Baðýþla beni kalbim, yorgun bir kuþ gibi düþtüm pervazlarýna hayatýn. Bir tutam hüzün, bir avuç keder, bulutsuz bir gökyüzünden gayrý nem kaldý? Ömrüm sevinçlerim talan edilmiþ bir yeryüzü korunaksýz ve sývasýz. Gözlerimde sahipsiz ve umarsýz bir kýz çýrpýnýp duruyor. Hangi tarafýndan baksam kalbime talan, hangi tarafýndan tutsam hayatýn ellerimde rüyalarýma bile sýðmayacak yalan.

Ýnsanlar var, gözlerinden kendini ele veren, bakýþlarýndan hayatý donduracak kadar kederli, kuþlarý öldürecek kadar manasýz, yaðmurlarý durduracak kadar naçar… o eskiyen yüreðinde bulut bulut merhamet, pörsümüþ dudaklarýnda muhabbet, bedenine dar gelen gönlünde tarifsiz hasret… tebessüm aþute bir dilber gibi iðreti ve biçimsiz durur dudaklarýnda, her daim pervazlara konmuþ bir güvercin gibi tedirgin, anasýz bir çocuk gibi sessiz, minaresiz camiler gibi dokunaklýdýr. Acý en gerçek ve asil tavrýyla asýlr kirpiklerine. Yaðmurun sesi kesilir de dün gibi olur, çiçeðe durmuþ özlemler, hicrana düþen yürek, kanayýp duran vuslat, hayatý yoran, dürtükleyen sevdasý çoðalýr; künyesine þivan, bahtýna gurbet düþer. Bir kenar mahalle dilberinin kapýsýný aþýndýrýr, gözlerini, ellerini ve tenini eskitirken gençliði, vaktinin en geçmiþi, mevsiminin hazâný olur. Baþlayabilmek için yeniden, yer bulabilmek için gönlüne bin kuþu kurban etmek ister, bir seher vakti çekip gitmek. Bu hayatýn tasarrufudur ondan, ömrünün kefaleti.Yazýsý silinmez alnýndan,sularý hep yanar. kederi hovardadýr tebessüm firari.

Bir bedevî hüznü var bu hayatýn gözlerinde. Ýnsanlar arasýnda sinsi bir yalnýzlýk, gözlerde keder, dudaklarda sükût var. Yetmiyor kelimeler halimizi anlatmaya; duygularda kifayetsizlik yüzümüzde baþkasý var. Baþkasý olmak en büyük marifetimiz olmayaný oldurmak, kaçmak, kurtulmak hususunda. Bir yanýmýz hep boþalýr yavaþ yavaþ, içimizden bir rüzgâr esip geçer, bir saðanak baþlar da, anlayamayýz kalbimiz bizden utanýr, rahmet kesilir hanemizden, gözlerimiz aynalardan utanýr. Öfkeyle söylenirken arkasýndan, o giden kendimizdir.

Baðýþla beni ey kalbim, perçemlerini þuh kahkahalarýyla kaldýrýmlara býrakan, gülümsedikçe hafifleyen hafifledikçe gülümseyen hayat, mahremi kalmayan hayat, ölüsü olmayan þehir, naylon aþklar... hoyrat tebessümler....



Muhittin ULUPINAR