KIRLANGICIN SEVGÝLÝYE GÜZELLEMESÝ –I-

Alper SEÇÝLÝR

Yüreðimde bir kýrlangýç cýðýltýsý,
Aðlamalar baský altýnda; gitmeler engelli.
Tutarsýz bir ezginlik girdabý…

Dokununca solgun gül olan o duygularýn duraðýnda bekliyorum.
Bütün duraklarýn hem ilki hem de sonu,
Bu aslýnda bir dur duraksýzlýk.
Bu duraksýzlýðýn duraðýnda çýrpýnan kýrlangýç benim.
Ben kýrlangýcým.
Ben “o” yum.

Ez yüreðimi git,
Gitmeler engelsiz sana,
Dönüþsüz akþamlara deðin git, bir gün bu gitmeler sana da kalmaz.
Avuçlarýmda çýrpýnan serçenin hüznü gibiydin.
Anlayamadýn.
Beni anlayamadýn.
Serçenin hüznünü anlayamadýn.

Saçlarý aðarmýþ, bir bekar eskisi gibi akbaba renginde,
Tutarsýz yüreklerin sýðýnaðý deðil kýrlangýç yuvasý.

Durma göç eyle; diyar-ý kalbe.
Sevmesiz olsun, bu son kýrlangýcýn öyküsü.
Biten bütün öyküsüzlüðün öyküsü gibi.

Put gibi olan sevgiliye ben ne güzellemeler yazdým,
Güzelsizliðin güzellemeleri.
Ve yüreðimde kaç güzelleme sahibinin güzelliðini eziyorum,
Onlarýn beni ezdiði kadar deðilse de.

Ne kasýrga ne fýrtýna, hepsi anlamsýz süveydada.
Orda bütün yýkýntýlar; kurtuluþsuzluklar; eziklikler, hepsi.

Serçenin hüznü hâlâ ellerimde,
Göz yaþlarýný yüreðimde hissediyorum, kýrlangýcýn.
Kýrlangýç ki yuvasýný çer- çöpten yapar
Ve yuvasýzlýðýn yuvasýdýr, ayný yuvada yuvalanan.

Ben her gece, kaybedilen sevgiliye aðlýyorum.
Aðlamasýz gözler, cehennemi neyler?
Yaþarken yaþadýðý cehennemi fark etmeyen;
Cehennemli yaþayýþlarýn yaþayýþýdýr, bu.

Artýk tamam, vakit geldi.
Kendimi terk ediyorum.
Býrakýyorum kýrlangýcý ve serçenin hüznünü, hepsi kalsýn.
Bana senden olan her þey; sensizliðin girdabýnda sana kalsýn.
Tamam, bir kez daha kaybettim.
Kayýplarla hem-hâl olmak; bezm-i elestte heybemize der-dest edilmiþ.

Neyleyim, cýðýltýsý bitmeyen kýrlangýç,
Serçenin hüznüne sahip çýkamayan dergâhlara meylettin.
Seni suçlayamam belki; ama serçenin hüznüne sitemliyim.

Ya hüznü bilmeyeydim ya da kýrlangýç yerine akbaba olaydým.