Sen neredeydin?





Umuda çiçekler actýrdým sen yokken…Uzun soluksuz günlerimde yaðmur yaðmazdý hiç bahceme …Hiç bir bahar mevsiminde açmadý nergislerim, annemin bahcesindeki kadar kokulu, saf, ve güzel..Halbuki o zaman da sanýrdým ki geleceksin…Daha aydýnlýk günler için deðecekti beklediðime…. Bütün pencerelerde göz göz açtý özlemlerim. Birden saðnaktan boþanýrcasýna damla damla yaðacaksýn sanýrdým kuruyan gözbebeklerime… Bekledim belki, çýkýverir gelirsin diye gecenin son yýldýzlarýnda aradým ýþýðýný…Ama ýþýk olmayý secmedin ki sen. Karanlýk olmak daha kolay geldi sana . Aydýnlýk günlerin uzaðýnda kalmayý sectin. Kendi gecene ýþýk olmayý...Iþýksýz bir ýþýk oldun sadece kendini aydýnlatan....



Sen neredeydin?



Ben varken, var olmayý secmiþken. Þimdi yokluðundan geriye kalmadý hiç bir eser. Kendi karanlýðýnda yok oldu bu yabancý þehir. Gün ýþýðý sahipsiz ...Sabahlarým çaresizliði kýraðýya tutmuþken , kýrýlmamýþken umutlarým. Neredeydin sebebim..?Neredeydin ben varken?





Sen neredeydin?



Seni beklerken : ne uzak ufuklara, ne dalýp gidemediðim denizlere, ne de bitmeyen kuraklýðaydý isyaným… Bilemedin ki beklemekten ölmez insan….Umudun bittiði yerde kesilir soluðun…Anlamýný yitirdiðinde baþlar tükeniþin.

SEN NEREDEYDÝN ANLAMLIYKEN
SAHÝ
SEN NEREDEYDÝN BEN
VARKEN?....

1 Mart 2007

ferkul