Satýrlarýnýzda
Yalnýzlýðý iþlerken,
Gönül mimarinizden
Ve siz istemeden,
Her geçen bir gün
Yapý taþý azalýyordu.
Azalan bu taþlar,
Gönül dünyanýzda
Eksilen bu tuðlalar,
Sizden alýnýrken
Farkýndaydýnýz ve çok
Etkileniyordunuz.
Çaresiz kalýyordunuz.
Feryat ediyordunuz.
Ama sadece siz
Duyuyordunuz.
Zira kimselerin üzülmesine
Gönlünüz el vermiyordu.
Zannediyordunuz ki,
Yýpranýyorsunuz.
Aslýnda hakikat
Hiçte öyle deðildi.
Size bir direnç katýyordu.
Ýçselliðinizi artýrýyordu.
Sizi ve melalinizi,
Evrenselliðin
Hasreti bulunan asudeliði,
Satýrlarýnýzla yeniden
Ýnþa etmeye baþlamýþtý.
Oysa henüz yaþýnýz
On dokuz civarýndaydý.
Mükellefliðin mesruriyet ini,
Metanetinize,
Havale ediyordunuz.
Gönlünüzün derinliðine
Vakýf olan insanlar,
Göstermiþ olduðunuz gayrete,
Ve güzel hasletlerinizle
Berhudar oluyorlardý.
Ama siz belki
Yoðunluðunuzdan,
Belki garipsediðinizden,
Mesafeli duruyorsunuz.
Netliði arýyorsunuz.
Tahammülde,
Zorlanýyorsunuz.
Acý hissediyorsunuz.
Bazen düþüncelerinizden
Sýyrýlmayý istiyorsunuz.
Biliniz ki siz, yüreðinizle,
Fikirlerinizle,
Nezaket ve edebinizle,
Ayalinizi yüceltiyorsunuz.
Sorunlar veya imtihanlar
Nihayetsiz olamazlar.
O zaman rahmet,
Manasýzlaþýr.
Nimete kavuþmanýn
Bir tek yolu,
Ýhsan ve ihlâsta
Gayretin asýl olmasýdýr.
Takva yalnýzca buradadýr.
Aþk bir sevdadýr.
Manadýr. Aþikârdýr.
Can ve cananda yaþanan aþklar,
Bir vesile sebebidirler.
Ten, nesil emniyetini önceler.
Ben, iblisi günceller.
Sen manada kaybolansýn.
Bilmekteyim ki bir kaygý
Seni saracak.
Ama kaygýlar,
Kulluk noktasýnda
Manalaþacak.
Aksi takdirde.
Mana kaybolacak.
Sevgi ve sabýr
Yoldaþýnýz olsun…