Lordum,
bugün size yazdýðým bu ikinci mektup…

Sanki saatler geçince herþeyi unutmuþ gibiyim. Aklýmýn; devamlý size yazmam konusunda zoru ve sizi de buna oturtacaðý þeklinde iddiasý var gibi…

Hoþuma da gitmeye baþladý...
Aslýnda size hitap þeklimi biraz olsun yumuþatmak istiyorum sevgilim.
Böyle daha da netleþiyor gibiyim…

Aþkýmýz… Büyüyünce de büyüðüm kalacak...

Siz burada olmasanýz da; su içerken, kapýyý açarken, kum saatini atarken, piyanoya her dokunuþumda tuþlarýn seferiyle ne kadar dehþett hayaller içerdiðini düþünürken ve ona açýlýrken (bu aþkýn da en çok ona yelkenleri fora !) , havlumu yanlýþlýkla buzlukta ararken, gözlerime sizin gibi bir canlýyý henüz yaklaþtýrmadýðýmý düþünürken, '50 model bikinim ile koridorlarda dolaþýrken, Floransa’dan getirdiðim þampuaným da henüz bitmediðinden ve hatta bitene kadar görüþebilme ihtimalimizin de olabilme heyecanýndan, sadece 7 hafta olarak düþünmezsem; bütün bunlarýn 2 dolunay aðrýsý sonra geçeceðinden, bertaraf seni, evet, cok özledim. Hatta sayýklýyorum ;)

Yýllar önce okuduðum birkaç kitabý okuyorum þu sýralar… En önemli yerlerinde de býrakýyorum, 2–3 saat yanlarýna gitmiyorum, en heyecanli kýsmini gereksiz þeylerle geciktiriyorum, hani çünkü daha güzel yýðýlýyorum yataða...
Mesela bu gece kendi hayatým için yýðýlabilir miyim diye düþündüm…
Off tamam düþünmedim, ama þimdi yazarken x yerine y göndermiþim, fark eder mi, her ikisinin de bulunacaðý aþikâr.

Ama kim nereden bilsin Aþkým, bizim sözleþmemiz olmadý ki!
Bizi birbirimizden mi koruyacakmýþ o notikalar... ?
Gerek duyulmadý tabi, “eskici deðil ya, aþk bu” diye! Peki bu…

Tek eþlilikten mi hoþlanýrsýn, bebeðim derkenki halin kadar büyük bir adam mýsýn, sinirlenince en fazla neler yaparsýn, çok baðýrmaz mýsýn, bana her aksam hikâyeni anlatýr mýsýn, Çerapunçi nerede bilir misin? ?
Ellerin kollarýn baðlý olsa da sana ulaþacaðýmý bilir misin, peki bekler misin, körler ülkesine tek gözlü kral aransa gider misin, hayallerinde benimle kahvaltý yapar mýsýn, sinekleri anlar mýsýn baþýndan mý savarsýn… ?
Yalnýzlýk peki; istasyonlarda mý, her kapý kapandýðýnda mý, “içindedir” mi yoksa?
Ne kadar yalancýsýn,
Ne kadar da rahatsýn… ?
Neþenin siniri misin, güle oynaya mý batarsýn, acýr mýsýn, ben uyandýðýmda hisseder misin, benimle brokolimin arasýna girer misin, susmaz mýsýn?
Gerçekten ocaðý silmeyi seviyor musun, peki neden “kargalar-cýrcýrlar-aslanlar”, neden “penguenler-hippopotamuslar-veleclaptorlar” deðil?
Nükleer santrallerden bahseder misin, her söylediðinin bir önünde misin, yaþýyor musun? … Gibi gerinen ve gülen cümleler nerenin?

Ve aslýnda her gün,
yaþandýðýnda,
bilinenler ile belirenler arasýnda a little aþk var.

Seni seviyorum.
Heyecanla aðzýmdan kaçýrmamak için güldüðüm ilk günü de hatýrlýyorum
Ýkinci söylemek isteðimdeyse ona daha yakýn duruyordun.

Kendisine iyi bakan bir sevgilin var sevgilim.
Kendine daha iyi bakman gerek.