Býrak bu gece beni, yine aðlayacaðým.
Ne seni düþüðnecek ne de sana dert yanacaðým.
Sevinme o kadar seni unutmayacaðým
Sadece bu gece rüzgarlara karýþýp
Fýrtýna olup yaðacaðým.

Önce kalemimi alýp sana sayacaðým,
Sonra yýrtýp yeniden yazacaðým
Sevildiðimi deðil, sevilmediðimi haykýracaðým.
Bu gece sakýn pencereni açma
Kayan yýldýzlar ve parlayan ay için dilek tutma
Çünkü geceyi ben çaldým
Sana söyleyemediðimi yýldýzlara anlattým.
Onlar bile duyunca yaptýklarýný
Küsüp aydýnlatmadýlar o geceyi.

Yatmaya hazýrlanmayasýn sakýn!
Uyutmayacaðým bu gece seni
Gözlerini huzurla boþuna kapamayasýn
Kabus olup geleceðim þimdi.
Önce biraz terleyecek, sonra piþmanlýkla fýrlayacaksýn yerinden.
Ansýzýn aklýna geleceðim; iþte o zaman
Birden gözün aynalara takýlacak
Bakýp bakýp kendinden þüphe duyacaksýn.
Ardýndan insanlýðýný tartacak, göreceðin þey karþýsýnda þaþýracaksýn ...
Pencereni açýp rüzgarlara savrulmak isteyeceksin
Her adýmda rüzgar seni geri çevirecek
Sonra bir daha bir daha deneyeceksin
Her denediðinde seni yerden yere vuracak fýrtýna
Çünkü öfkemi fýrtýnalara saldým
Gözyaþlarýmý ise yaðmura sattým
Kalbin nerede diye sorarsan
Hiç heyecanlanma onu da boþ bir kutuya attým.
Geride kalanlar mý? Sen söyle geriye baþka ne kaldý?