Gönül ýrmaðým yine sessiz çaðlamaya baþladý. Alev, ateþ deðildi bu; gürül gürül akan bir nehirdi, bir çaðlayandý, sanki söz vermiþ gibi çaðlar boyunca akmaya.Bu kekremsi tadý seviyordu yüreðim. Umut etmeyi de... Kimi zaman sönüveriyormuþ gibi görünse de yarýn ateþi, küçük bir sevda kývýlcýmý harlayabiliyordu yarýna dair söz verilmiþliði.
   Sözlerin bir okyanus dalgasý, her biri bir þehrin fýrtýnasý.
   Bir aný bile uzun uzun düþünürsün de bir faydasý olmaz yüreðinin en kuytu yerinde nöbete duran hasretliðe. Sarar ömrünü her yandan, hayallerin bile çýkamaz dýþýna.
   Kazýmamýþsýndýr en zor anlarýnda koþup gölgesinde aðlayacaðýn bir aðacýn sýcak ama sert gövdesine adýnýzý ama bir türlü kabuk baðlayamamýþtýr yüreðindeki bu kanayan sýzý.
   Özenle seçersin her kelimeni, her gece gözlerin kapalý onunla konuþurken. Bir an yanýndaymýþ gibi, uzansa dokunuverecekmiþ gibi, uzansan dokunuverecekmiþsin gibi hissedersin nefesini, sesini ama nafiledir bu bekleyiþler. Uzanýrsýn da soðuk duvara çarpar ellerin hayalin en sýcak yerinde. Tam da gözlerin buluþmuþtur onun gözleriyle, tam da gözleri yine düþüvermiþtir yüreðinin varlýðýna sýðamayan oduna. Baktýkça harlanýr ateþin, yanar için ama yine de vazgeçmezsin bakmaktan.Anlarsýn o da bakmaktadýr sana senin gibi, o da görmektedir gözlerinde kendini. Ne sen tek kelime edebilirsin ne de o. Bakarsýnýz sadece göz bebeklerinizin ta içine. Belki de anlatmýþsýnýzdýr her þeyi, çýplak.
   Yok ufacýk da olsa azalmamýþtýr nöbetteki hasretlik, bir türlü dinmemiþtir bu saðanak yaðmur.
   Ýmkansýzlýðýn akýl almaz imkanlýlýðýnda kayboluyordu hayallerim. Ruhumdaki dolup dolup taþan ýrmaðýn baþý ve sonu yoktu. Kelimelerim yoktu söylenecek. Bir damla gözyaþý anlatmaya yeterken her þeyi, sessiz hýçkýrýklarýmda boðulmak kabuk bile baðlayamayan yarama tuz basýyordu. Üstelik rakibi ve amacý bilinmeyen bir yarýþ misali ya da bir çift boynuzun üzerinde duran tepsinin orta yerinde, ne tarafa gideceðini bilemeyen, önüne katýlýp gideceði bir rüzgarý bile olmayan... hak etmiyordum. Taþýnamayacak bir yük deðildi ama bu zorlama aðýr geliyordu çoðu zaman taþýyamayacaðým kadar.
   Ne güzel þey görmek gözlerini, sevmek seni... Bir enkaz olan varlýðýmýn üzerine düþen gözlerin, yeniden dünyaya getiriyordu doludizgin.
   Yüreðimde kanadý kýrýlmýþ bir kuþ inadýna uçmaya çabalýyorsa da bir türlü yerinden doðrulamýyor.Kanatlarýný sonsuza açýp, özgürce yükselmek varken hayatýn dipsiz girdabýnda, düþüvermiþ bir zalimin toruna.
   Ýþte þimdi tuttum bir dilek daha, kaysa da yýldýz kaymasa da, inadýna,
               sana ve sevdaya...
                     destina...