Dikkat, dikkat ! Bu akþam yazlýk Saray sinemasýnda, saat 20.30 ‘da sezonun en iyi filmi! “Lekeli Kadýn” ! Baþrollerde Türkan Þoray, Neriman Köksal, Tanju Gürsu!

Temmuz’du. Saray sinemasýnda oynayan filmleri anons eden araba, parke taþlarla döþenmiþ sokakta aðýr aðýr ilerliyor. Bozuk hoparlörün cýzýrtýlý sesine, arabanýn arkasýna takýlan çocuklarýn baðýrýþlarý karýþýyor.

-Lan oðlum, takýlmayýn þu arabanýn arkasýna. Akþam akþam baþýma bela mý olacaksýnýz

Saat 19.00 olmalý. Küçük kýz, kuyunun hemen yanýndaki dut aðacýnýn altýna serdiði kilimde , bebeðini uyutmaya çalýþýyor. “Dandini dandini dastana, danalar girmiþ bostana” Sesi kýsýlana kadar ninni söylüyor bebeðe, ama Anne’nin evde kalan kumaþ parçalarýyla diktiði bez bebeðin gözleri açýk. Belma’nýn yere býrakýlýnca gözlerini yuman bebeði var. Doðum gününde babasý Ýstanbul’dan getirdi.

-Anne, bu bebek uyumuyor.
-Yüzünü ört, o zaman uyur.

Anne kuyudan su çekiyor kova kova, akþamsefalarýný, kýnakýnalarý, latinleri, papatyalarý, sarmaþýklarý suluyor. Taze toprak kokusu karýþýyor, yan bahçede kýzartýlan patlýcanlarýn kokusuna. Son kovadaki suyla, evin önündeki verandayý yýkýyor. Masanýn üzerine pembe çiçekli bir örtü seriyor, tabaklarý, bardaklarý, çatallarý,kaþýklarý yerleþtiriyor birer birer. Baba’nýn rakýsýný çýkarýyor dolaptan. Küçük bir sürahiye iki duble doldurup masaya getiriyor. Bir dilim beyaz peynirle,kavunu beyaz porselen bir tabaða koyuyor. Yan yan doðrayýp tuzla yoðurduðu soðanlarý, maydonozlarý Arnavut ciðerinin üzerine serpiþtiriyor. Küçük kýz , Anne’nin her hareketini izliyor sessizce. “Anneler her gün ayný iþi yapmaktan býkmaz mý?”

Sofrayý hazýrladýktan sonra içeri, odasýna gidiyor. Saçlarýný açýyor,kahverengi bukleler omuzlarýna dökülünce, kendini geçen akþam sinemada gördüðü filmdeki kadýna benzetiyor. Dudaklarýna belli belirsiz ruj sürüyor, yanaklarýna bir parça allýk. Ela gözlerinin çevresine siyah kalemle hat çekiyor. Bluzunun yakasýna geçirilmiþ baðý gevþetiyor omuzlarýný belli belirsiz açýkta býrakacak þekilde. Yasemin kolonyasý sürüyor koltuk altlarýna, boynuna, saçlarýna. Eteðini giyerken, bahçe kapýsýnýn açýldýðýný duyuyor önce, sonra Baba’nýn ayak seslerini. Üç kiþilik, yaz kokulu bir gece baþlýyor.

Otobüs terminale girdiðinde, yavaþ yavaþ hazýrlanmaya baþladý. Yol boyunca okuduðu kitabý yerleþtirdi çantasýna, gözlüklerini çýkardý. Katlayýp ,koltuðun üstündeki bagaj yerine koyduðu pardösüyü aldý. Otobüse binerken, muavinin bir tanesini valizine taktýðý, diðerini verdiði numarayý aradý ceplerinde. Terminalde, yan yan dizilmiþ otobüs yazýhanelerine girenler , çýkanlar, bilet bankolarýnýn önünde sýralananlar, çýðýrtkanlarýn çatlak sesleriyle yaptýðý anonslar… Karnýnýn acýktýðýný hissetti. Mola yerlerinde sadece sigara içmiþti. Terminaldeki pastanelerden birinde poðaça ve çayla kahvaltý yapmayý düþündü, sonra vazgeçti. Bir an önce bu keþmekeþten kurtulmak isteðiyle kendini terminalin dýþýna attý.

