Her baþlangýcý olan,
Sevgiyi, hadsiz sunan,
Hazzý, zevkin karýþtýðý,
Ýlkbaharýný yaþayan güldü…
Gül bir cazibe merkeziydi…
Her insan koklamak isterdi…
Ancak gül, birini seçecekti…
Sabretti, bekledi nihayet seçti…
Seçtiði insan, sima olarak hastý…
Kýyafet bakýmýndan yakýþýklýydý…
Lisaný hal olarak, elan bir romandý…
Anlaþýyor, koklaþýyor, geziyordu…
Zaman hýzlý aktý, merak kalmamýþtý…
Her geçen gün haz, zevk azalýyordu…
Nezaket kayboluyor, ikram bitiyordu…
Sabýr katlanýyor tahammül bitiyordu…
Gereksizlik gündemi terk etmiyordu…
Kaprisler çoðalýyor, hadler siliniyordu…
Kiriz eþikte belirmiþti, nöbet kesindi…
Süreç hýzlandý, bir aþk filmi baþlatmýþtý…
Nizah uzuyor, suçlamalar zirve yapýyordu…
Sesin ritmik vurgularý, sýnýr tanýmýyordu…
Yankýlanýyor, kaygý, telaþ, panik artýyordu…
Kýrýlan cam, uçan vazo, patlayan ekrandý…
Aþk filmi çaresizdi, bitmeliydi, gitmeliydi…
Gitti, gitmesine fakat güller yerleri süpürdü…
Akan kan, hakikatte bir kan deðildi, güldü…
Sevgi semboleydi, aþkýn yatýrýmýydý, dündü…
Yüzlerden akan damlalar, solan bir güldü…