Bir kehribar tespih, bir hazin sayfa
Ve füsunlu bilmeceler,
Eylülden kalan son hatýra.
Solgun yüzlerde okunur sonbahar.
Yüreklere deðer esen rüzgâr.
Serçeler üþür dallarda,
Takvim yapraklarýnda ben.
Zaten, tâ eskiden;
Hüzünle kardeþtir eylül,
Bilmem neden...
Kýþa girizgâhtýr zaman,
Ayva sarý, nar kýrmýzýdýr artýk;
Gümüþ þamdanlarda gece,
Semaverde çay,
Kara bulutlarýn arasýnda yorgundur ay.
Uzayan geceler, kýsalan ömürlerce.
Matrada su ,torbada ekmek kadar;
Yalýn,bereketli bir hayat.
Derviþin dilinde virt,
Hastanýn gönlünde hasret.
Eylül hep eylül gibidir,
Hüzne müsavi.
Yaðmur baþka ýslatýr arzý,
Yaprak içten okþar topraðý.
Kýrlangýçlar seferdedir denizaþýrý.
Yaðmur uðurlar zamaný.
Kalanlar mahzun...
Hüznü hiç böyle göremezsiniz,
Yapraða vurmuþ aksi;
Sarý güller gibi,
Solgun yüzlerde þiir sanki.
Vakit o vakittir canlar...
Bir beyaz uykuya hazýrdýr þehir gayrý.
Ankara, Ýbrahim KÝLÝK