"Ben, maviliklerin kýzýyým. Gözlerimi, denizin burcuna astým. Rüzgârýn kanadýnda tutsak þimdi saçlarým. " Genzimde ödünç bir hýçkýrýk saklýyorum, kim bilir kaç asýrlýk yaþanmýþlýklar var omzumda. Kimi gün içimi buruþturan eylülün sancýlý þarkýlarýný yazýyorum; kimi gün içimi umuda boyayan baharýn ellerini sýkýyorum mýsralarýmda. Þiir, ben, aþk. . . Umuda olan yolculumuz sürüyor; bu görkemli serüven, yüreðimdeki dilsiz cehennemi silip süpürüyor. Yýldýzlarýn elleri uzanýyor saçlarýma bir gece vakti ve sonra bir mýsra takýlýyor aklýmýn aðýna, yüreðime yaðmurlar yaðýyor tertemiz. "ÝÞTE YAÞAM!" diyorum, hayat bana cömertçe sunuyor kendi varlýðýný, ben neden esirgeyeyim ondan düþsel çaðrýþýmlarýmý? Yazmak, hayatýmýn ekseninde. Bir tutku gibi kanýmda þiir, benimle yaþýyor, benden besleniyor, beni besliyor. Elleri sýcacýk onun, o kadar dost, öyle sevgili. . . Kalbimi sarýyor ýþýktan elleri, yüreðime dokunuyor merhametli yüreði. Dayadým mý omzmu onun baþýna, ne karanlýk boðuyor gülüþlerimi, ne de kara kýþlar deðiyor kirpiklerime. Öyle uslu, yemyeþil bir dað çiçeðinin hürriyetini duyumsuyorum içimde, en derinlerimde. Þiir, ben, aþk. . . yaralý yalnýzlýðýmýzý paylaþýyoruz; aþkýn en onulmaz sýzýsý ile kanýyoruz ve sonra. . . en çýplak, en mahrem, en saklý yanlarýmýzý keþvediyoruz. Yaþamý, masmavi kelimelerle örüyoruz. Sabýrla, þevkatle, özveri ile. . . "Al beni koynuna gece, Al beni koynuna güz. Kapýndayým; tüm kanayan çýðlýklarýmý getirdim sana, Bir de çocuk macelaralarýmý, Þeffaf kahkalarým da senin. Yeter ki dokun saçlarýma, Yeterki, bir çið tanesi gibi hür ve maðrur, aç bana kalbini. Yalnýz sen anlarsýn gözlerimin dilini. "

Etkilendiði Yazarlar:
Þiir evreninde iz býrakmýþ tüm þairlerden beslenir þiirim. Ama Atilla Ýlhan kokar çoðunlukla mýsralarým. Yer yer Orhan Veli tutar elinden, yer yer Necip Fazýl, yer yer Ahmet Hamdi Tanpýnar'a yaslar baþýný, yer yer Halit Ziya'ya sýrt verir.