Bir kýz çocuðu kimliðinde,
Þefkat ve sevgiye,
Hasret kalarak büyümüþtün!
Zavallý bir yetimdin!
Annen, henüz seni emziremeden,
Ruhunu teslim etmiþti!
Sen aðlýyordun, bakýyordun,
Feryat ediyordun!
Þefkat duygularý kireçleþmiþ,
Bir babanýn, kerimesiydin!
Baban kendi yüreðinde,
Sevgiye hasret kalmýþtý.
Sen çaresiz ve periþandýn.
Henüz yetim olarak,
Beþ günlüktün!
Bir çare adýna baban,
Yeniden evlendi!
Gelin gelen analýk,
Seninle þenlendi.
Bir müddet sonra,
Babandan yediði,
Darbelerle, terki diyar etti!
Sen yine, makûs talihinle,
Baþ baþa kalmýþtýn!
Çaresiz ve yalnýzdýn!
Baban duramadý, etrafa bakýndý,
O da yardýma muhtaçtý!
Komþulardan himmet bekledi!
Ve nihayet, gelen bu himmet,
Babaný yeniden, efendi yaptý!
Yeni analýk, þaþkýndý!
Nihayet hamile kaldý!
Sana bir erkek kardeþ doðurdu!
Baban, sevincinden heyecanlandý!
Ne yapacaðýný þaþýrdý!
Sen yine yalnýz ve
Sahipsiz kalmýþtýn!
Yaþaman dahi, rahatsýz etti!
O günler, yokluk,
Ve fakirliðin zirvesiydi.
Milletin efradý,
Savaþtan bezmiþti!
Baban bu sebepten,
Doksan üç muhaciriydi!
Erzurum horasandan,
Kayseri ye hicret etmiþti!
Baban, ahýr bakýcýlýðý yapýyordu.
Buna raðmen süt, çok azdý!
Eve gelen süt, sadece,
Erkek kardeþine içiriliyordu!
Sana ise eþek sütü, içiriliyordu!
Ölse de kurtulsak diye!
Ama sen, biçareydin,
Sabiydin, yetimdin!
Çocuksuz dul bir kadýn,
Dayanamadý!
Yüreði parçalandý!
Seni alenen istedi!
Fakat analýk, itiraz ediyordu!
Yýllardýr, çocuksuz olan,
Bu yaþlý kadýn!
Göðüslerine, sütün,
Geldiðini fark etti!
Bu sütü, büyük bir heyecanla,
Sana ikram etti!
Sen, anne diye,
Bu teyzeyi biliyordun!
Fakat anallýðýn, durmuyor,
Bir nizah, çýkartýyordu!
Zaman ilerliyordu,
Ve sen, fidanlaþmýþtýn!
Baban seni, anne diye bildiðin,
Velinimetinden ayýrdý!
Sebep, hizmet sektörüne katýlmandý!
Anne dediðin halde, sana,
Ölmeyecek kadar yediriyordu!
Her aðýr iþi,
Senin yapmaný istiyordu!
Sen ise çaresizdin,
Kime þikâyet edecektin!
Sadece, hicranýný,
Ýçine akýtacaktýn!
Bu anlaþýlmaz hal,
Senin yüreðini tahrif etti!
Güven duygun, felç etti!
En sýðýndýðýn baban, seni,
Þefkatten mahrum býraktý!
Sen, sana gösterilen þefkate,
O kadar hasrettin ki, etrafýna,
Gýptayý nazarla bakardýn!
Bu küçük yaþýna raðmen,
Her gün kovalarla,
Su taþýmak, asli vazifendi!
Ýhmali dahi, çok tehlikeliydi!
Hani hatýrlar mýsýn?
Çok açýkmýþ týn, korkarak,
Anne, acýktým demiþtin!
Anne dediðin yaratýk,
Zýkkýmýn kökünü ye!
Ancak, akþamlarý yiyebileceðini,
Sana kaç defa söyleyeceðim,
Diye, kolunu kývýrmýþtý!
Ve nihayet, zavallý güçsüz kol,
Dayanamadý ve kýrýldý!
Anne dediðim analýk,
Sakýn ha babana!
Oynarken, duvardan düþtüm de,
Diyerek sýkýca tembihlemiþti!
Sen yine çaresizdin,
Ne oldu diye soran babana,
Oynarken, duvardan düþtüm diyerek,
Yalan söylemek zorunda býrakýlmýþtýn.
Çünkü sen yetim ve çaresizdin!
Yine günlerden bir gün,
Çamaþýr yýkamak için,
Sýcak su, lazýmdý!
Ve sen ateþi yakmýþtýn!
Ocaðýn baþýna gelen,
Anne dediðin kadýn;
Sana, çabuk koþ,
Odun getir demiþti.
Sen, ise bana kýzmasýn diye,
Ýnce odunlarý seçiyordun!
Nihayet ocaðýn baþýna geldin!
Hiddetinden,
Þuurunu kaybeden,
Analýk, nerde kaldýn,
Diye saçlarýndan tutarak,
Ocaðýn önüne seni yatýrmýþtý!
Sen, ne suç iþlediðini,
Henüz kavramamýþken,
Anne dediðim yaratýk,
Senin, sýrtýnda bulunan atleti,
Bir çýrpýda sýyýrmýþtý!
Yanan ocakta,
Ateþi karýþtýrmak için,
Kullanýlan maþa,
Alev rengini almýþtý!
Ýþte o ateþ gibi maþayý,
Senin, masum sýrtýna, yapýþtýrmýþtý!
Sen, yine çaresiz ve periþandýn!
Daðlanan sýrtýna mý, ?
Yoksa kirlenen atletine mi, ?
Üzüleceðini bilemediðinden,
Anne, yaktýðýn bir þey deðil de,
Atletin kirleniyor demiþtin!
Anne dediðin yaratýk,
Halamý konuþuyorsun o…u diyerek,
Keserle, daðladýðý,
Yerleri, sývazladý.
Nihayet, o günlük,
Ýþkence bitmiþti.
Sen garipliðin,
Yalnýzlýðýn, sahipsizliðin,
Tüm yeni sürümlerini,
Ýliklerine kadar,
Terennüm etmiþtin.
Senin alýn yazýn,
Kaderin böyleymiþ!
Ama sen, bu talihsizliðe,,
Asla isyan etmedin.
Her zaman þükreden oldun,
Sabretmeyi bildin.
Ýþte sevgili caným anam,
Senin çocukluðunu,
Ben, hislerimle yaþadým!
Seni sevmeyenleri,
Hiç sevemedim.
Sana saygý duyanlara,
Minnet duygusu besledim.
Bu satýrlar, senin birkaç,
Bahtsýzlýðýný, deþifre etti.
Þayet hepsini zikretsek,
Ýnan ki kitaplaþýrdý.
Bu gün ve böyle bir vakitte seni,
Senin, bilmediðin bir zamanda,
Ýçimden geldiði gibi,
Satýrlarýmla, gýyabýnda anmýþtým.
Biliyor musun, caným annem,
Bu satýrlarý “Atmosferde,
Yanký bulan,
Feryadýmýn, ahengi” olarak,
Atmosfere gönderiyorum.
Çünkü “arzý mekânda ahenk”
Günü birlik yaþayanlarda,
Pek bulunmuyor,
Bu bakýmdan da,
Anlaþýlabilir olamýyoruz.
Benim anam, sen hiç tasalanma,
Yaþadýkça, kendim ve neslim,
Seni, her vakit, minnetle anacaðýz.