Bir kuþun kanadýna takýlmýþ hayallerimle mi baþlamalý söze.. Kaybettiðim… yoksa diðer kanadýna tutunamamanýn piþmanlýðýyla mý… Koþmak yetersizdi, ama koþmayýp pencerenin camýndan izlemek uzaklara gidiþini, hiç bir þey yapmadan, sadece bakmak yaþlý gözlerle camdan; iþte asýl bu acýttý içimi…
Kanadýndan dökülen bir tek tüyün umuduna razýydým oysa. O an bilemedim;þaþkýnlýk mý aptallýk mý nedeni,bilemiyorum.. Düþecek bir tüyün umuduyla bekledim. Yavaþ kanat çýrpýþlarýyla, hýzlýca uzaklaþýþýný izledim, hýçkýrarak…
Kaybettiði hayallerim canýmý yaktý benim, ya da hayallerimin peþine takýlmayýþým. Tek bildiðim, güzel, beyaz bir kuþun kanadýna takýlmýþ hayallerim…
Þimdi boþ gözlerim, aklýmda hala beyaz bir kuþ ve hayallerim. Yaþlar yok süzülen.. umut mu?... Kaybettim…
Kuþun kanadýndan düþecek bir tek tüyün umuduna razýydým; ama tüy öyle hafiftir ki, insana zor gelmeyecek kadar kolay tutulur elde, ama yakalanmayacak kadar da çabuk yükselir gökyüzünde…

PELÝN GÝDER