Terminalin bulunduðu cadde, þehrin en iþlek caddesi. Þehrin içlerine kadar uzanan caddenin saðýnda solunda, hemen hepsinin giriþ katý ya ünlü bir markanýn ürünlerini satan maðaza, ya banka þubesi, ya da lokanta, pastane, cafe olan sekizer, onar katlý apartmanlar. Maðazalarýn vitrinlerine iri puntolarla yazýlmýþ kampanya ilanlarý, bez afiþler. Apartmanlarýn balkonlarýnda begonviller, pencerelerinde vual tüller, kadife perdeler. Terminalden yüz metre kadar ötede, bahçesinde fýskiyeli havuzu, aðaçlarýn altýna serpiþtirilmiþ bambu masalarý , sandalyeleri, güneþ þemsiyeleri, banklarýyla çay bahçesi/parkýn yanýndaki sokakta , deðiþik semtlere, yakýn köylere giden otobüs duraklarý. Parkýn karþýsýnda vilayet binasý, adliye sarayý, emniyet amirliði yan yana. Emniyet amirliðine bitiþik iþ hanýnýn pencerelerinde, duvarlarýnda irili,ufaklý, beyaz zemin üzerine siyah harflerle yazýlmýþ tabelalar.

1970 yýlýnýn bir Ekim akþamýydý. Akþamýn erken indiði, boþ sokaklardan geçmiþlerdi. Üç kiþi. Baba’nýn elinde Kýz’ýn valizi. Anne hiç konuþmamýþtý yol boyu. Otobüs hareket etmeden az önce sýmsýký sarýlmýþtý Kýz’a. “Derslerine iyi çalýþ, bizi mektupsuz býrakma, okuldan sonra oyalanma saðda solda, ortalýk kötü” demiþti Baba. Sonra iki küçük nokta olmuþlardý buðulu camýn ardýnda. Bir yýl sonra Anne, yýllardýr alýþtýðý sessizliði içinde, uykusundan uyanamamýþtý bir sabah. Baba’yý o günden sonra gören olmamýþtý. Erkekler neden hayata karþý daha savunmasýz? Mehmet’te son gece ellerine sarýlýp aðlamýþtý. “Beni býrakma, sensiz yaþayamam” Ýki ay sonra bir seminerde yanýnda sarýþýn bir kadýnla görmüþtü Mehmet’i.

Pastaneden, yan masadaki gürültücü genç bir grubu býrakýp çýktý, henüz kahvaltýsýný bitirmeden. Þehrin arka sokaklarýna doðru yürüdü. “Sarmaþýk sokak” 14 numaralý evdi aradýðý. Þehrin her sokaðý ayrý bir çiçek adýydý o zamanlar, bahçelerinden çiçek kokularýnýn eksik olmadýðý. On beþ dakika kadar yürüdü. Þu köþeyi dönünce olmalýydý aradýðý sokak. Yanýlmasýna imkan yoktu. Saðdan yedinci ev.

-Affedersiniz, ben “Sarmaþýk Sokaðý” arýyordum.
-Abla, sen ne zamandýr uðramadýn bu þehre? Sarmaþýk Sokaðýn adý yirmi yýl önce deðiþtirildi. Þimdi “ Türkocaðý Sokak” orasý. Saðdan ikinci sokak.

Kapý numarasý on dört olan evin önünde durdu. Üç katlý, cephesi yeþil ve turuncuya boyanmýþ , balkonlarýnda kurutulmuþ patlýcanlar, biberler asýlý evin pencerelerinden birinden bir kadýn sarktý sokaða.

-Birini mi aradýn bacým?
-Evet, çocukluðumu dedi dalgýn bir sesle. Kadýnýn þaþkýn bakýþlarýna sýrtýný dönerek uzaklaþtý. “ Bu gece ilk otobüsle dönmeliyim Ýstanbul’a”