsýr Çarþýsý gölgesinde
Kuþluk vakti bir yemlik düþler kuran
Umut saçýlýr çýlgýnca yine de
Atýlan her yeme açýlan gümüþ kanatlarýndan

Nasýl sessiz ezan seslerinde mavnalar þimdi
Nasýl kimsesiz sallanýr iskelesinde kederin
Rüzgarlý bir yelkenli yüreði ile çekebilir miydi
Gitseler gidecekleri hangi deniz ki daha derin

Kapalý durur asýrlardýr gizi, zindanýnda Yedikule’nin
Kanlýkuyusundan sýzar Marmara’ya tutsak sýzýlarý
Hayal/et güzelliðini þu eþsiz Yeditepe’nin
Yakýþmaz siluetine iz-sizdir kara yazýlarý


Bilirim zamanýn sultasý yok bu þehirde
Yüreðindeki çizgileri kim yarattý
Zamansýz gitmeler düþünse de
Sade bir yürek uçar uzaklara Mavii kanatlý



Mavii